Η ενδοδαπέδια θέρμανση φαίνεται να είναι ελληνική εφεύρεση, αφού εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία στο παλάτι της Κνωσού! Πιο συγκεκριμένα, στα βασιλικά δωμάτια του παλατιού, κάτω από το δάπεδο, υπήρχαν σωλήνες, μέσα από τις οποίες περνούσε ζεστό νερό που ζέσταινε ομοιόμορφα τους χώρους. Οι αρχαίοι Μινωϊτες με βασική καύσιμη ύλη τα καυσόξυλα, ήδη από το 2700 πΧ, απολάμβαναν την άνεση της ενδοδαπέδιας θέρμανσης.
Μετέπειτα, το 1716, ο Μ. Τρίβαλντ στην Σουηδία, δίνει μια νέα πνοή στην χρήση της ενδοδαπέδιας θέρμανσης κι έτσι στην εποχή μας, αρκετοί χώροι ιδιωτικοί και δημόσιοι θερμαίνονται με αυτό τον τρόπο.
Η ενδοδαπέδια θέρμανση είναι κυρίως διαδεδομένη στην Βόρεια Ευρώπη και έχει αρχίσει να γίνεται ευρύτερα γνωστή τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Αποτελεί ένα από τα πιο αξιόπιστα και οικονομικά συστήματα θέρμανσης, όπου ζεστό νερό θερμοκρασίας 30-45οC κυκλοφορεί μέσα σε κύκλωμα σωληνώσεων το οποίο έχει ενσωματωθεί στο δάπεδο του χώρου, μετατρέποντας το ίδιο το δάπεδο σε θερμαντικό σώμα.
Με αυτόν τον τρόπο η θερμότητα διαχέεται ομοιόμορφα από το δάπεδο προς τον θερμαινόμενο χώρο και από τα χαμηλότερα στρώματα στα υψηλότερα χωρίς ισχυρά ρεύματα.
Αυτό το είδος θέρμανσης προσφέρει άνεση λόγω της ομοιόμορφης κατανομής της θέρμανσης στο χώρο, επιτρέπει την πλήρη εκμετάλλευση του χώρου λόγω έλλειψης θερμαντικών σωμάτων και προσδίδει οικονομία στα έξοδα λειτουργίας, αφού οι χαμηλές θερμοκρασίες λειτουργίας σε σύγκριση με τα συμβατικά συστήματα θέρμανσης και η σωστή κατανομή της θερμοκρασίας μειώνουν το συνολικό κόστος λειτουργίας της εγκατάστασης.
Η υδραυλική ενδοδαπέδια θέρμανση, χωρίζεται σε δυο μεγάλες οικογένειες συστημάτων. Αυτή της υγρής δόμησης με την χρήση θερμομπετόν πάνω από τις σωληνώσεις διέλευσης του ζεστού νερού και της ξηράς δόμησης, όπου οι σωλήνες της ενδοδαπέδιας εγκιβωτίζονται σε ειδικά χαραγμένες πλάκες ξηράς δόμησης που έρχονται σε απευθείας επαφή με τελικό πάτωμα.
Το κάθε σύστημα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα έναντι του άλλου. Σήμερα, η πιο διαδεδομένη επιλογή ενδοδαπέδιας θέρμανσης στην Ελλάδα είναι αυτή της ξηράς δόμησης, κυρίως λόγω της άμεσης απόκρισης που παρουσιάζει (θερμαίνει πολύ πιο γρήγορα), του χαμηλού ύψους που έχει και την κάνει ιδανική για ανακαινίσεις (μόλις 3 με 5 εκατοστά) και του χαμηλού βάρους που προσθέτει στην πλάκα της οικοδομής (αφού δεν χρησιμοποιείται θερμομπετόν).
Μια εγκατάσταση ενδοδαπέδιας θέρμανσης μπορεί να λειτουργήσει άψογα με όλους σχεδόν τους τύπους πηγών ενέργειας (λέβητας πετρελαίου, λέβητας φυσικού αερίου, αντλία θερμότητας κ.λ.π.).
Ιδανικό συνδυασμό ,όμως, αποτελεί η επιλογή ενδοδαπέδιας θέρμανσης και αντλίας θερμότητας, καθώς οι χαμηλές θερμοκρασίες που λειτουργεί το ενδοδαπέδιο σύστημα ευνοούν την λειτουργία της αντλίας θερμότητας αφού δεν την αναγκάζουν να λειτουργεί σε υψηλές θερμοκρασίες, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της κατανάλωσης της αντλίας θερμότητας.
Για να λειτουργεί άψογα η ενδοδαπέδια θέρμανση με λέβητες πετρελαίου και αερίου απαιτείται η ύπαρξη κατάλληλου συστήματος αντιστάθμισης ώστε να εξασφαλίζεται ότι το νερό που θα κυκλοφορεί στα κυκλώματα της ενδοδαπέδιας δεν θα ξεπεράσει ποτέ τους 45oC.
Μοναδικό μειονέκτημα της είναι το μεγαλύτερο κόστος κτήσης και κατασκευής σε σχέση με τα συμβατικά συστήματα θέρμανσης. Η διαφορά αυτή, όμως, αποσβένεται γρήγορα μέσα στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του συστήματος λόγω της μεγάλης εξοικονόμησης που προσφέρει.
Τέλος, όπως κάθε σύστημα θέρμανσης, έτσι και η ενδοδαπέδια χρειάζεται συντήρηση. Πιο συγκεκριμένα όλοι οι κατασκευαστές προτείνουν χημικό καθαρισμό της εγκατάστασης κάθε 5 έτη.
Μακρυλάκης Δημήτρης
Γενικός Δ/ντης ΣΕΥΦΑΝΗ
MSc Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης
