Αγαπητό Cretalive,
Το Σάββατο 21 Μαΐου, μέρα της γιορτής του, συμπληρώθηκαν οκτώ ημέρες από τον θάνατο του. Είμαι σίγουρος ότι όλες αυτές τις μέρες ο Κωστής, από κει ψηλά που μας βλέπει, θα είναι πολύ στενοχωρημένος για την απέραντη θλίψη που σκόρπισε στην οικογένεια του και σε όλους εμάς με τον ξαφνικό και αναπάντεχο θάνατο του. Ίσως νιώθει και ενοχή που δεν μπόρεσε να αποτρέψει το γεγονός, όμως, Κωστή, ο θάνατος είναι σκληρός, αδυσώπητος και δεν μπορούσες να αναμετρηθείς μαζί του.
Δεν είχα την δύναμη να αρθρώσω δυο λέξεις και να σε αποχαιρετήσω την ημέρα εκείνη και τώρα προσπαθώ να γράψω λίγα λόγια, αν και σου πρέπουν εκατοντάδες σελίδες, γιατί ήσουν μοναδικός.Συνήθως στις νεκρολογίες υπάρχει το στοιχείο της υπερβολής,για σένα όμως η πραγματικότητα είναι αυτή που ίσως θεωρηθεί υπερβολή.
Κωστή, διάβασα εκατοντάδες επαινετικά σχόλια όλες αυτές τις μέρες και θα παραθέσω δύο, συναδέλφων σου στο 7ο Λύκειο που υπηρέτησες ως Διευθυντής, που με πέντε λέξεις λένε τα πάντα για σένα:
«Ο γλυκύτατος ,ευγενέστατος, ακούραστος και αγαπημένος Διευθυντής».
«Κανείς δεν θα ξεχάσει αυτόν τον ευγενικό άνθρωπο, τον προικισμένο δάσκαλο, το σεμνό συνάδελφο, τον ταπεινό Διευθυντή».
Τι πιο τιμητικό για σένα, μετά από αρκετά χρόνια από την συνταξιοδότηση σου,με το άγγελμα του θανάτου σου, ότι ο Σύλλογος του Λυκείου που υπηρέτησες, σε έκτακτη συνεδρίαση αποφάσισε να δώσει το όνομα σου στην αίθουσα των καθηγητών!
Τιμητική επίσης και η απόφαση της Δημοτικής κοινότητας ΠΥΡΓΟΥ, της γενέτειρας σου, να δώσει το όνομα σου σε μια πλατεία του χωριού. Ήταν μια αναγνώριση της αγάπης σου στο γενέθλιο τόπο, αλλά προ παντός στην προσφορά σου με το ανεκτίμητης αξίας πόνημα σου «Η ΠΥΡΓΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ», ένα έργο πολύμοχθης και πολύχρονης έρευνας.
Αγαπητέ μου φίλε, τα τελευταία έξη χρόνια είχα την τύχη να σε ζήσω πολύ κοντά, αφού ήσουν ο ακούραστος μέντορας μου σε ένα δικό μου μικρό πόνημα και ποτέ δεν θα ξεχάσω την προθυμία σου, την προσφορά σου, την αγάπη σου. Πάντα ήσουν ένας αισιόδοξος εμψυχωτής, ένας ταπεινός συνεργάτης έτοιμος να προσφέρεις ακόμη και την ψυχή σου.
Και όλα αυτά όχι μόνο σε μένα. Ποτέ δεν αρνήθηκες να προσφέρεις σε όποιον και ό,τι σου ζητούσε. Βιβλιοπαρουσιάσεις, επιστημονικά συνέδρια, αρθρογραφία, δημοσιεύσεις, συμμετοχή σε ομαδικές εργασίες, παντού παρών .
Το τελευταίο τετράμηνο αν και υπέφερες πολύ,ποτέ δεν άκουσες τις παροτρύνσεις μου να αρνηθείς κάτι και πάντα αθόρυβα,αδιαμαρτύρητα,με το χαμόγελο στα χείλη, συνέχιζες να γράφεις και να προσφέρεις με τη γνώση και την έρευνα σου.
Κωστή, σε όλη σου τη ζωή πρόσφερες απλόχερα πολλή αγάπη, ευτυχώς όμως αποζημιώθηκες με τον καλύτερο τρόπο, και αυτό ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση σου, αφού πάντα απολάμβανες περίσσια αγάπη από την οικογένεια σου, τη σύζυγο και τα παιδιά σου, από τους συγγενείς,συναδέλφους μαθητές και φίλους.
Αναπαύσου εν ειρήνη, αγαπημένε μας Κωστή, αφού έχεις επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον σου. Θα μας λείψεις πολύ, αλλά πάντα θα έχεις μια ξεχωριστή ζεστή θέση στην καρδιά μας.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μου φίλε!
Μανόλης Δημ. Αλεγκάκης
Συνταξιούχος Αγροτικής Τράπεζας
