Διεθνείς αγορές: "Καμπανάκι" για το δημόσιο χρέος

Ο "αγώνας" κατά του πληθωρισμού φαίνεται πως ίσως φτάνει στο τέλος του, καθώς επιβεβαιώνεται από τα τελευταία στοιχεία του πληθωρισμού για τον Σεπτέμβριο σήμερα κι «έτρεξε» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ρυθμό με 1,8%, ο οποίος είναι ακόμη και κάτω από την τιμή – στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Οι κεντρικές τράπεζες -μαζί και της ΕΕ- φαίνεται να έχουν κερδίσει τη μάχη κατά του πληθωρισμού, αν και παραμένει καθήκον των οικονομικών ερευνητών να προσδιορίσουν πόση επιρροή είχε πράγματι η νομισματική πολιτική στις τιμές και πόση μπορεί να αποδοθεί σε εξωτερικές επιρροές, όπως η αγορά ενέργειας, σχολιάζει η Handelsblatt.

Οι εμπειρογνώμονες του ομίλου Allianz έχουν μια ευρεία άποψη για το εγγύς μέλλον και επισημαίνουν ένα πολιτικά και οικονομικά εξαιρετικά αμφιλεγόμενο θέμα.

Η λέξη-κλειδί είναι η «λιτότητα» και αυτή αναφέρεται στη μείωση του εθνικού χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο, το χρέος τίθεται πάντα σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), δηλαδή τη συνολική οικονομική παραγωγή. Η Allianz αναμένει επιστροφή στη λιτότητα. Οι στρατηγικοί αναλυτές της ασφαλιστικής εταιρείας υποθέτουν ότι ιδίως η Γαλλία, η Ιταλία και το Βέλγιο θα πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες για να θέσουν υπό έλεγχο τα δημοσιονομικά τους μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Μέχρι στιγμής, η Ιταλία βρίσκεται στο επίκεντρο των ανησυχιών λόγω του υψηλού δημόσιου χρέους. Αν και το Βέλγιο έχει παρόμοια προβλήματα, ως μικρή χώρα έχει παραμείνει κάπως κάτω από το «ραντάρ» των αγορών. Ωστόσο, η Γαλλία, μαζί με τη Γερμανία, θεωρείται ως η «άγκυρα» ολόκληρης της ευρωζώνης. Το γεγονός ότι η Γαλλία αναφέρεται όλο και περισσότερο ως οφειλέτης είναι αξιοσημείωτο. Ωστόσο, ο Γάλλος οικονομολόγος Ολιβιέ Μπλανσάρ είχε ήδη κάνει έναν παραλληλισμό με τις ΗΠΑ, όπου το χρέος αυξάνεται κατακόρυφα.

Η Ιταλία, το Βέλγιο και η Γαλλία βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος επειδή δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες της ΕΕ για το νέο χρέος. Για να είναι κανείς πιο ακριβής, το νέο χρέος αυξάνεται κατά ένα ποσό που υπερβαίνει το τριπλάσιο του αντίστοιχου ΑΕΠ.

Και το τρέχον χρέος και των τριών χωρών υπερβαίνει κατά πολύ το 100 % της οικονομικής παραγωγής – και επομένως υπερβαίνει κατά πολύ το όριο της ΕΕ. Σύμφωνα με τη διαδικασία της ΕΕ για χώρες με τέτοια ποσοστά χρέους, και οι τρεις θα πρέπει να μειώσουν τα επίπεδα χρέους τους κατά 0,5% του ΑΕΠ η καθεμία για επτά χρόνια, κάτι που σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Allianz θα κόστιζε 0,3 ποσοστιαίες μονάδες ανάπτυξης ετησίως. Το χρέος είναι επομένως πιθανό να γίνει το επόμενο μεγάλο θέμα στις κεφαλαιαγορές μετά τον πληθωρισμό. Η επικρατούσα ιδέα στις ΗΠΑ φαίνεται να είναι να τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη με ακόμη περισσότερο χρέος, έτσι ώστε τουλάχιστον ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ να μην αυξηθεί περαιτέρω.

Πρόκειται για ένα είδος “στρατηγικής του Μινχάουζεν” για να βγει κανείς από το τέλμα με τις δικές του δυνάμεις. Τείνει να ανεβάζει τις αποδόσεις των ομολόγων και, με τη σειρά του, να συμπιέζει τις τιμές. Εάν η στρατηγική αποτύχει και η κεντρική τράπεζα πρέπει να βοηθήσει με αγορές ομολόγων, αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει και πάλι σε υψηλότερο πληθωρισμό, ο οποίος τουλάχιστον στην αρχική φάση, πριν πέσει το επίπεδο των επιτοκίων, προσφέρει ανακούφιση στους οφειλέτες.

Είναι πιο περίπλοκο στην Ευρώπη, σχολιάζει ο γερμανικός τύπος. Η ανάπτυξη δεν εξαρτάται από μεμονωμένες χώρες λόγω των στενών οικονομικών αλληλεξαρτήσεων. Οι αποδόσεις των ομολόγων είναι αλληλένδετες μέσω των πιθανών ή τρεχουσών αγορών ομολόγων από την ΕΚΤ. Ενώ η πορεία της Γαλλίας μοιάζει περισσότερο με εκείνη των ΗΠΑ και η Ιταλία έχει εδώ και καιρό να ισορροπήσει ένα υψηλό βάρος χρέους, η Γερμανία έχει δεσμευτεί για το φρένο του χρέους.

Ως αποτέλεσμα, οι αποδόσεις των γερμανικών κρατικών ομολόγων είναι πιθανό να παραμείνουν χαμηλές και η διαφορά μεταξύ αυτών και των αποδόσεων άλλων χωρών είναι πιθανό να διευρυνθεί μακροπρόθεσμα. Τελικά, ωστόσο, η ευρωζώνη στο σύνολό της θα μπορούσε επίσης να ακολουθήσει και πάλι την οδό του μεγαλύτερου χρέους προς ελαφρώς υψηλότερο πληθωρισμό, εκθέτοντας τους επενδυτές ομολόγων σε δύο κινδύνους ταυτόχρονα.