Ιδιωτικοί Εκπαιδευτικοί και απολύσεις ( :και η των ιματίων, σχετική, διάρρηξη... )

Πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση πραγματεύεται τις προϋποθέσεις της καταγγελίας των συμβάσεων εργασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. (Κατά βάση: τη δυνατότητα και τις προϋποθέσεις αντικατάστασής τους). Κάποιοι εκ των συνδικαλιστών (και συγκεκριμένοι εκ των πολιτικών) τα ιμάτιά τους, ακόμα, διαρρηγνύουν. Εξαγγέλλονται, ήδη, κινητοποιήσεις για την κατάργησή της. 

Δικαίως; 

Οι μεταβολές στην ιδιωτική εκπαίδευση και οι σχετικές (εύλογες;) ανησυχίες.

Ο πρόσφατος ν. 4713/20 επιδιώκει ουσιαστικό εκσυγχρονισμό της ιδιωτικής εκπαίδευσης. 

Μεταξύ των καταργηθέντων, δι’ αυτού, προνομίων και η («εν τοις πράγμασι») μονιμότητα που απολάμβαναν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί. Ακόμα και για τους (εξ αυτών) απολύτως ανεπαρκείς. 

Εκείνοι που προνόμια εξ αυτού του λόγου (θεωρούν πως) απώλεσαν βάλλουν, ομοθυμαδόν, σε βάρος του. Για τα απολεσθέντα προνόμια και τους κατόχους τους κάναμε ήδη λόγο σε προηγούμενη αρθρογραφία μας. Ομοίως, και για τα κίνητρά τους. 

Έχουν διατυπωθεί όμως και ανησυχίες. Εύλογες.

Ας επιχειρήσουμε μια συγκροτημένη και σε επιχειρήματα εδραζόμενη προσέγγιση. Στη βάση του μόνου ασφαλούς κριτηρίου: του υφισταμένου θεσμικού πλαισίου.

Οι παθογένειες που εκλήθησαν να αντιμετωπίσουν οι νέες ρυθμίσεις...

Το άρθρο 10 ν. 4713/2020 επιδιώκει να αντιμετωπίσει «κακώς κείμενα» του παρελθόντος.

Μεταξύ αυτών, η (εν τοις πράγμασιν) αδυναμία αντικατάστασης ενός ανεπαρκούς ιδιωτικού εκπαιδευτικού. (Κι ας μη βιαστεί κάποιος να αναρωτηθεί αν υπήρξαν/υπάρχουν τέτοιοι). Επίσης: η ανισότητα σε σχέση με τους λοιπούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα (των επαγγελματιών υγείας, λ.χ., στους οποίους τόσα, αλήθεια, οφείλουμε). 

Το πρόβλημα έμοιαζε περίπλοκο... 

...και η λύση απλή:

Περιοριζόταν σε δέκα, μόλις, λέξεις: 

Υπαγωγή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο προστατευτικό πεδίο της εργατικής νομοθεσίας.

Η (επαρκής;) προστασία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.

Ο σχολάρχης δικαιούται, πλέον, να λέει στους εκπαιδευτικούς του: «ΦΥΓΕ!!!» κι εκείνοι υποχρεούνται, πράγματι, με σκυμμένο το κεφάλι να αποχωρούν;

Αυτονοήτως και όχι! Η εργατική νομοθεσία ουδέποτε υπήρξε ανεπαρκής όσον αφορά την προστασία των εργαζομένων από μη νόμιμες απολύσεις. Εκτός από τις τυπικές προϋποθέσεις (λ.χ. έγγραφος τύπος και καταβολή αποζημίωσης) απαιτείται και μία ακόμα-σημαντική: η έλλειψη καταχρηστικότητας. Αποτυπώνεται στη γενική διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ. Αποτυπώνεται όμως, ειδικότερα, στην πρόσφατη ρύθμιση με ρητή και αυστηρή διατύπωση.

Εν ολίγοις, η καταγγελία της συμβάσης αορίστου χρόνου στην Ελλάδα θεωρείται «αναιτιώδης». Τούτο όμως δεν σημαίνει πως δεν υπόκειται σε σοβαρότατους περιορισμούς. Πολύ περισσότερο, ότι δεν παρέχεται ικανή προστασία στους εργαζομένους. 

Η νομολογία το έχει, από μακρού χρόνου, αποδείξει.

Οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και κλινικές,  ιατροί και νοσηλευτές, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον χώρο της υγείας-για την οποία συγκεκριμένες συνταγματικές πρόνοιες.

Οι εργαζόμενοι στον χώρο της ενημέρωσης δημοσιογράφοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον χώρο του τύπου-για τον οποίο, επίσης, συγκεκριμένες συνταγματικές πρόνοιες.

Οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια εκπαιδευτικοί προσφέρουν τις υπηρεσίες στον χώρο της παιδείας-για την οποία, και εδώ, συγκεκριμένες συνταγματικές πρόνοιες.

Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, γενικά, υπάγονται στις προστατευτικές ρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας. Οι γιατροί, νοσηλευτές, δημοσιογράφοι υπάγονται, ανέκαθεν, στις προστατευτικές ρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας.

Ήδη και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί... 

Η άρση παθογενειών και στρεβλώσεων μισού, σχεδόν, αιώνα αποτελεί γεγονός! 

Η κατάλυση αδικαιολόγητων προνομίων και στρεβλώσεων, αντίστοιχης χρονικής διάρκειας, επίσης.

Ας γιορτάσουμε την αποκατάσταση της ισότητας.

Κυρίως όμως της λογικής! 

Σταύρος Κουμεντάκης

Managing Partner

Koumentakis and Associates Law Firm

Σημ.: Το παρόν άρθρο σε πλήρη μορφή