Κατά την παραδοσιακή αξιολόγηση του το περιοδικό Economist ανέδειξε την Ελλάδα ως κορυφαία χώρα από τις οικονομίες του πλούσιου κόσμου το 2023, μια χρονιά που το έγκυρο περιοδικό χαρακτηρίσε ως δύσκολη, με πολεμικές συρράξεις, άνοδο των αυταρχικών καθεστώτων και περιορισμό των ελευθεριών από ισχυρούς ηγέτες.
Η Ελλάδα βρέθηκε στην κορυφή των επιλογών στην ομάδα των χωρών που επέστρεψαν στην μετριοπάθεια μετά από μια βόλτα στην άγρια πλευρά.
Δέκα χρόνια πριν η χώρα ταλανιζόταν από την κρίση χρέους, τα εισοδήματα συρρικνώθηκαν σημαντικά, το κοινωνικό συμβόλαιο είχε διαρραγεί και τα «εξτρεμιστικά κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς οργίαζαν.» γράφει ο Economist. «Η κυβέρνηση έγινε τόσο απελπισμένη που αγκαλιάστηκε με την Κίνα και αργότερα πούλησε το κύριο λιμάνι της, τον Πειραιά, σε κινεζική εταιρεία. Σήμερα η Ελλάδα απέχει πολύ από το να είναι τέλεια. Το σιδηροδρομικό δυστύχημα τον Φεβρουάριο αποκάλυψε τη διαφθορά και τις κακοτεχνίες στις υποδομές, το σκάνδαλο υποκλοπών και η κακομεταχείριση των μεταναστών δείχνουν ότι οι πολιτικές ελευθερίες έχουν περιθώρια να βελτιωθούν.
Αλλά μετά από χρόνια επώδυνης αναδιάρθρωσης, η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή της ετήσιας κατάταξής μας για τις οικονομίες του πλούσιου κόσμου το 2023. Η κεντροδεξιά κυβέρνησή της επανεξελέγη τον Ιούνιο. Η εξωτερική της πολιτική είναι φιλοαμερικανική, φιλοευρωπαϊκή και επιφυλακτική απέναντι στη Ρωσία. Η Ελλάδα δείχνει ότι από το χείλος της κατάρρευσης είναι δυνατόν να θεσπιστούν σκληρές, λογικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, να ανασυγκροτηθεί το κοινωνικό συμβόλαιο, να επιδειχθεί συγκρατημένος πατριωτισμός και να κερδίσει ακόμα τις εκλογές. Με τον μισό κόσμο να πρόκειται να ψηφίσει το 2024, οι απανταχού δημοκράτες θα πρέπει να δώσουν προσοχή.»
Στη δεύτερη θέση το περιοδικό κατατάσσει την Πολωνία, η οποία άντεξε το σοκ του πολέμου της διπλανής πόρτας, συνέχισε να φιλοξενεί σχεδόν 1 εκατομμύριο Ουκρανούς πρόσφυγες και, για να αποτρέψει τη Ρωσία, αύξησε τις αμυντικές της δαπάνες σε ποσοστό άνω του 3% του ΑΕΠ. Τον Οκτώβριο οι πολίτες της χώρας έδιωξαν από την κυβερνηση το λαϊκιστικό-εθνικιστικό κόμμα και έφεραν στην εξουσία μια κυβέρνηση συνασπισμού.
Η Βραζιλία βρέθηκε στην τρίτη θέση όρκισε έναν κεντροαριστερό πρόεδρο, τον Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, μετά από τέσσερα χρόνια ψευδούς λαϊκισμού υπό τον Ζαΐρ Μπολσονάρου, ο οποίος διέδιδε διχαστικές θεωρίες συνωμοσίας, υποστήριζε τους αγρότες που έκοβαν τα τροπικά δάση, αρνιόταν να αποδεχτεί την εκλογική ήττα και ενθάρρυνε τους οπαδούς του να επιχειρήσουν μια εξέγερση.
Οι συντάκτες του περιοδικού επισημαίνουν ότι αν ήταν να βραβεύσουν την ανθεκτικότητα των απλών ανθρώπων απέναντι στη φρίκη, θα υπήρχαν πολλοί υποψήφιοι, από τους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς στην σκληρή σύγκρουσή τους μέχρι τους Σουδανούς που φεύγουν καθώς η χώρα τους καταρρέει.
Αναζήτησαν στο ζοφερό τοπίο που αφήνει πίσω το 2023 την χώρα που έχει βελτιωθεί περισσότερα χωρίζοντας σε δυο ομάδες.
Η πρώτη περιλαμβάνει μέρη που αντιστάθηκαν στον εκφοβισμό από αυταρχικούς γείτονες. Η ζωή στην Ουκρανία μπορεί να μην βελτιώθηκε, αλλά η χώρα συνεχίζει με σθένος τον αγώνα της ενάντια στην πολεμική μηχανή του Βλαντιμίρ Πούτιν, παρά τις ταλαντεύσεις των δυτικών υποστηρικτών της. Η Μολδαβία αντιστάθηκε στον ρωσικό εκφοβισμό. Η Φινλανδία προσχώρησε στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και η Σουηδία θα ακολουθήσει σύντομα. Στην Ασία μια σειρά από χώρες στάθηκαν με θάρρος απέναντι στην κινεζική επιθετικότητα, συχνά σε συνεργασία με την Αμερική. Οι Φιλιππίνες υπερασπίστηκαν τα θαλάσσια σύνορά τους και το δίκαιο της θάλασσας απέναντι σε πολύ μεγαλύτερα κινεζικά πλοία. Τον Αύγουστο η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα παραμέρισαν τις ιστορικές διαφορές τους για να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους. Το νησιωτικό κράτος του Τουβαλού, με πληθυσμό 11.000 κατοίκων, μόλις υπέγραψε συνθήκη με την Αυστραλία που ασφαλίζει τον πληθυσμό του από την κλιματική αλλαγή και περιλαμβάνει εγγύηση ασφαλείας για να μην πέσει στον έλεγχο της Κίνας.
Η δεύτερη ομάδα χωρών αφορά αυτές που υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία ή τις φιλελεύθερες αξίες στο εσωτερικό της. Η εύθραυστη, πληγωμένη από τον πόλεμο Λιβερία κατάφερε την ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας. Το ίδιο και το Ανατολικό Τιμόρ, το οποίο διατήρησε τη φήμη του για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ελευθερία του Τύπου.
