Ελάχιστη είναι - μέχρι στιγμής τουλάχιστον - η ελληνική συμμετοχή στο «πακέτο Γιούνκερ», παρότι οι υποσχέσεις για το μέλλον είναι πολλές. Μπορούν όμως να συγκεντρωθούν τα 315 δισ. ευρώ που έχει δεσμεύεται ο πρόεδρος της Κομισιόν;
Ήταν μία από τις βασικές εξαγγελίες του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, όταν ανέλαβε την προεδρία: Θα ίδρυε ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων, με αρχική «μαγιά» χρηματοδότησης 16 δισ. ευρώ από κοινοτικά προγράμματα συν άλλα 6 δισ. από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Με τη μέθοδο της «μόχλευσης» τα χρήματα αυτά θα κινητοποιούσαν ιδιωτικά κεφάλαια συνολικού ύψους 315 δισ. ευρώ.
Έναν χρόνο μετά την «πρεμιέρα» οι ευρωβουλευτές κάνουν έναν πρώτο απολογισμό και εμφανίζονται διχασμένοι. Ο Γερμανός ευρωβουλευτής, Μάρκους Φέρμπερ, δηλώνει στην Deutsche Welle: «Αν ο πρώτος απολογισμός είναι ενδεικτικός, τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα πετύχουμε τον στόχο των 300 δισεκατομμυρίων. Από την αρχή έλεγα ότι για να τον πετύχουμε θα χρειαζόμαστε μία μόχλευση, έναν πολλαπλασιαστή επί 15 ή 16 του αρχικού κεφαλαίου. Σήμερα ο πολλαπλασιαστής είναι στο οκτώ με εννέα και δεν βλέπω πώς μπορεί να αλλάξει αυτό».
Ο συμπρόεδρος των ευρωπαίων Πρασίνων, Φίλιπ Λάμπερτς, επισημαίνει ότι η πρωτοβουλία Γιούνκερ δεν είναι κακή, πλην όμως «τα σχέδια που χρηματοδοτήθηκαν από το σχέδιο Γιούνκερ θα έβρισκαν χρηματοδότηση ούτως ή άλλως από την ιδιωτική οικονομία. Απλώς παρουσιάστηκε μία καλή ευκαιρία να βρουν χρηματοδότηση από δημόσιους πόρους. Και κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία». Με άλλα λόγια - επισημαίνει - τα περισσότερα χρήματα πηγαίνουν σε επενδυτικές προτάσεις από τα μεγαλύτερα κράτη - μέλη που θεωρούνται ούτως ή άλλως κερδοφόρες, ενώ περνούν σε δεύτερη μοίρα οι επενδύσεις στις χώρες της κρίσης.
«Για παράδειγμα» λέει ο Βέλγος ευρωβουλευτής, «στη Γερμανία λείπουν οι επενδύσεις, όχι το επενδυτικό δυναμικό. Απλώς υπάρχει μία έμμονη ιδέα με τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τα μηδενικά ελλείμματα. Όμως στην Ελλάδα ή στην Ισπανία δεν υπάρχουν ούτε επενδύσεις, ούτε επενδυτικό δυναμικό. Εκεί θα έπρεπε να δώσουμε προτεραιότητα».
