Αν η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αφορά τους ιδιώτες επενδυτές που έχουν ελληνικά ομόλογα, αλλά μόνο τους επίσημους πιστωτές, αυτό «θα μπορούσε να απελευθερώσει πιθανόν περισσότερους πόρους, ώστε η χώρα να εξυπηρετεί τα ομόλογά της, επενδύοντας ταυτόχρονα στην ανάπτυξη, μειώνοντας σημαντικά τον πιστωτικό κίνδυνο», αναφέρει άρθρο του Matthew Klein στους Financial Times.
Σύμφωνα με τους FT, η Πορτογαλία διαθέτει μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος) για την εξυπηρέτηση του χρέους της σήμερα από ότι η Ελλάδα - περίπου 4% του ΑΕΠ έναντι 3,3% της Ελλάδας.
«Ανάλογα με την έκταση της όποιας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, αυτό θα μπορούσε επομένως να έχει τελικά σημαντικά λιγότερο κίνδυνο από το χρέος που εκδίδουν πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό θα μπορούσε, με τη σειρά του, να συνεπάγεται μία μεγάλη μείωση στα spreads και τη συνέχεια της σημερινής ανοδικής αγοράς», σημειώνει η εφημερίδα.
«Φυσικά, υπάρχει και άλλη πιθανότητα: Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να μην εφαρμόσουν τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για να μπορέσει η Ελλάδα να επιστρέψει έγκαιρα στην ανάπτυξη. Οι Έλληνες, έχοντας υποστεί μία μεγάλη ύφεση, σχεδόν χωρίς προηγούμενο, μπορεί τελικά να χάσουν την υπομονή τους και να αποφασίσουν ότι θα ήταν καλύτερα να φύγουν από το ενιαίο νόμισμα, με όλους τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που συνεπάγεται, παρά να δεσμευτούν σε μία αιώνια εξαθλίωση. Τα ελληνικά ομόλογα, με νόμισμα αναφοράς το ευρώ, θα είχαν κακή επίδοση σε ένα τέτοιο σενάριο», επισημαίνεται.
Πόσο δρόμο έχει το «ράλι» στα ελληνικά ομόλογα
Όπως υπογραμμίζεται, τα ελληνικά ομόλογα μπορεί να γίνουν σημαντικά λιγότερο επικίνδυνα από τα αντίστοιχα πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών και τα spreads τους (οι διαφορές των αποδόσεων από αυτές των αντίστοιχων γερμανικών τίτλων) να μειωθούν περαιτέρω πολύ, ανάλογα με το μέγεθος της όποιας αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας προς τους επίσημους πιστωτές της.
Το συνδυαστικό αποτέλεσμα μίας αναδιάρθρωσης του χρέους και της αγοράς των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω σημαντική άνοδο των τιμών των ομολόγων (σ.σ.: οι οποίες κινούνται αντίθετα με τις αποδόσεις τους), σημειώνει το δημοσίευμα.
Το σημερινό μείγμα των ελληνικών επιτοκίων στην αγορά, των προοπτικών ανάπτυξης και των δημοσιονομικών στόχων δεν φαίνεται βιώσιμο.
«Για μία χώρα με νομισματική κυριαρχία, αυτό συνεπάγεται τη μείωση των αποδόσεων και την αύξηση των τιμών των ομολόγων. Για χώρες της Ευρωζώνης, συνεπάγεται μία αναδιάρθρωση του χρέους», αναφέρει το κείμενο.
Οι «καυτές» απαιτήσεις του μνημονίου και η λίστα με τα προαπαιτούμενα
Εξάλλου, συνεχίζεται για τέταρτη συνεχή ημέρα η άνοδος της τιμής του δεκαετούς ομολόγου με αποτέλεσμα η απόδοση του να έχει "επιστρέψει" στα επίπεδα του Σεπτεμβρίου 2014.
Στη δευτερογενή αγορά το δεκαετές ομόλογο διαπραγματευόταν με απόδοση 5,56% η οποία είναι η αμέσως υψηλότερη από εκείνη που είχε καταγράψει το ίδιο ομόλογο (5,53%) στις 9 Σεπτεμβρίου 2014.
Η εξέλιξη αυτή συνοδεύεται από τη συρρίκνωση του περιθωρίου (διαφορά απόδοσης) έναντι του αντίστοιχου γερμανικού τίτλου.
Έτσι, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, το περιθώριο κυμαίνεται πλέον σταθερά κάτω από το 6% και συγκεκριμένα κυμαίνονταν στο 5,48%.
Αναλόγως κινείται και η απόδοση του διετούς ομολόγου, η οποία έχει υποχωρήσει στο 5,29% πλησιάζοντας το αμέσως επόμενο ιστορικό χαμηλό της 5ης Απριλίου 2010, όταν η απόδοση του συγκεκριμένου τίτλου είχε διαμορφωθεί στο 5,118%.
