Μια αληθινή ιστορία διαδοχής: Τα καλύτερα από δυο κόσμους

Γράφει ο Δρ. Χρήστος Ε. Γεωργίου*

Στον Brian άρεσε να λέει, ότι ο πατέρας του δεν είχε έστω και μια κακή ιδέα επί σειρά ετών. Και μέχρι να τελειώσουν τη συζήτηση για την εκάστοτε πρόταση του Brian, η οποία μπορούσε να κυμαίνεται από μια μικρή τροποποίηση στον τρόπο λειτουργίας, μέχρι μια εκτενή επανεξέταση των πραγμάτων στην επιχείρηση, ο Brian αισθανόταν ότι η νέα και βελτιωμένη εκδοχή ήταν δική του εξ’ αρχής: «Ο πατέρας μου δεν λαμβάνει τα εύσημα για μια ιδέα, ακόμα κι όταν είναι δική του. Δεν σε επισκιάζει, ούτε καρπώνεται τη δουλειά σου. Δεν λέει καν: «Απλά δεν το κάνουμε έτσι εδώ», κάτι που είναι κοινή πρακτική στον επιχειρηματικό κόσμο.

Παρόλο που ο Ralph συνέχισε να συμμετέχει στην λήψη των αποφάσεων, ο Brian μπορούσε, και μερικές φορές όντως τον παρέκαμπτε. «Εάν ήθελε να κάνει κάτι πάση θυσία» σημειώνει ο Ralph, «το έκανε.»

Το 2002, όταν τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος Sarbanes – Oxley, ο οποίος ουσιαστικά αποτελεί ένα νομοθέτημα για την εταιρική διακυβέρνηση και τον εσωτερικό έλεγχο, κατά κύριο λόγο  των εταιρειών των οποίων οι τίτλοι διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών, η Υπηρεσία Κινητών Αξιών και Προμήθειας Συναλλάγματος ζήτησε από την εταιρεία να ορίσει τον Διευθύνοντα Σύμβουλό της. Στην αρχή όλοι βρέθηκαν σε αμηχανία. Τούτο διότι δεν υπήρχε κανένα διακριτό όριο στα καθήκοντα μεταξύ του Ralph και του Brian, καμία «διαχωριστική» γραμμή, η οποία να ορίζει πού τελείωναν οι αρμοδιότητες του ενός και πού άρχιζαν οι αρμοδιότητες του άλλου. Ο Brian θα απαντούσε λέγοντας: «Ο Ralph είναι το αφεντικό» και ο Ralph θα έλεγε: «Υποθέτω, ότι έχω τον τελευταίο λόγο, αλλά δεν σκοπεύω να χρησιμοποιήσω το δικαίωμα αυτό.» Αν και τα θολά αυτά όρια ήταν εντάξει για μια άλλη μη εισηγμένη εταιρεία, εντούτοις η συγκεκριμένη Υπηρεσία λειτουργούσε με σαφείς όρους με βάση τον νόμο. Αν κάποιος έπρεπε να γίνει ο Διευθύνων Σύμβουλος της Comcast, αυτός ο κάποιος ήταν ο Brian.

Το 1990 είχαν γίνει κάποιες συζητήσεις, προκειμένου να αποσαφηνιστεί η μετάβαση και να υπάρξουν οι σχετικές ανακοινώσεις προς το χρηματιστήριο. Η Comcast ήταν μια εισηγμένη εταιρεία με ανοδική αναπτυξιακή πορεία και εάν την ηγεσία της αναλάμβανε κάποιος από τη νεότερη γενιά, τότε αυτό ήταν σημαντικό γεγονός, το οποίο θα έπρεπε να κοινοποιηθεί προσεκτικά σε έναν κόσμο, όπου και η μικρότερη αλλαγή ακολουθείται από χρηματοπιστωτικές συνέπειες. Οι επαγγελματίες δημοσίων σχέσεων που συμβουλεύθηκε η Comcast για το θέμα, τόνισαν την ανάγκη για σαφήνεια στις σχετικές ανακοινώσεις και πρότειναν ότι ο Brian θα έπρεπε να αναλάβει τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου και ότι μόνον αυτός θα πρέπει να είναι το μόνο δημόσιο πρόσωπο της επιχείρησης.

Ο Ralph παρέκαμψε τους συμβούλους επικοινωνίας και επέμεινε στην ειλικρίνεια. Ο διορισμός του Brian υπήρξε η αφετηρία μιας διαδικασίας και όχι μιας πλήρους και ολοκληρωμένης αλλαγής. Το μήνυμα της Comcast ήταν το εξής: ο Brian είναι ο καινούργιος μας Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, αλλά ο Ralph δεν φεύγει, γεγονός που έδωσε στην εταιρεία τα καλύτερα και από τους δυο κόσμους – την εμπειρία και τη σοφία του Ralph, του Julian και των λοιπών, ανώτερων στελεχών, σε συνδυασμό με την ενέργεια και τη δημιουργικότητα του Brian και της ομάδας του. Ως κύριος μέτοχος, ο Ralph εξακολουθούσε να έχει τον τελευταίο λόγο, εάν ποτέ κατέληγε στο σημείο αυτό. Αλλά από το 1990, όταν η Comcast παρουσίασε τον ισολογισμό της και τα αποτελέσματα χρήσης για το προηγούμενο έτος, τα ευμενή σχόλια στον τύπο αποδόθηκαν στη δράση του Brian.

Οι ηγέτες των επιχειρήσεων του συγκεκριμένου κλάδου, που γνώριζαν τον Brian από προηγούμενες συνεδριάσεις των φορέων τους, από επιτροπές, από «Cable Labs» κλπ., τον καλωσόρισαν δίνοντάς του συγχαρητήρια για τη νέα του θέση. Ήταν ευχαριστημένοι, που ένας καθωσπρέπει και έμπειρος νέος αναδεικνυόταν στον πλέον επιφανή εκπρόσωπο του κλάδου τους.

*Ο Δρ. Χρήστος Ε. Γεωργίου, είναι Γενικός Διευθυντής του «ΙΝΣΒΕ», συγγραφέας του πρακτικού οδηγού: «Προετοιμάζοντας τη διαδοχή: πρακτικός οδηγός για προνοητικές οικογενειακές επιχειρήσεις»