Σε αχαρτογράφητα νερά πλέει η εστίαση. Μια εστίαση που στο Ρέθυμνο και γενικά στις τουριστικές περιοχές μπορεί να δούλεψε σχετικά το καλοκαίρι (με πολύ μειωμένους τζίρους βέβαια), ατενίζει όμως με έντονο προβληματισμό τον χειμώνα που έρχεται
Τα δεδομένα με τα μέτρα για τον covid-19 έχουν φέρει μεγάλες αλλαγές και στον κλάδο της εστίασης. Μια μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρηματιών του κλάδου, όπως και των ξενοδόχων, ανταποκρίθηκαν πολύ καλά, ωστόσο το μέλλον δεν προβλέπεται ευοίωνο και θα φέρει όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Κατερίνα Ξεκάλου, μιλώντας στον team fm “χιονοστιβάδα συνεπειών”.
“Δουλέψαμε για περίπου τρεις μήνες στο 20 και 25% του περυσινού μας τζίρου. Πως θα επιβιώσουμε πληρώνοντας μισθούς, εφορία, όλες τις οικονομικές μας υποχρεώσεις κλπ. Πόσοι άνθρωποι από αυτούς που δούλεψαν το καλοκαίρι θα καταφέρουν να συνεχίσουν να δουλεύουν;”, σημείωσε.
Οι περισσότεροι επιχειρηματίες ακόμα δεν ξέρουν αν θα είναι ανοιχτοί το χειμώνα,είπε. “Κανείς δεν ξέρει αν θα κρατήσει και για πόσο ανοιχτό το μαγαζί του, τα έσοδα ήταν πολύ λιγότερα. Η όλη ατμόσφαιρα είναι να μείνουμε σπίτι και να κρατάμε αποστάσεις για να είμαστε ασφαλείς”.
Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί και δεν υπάρξει ριζική αντιμετώπιση τους επόμενους μήνες, είπε η κα Ξεκάλου, τότε θα έχουμε μια πολύ σοβαρή αναδιάρθρωση του τρόπου εστίασης και της διασκέδασής μας.
“Μπορεί να γίνει όπως σε άλλες χώρες που τα μαγαζιά δουλεύουν συγκεκριμένες μέρες, ώρες, με κράτηση θέσης για συγκεκριμένες ώρες ώστε μεταξύ των δυο παρεών πελατών να γίνεται απολύμανση”.
Τα κόστη, βέβαια, τόνισε, θα είναι τεράστια ενώ επεσήμανε ότι οι επιχειρηματίες της εστίασης δεν είχαν καμία ουσιαστική στήριξη από το κράτος. “Τώρα κάτι γίνεται γιατί λίγο δουλέψαμε το καλοκαίρι, από δω και πέρα, ο χειμώνας που έρχεται θα είναι πολύ δύσκολος”.
ΕΣΤΙΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΟΡΟΙ ΑΝΤΙΚΡΟΥΟΜΕΝΟΙ
Εστίαση και αποστάσεις είναι όροι αντικρουόμενοι, ειδικά όπως την ξέρουμε στην Ελλάδα την εστίαση, είπε η κα Ξεκάλου.
“Εστίαση σημαίνει έρχομαι κοντά, ανταλλάσσω συζητήσεις, είναι ένας ωραίος κύκλος ανθρώπων που επικοινωνούν, μιλάνε και τρώνε. Έχουμε πολλά ‘πρέπει’ τώρα και στην αρχή τα χάσαμε προσπαθώντας να τηρήσουμε τα μέτρα αποδοτικά και με ευγένεια.
Δεν μπορούμε όμως, κατά την άποψή μου, να μάθουμε να τρώμε με απόσταση, δεν θα ήθελα να φανταστώ τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε ένα περίβλημα απομόνωσης και απόστασης υπό το φόβο και την ελπίδα διατήρησης της υγείας. Θα πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία.
Φοβάμαι ότι το 80% των πραγμάτων που επεβλήθησαν ήρθαν για να μείνουν.
Το ανθρώπινο είδος προσαρμόζεται αλλά δεν θα ήθελα να ζήσω αυτή τη συνθήκη.
Η εστίαση δεν υπάρχει χωρίς επικοινωνία και ανθρώπους”.
