To «Revolver» των Beatles είναι εξάσφαιρο

Ενα τραγούδι για την εφορία; Και μάλιστα, ένα τραγούδι που αντέχει πάνω από μισόν αιώνα; Και όμως, οι Beatles το κατάφεραν και αυτό. Ηταν 1966 όταν κυκλοφόρησαν το «Taxman», το πρώτο τους κομμάτι που περιείχε μια πολιτική δήλωση. Επρόκειτο για ένα σαρκαστικό σχόλιο εις βάρος του νόμου υψηλής φορολόγησης που είχε μόλις ψηφίσει η κυβέρνηση των Εργατικών υπό τον Χάρολντ Ουίλσον. Με αυτό άνοιγε το άλμπουμ τους «Revolver», το οποίο θα αναδεικνυόταν σε ένα από τα καλύτερά τους. Πενήντα έξι χρόνια μετά, για την ακρίβεια στις 28 Οκτωβρίου, η ΕΜΙ ετοιμάζεται να το κυκλοφορήσει σε μια νέα, χορταστική έκδοση με την αυθεντική μονοφωνική μείξη, με νέα στερεοφωνική επεξεργασία, καθώς και με ανέκδοτες ηχογραφήσεις και σπάνιες φωτογραφίες, όπως ακριβώς έκανε με το «Let it be», το «Abbey Road» κ.ά.

Ο Ζιλ Μάρτιν, γιος του πολυμήχανου παραγωγού των Beatles, Τζορτζ Μάρτιν, έχει αναλάβει την τεχνική επεξεργασία και αυτού του άλμπουμ. Το «Revolver» περιέχει ένα από τα ωραιότερα και πιο αγαπημένα τραγούδια του συγκροτήματος, το «Eleanor Rigby». Ακόμη, το «Love you to», με έντονη επιρροή από την ινδική παράδοση. Εδώ και ο αισιόδοξος ύμνος «Good Day Sunshine», η μελαγχολική ερωτική επωδός «For no one» και, φυσικά, το «Yellow submarine», που έχουμε ταυτίσει με την ομώνυμη ταινία.

Στην αρχική του εκδοχή, το «Κίτρινο υποβρύχιο» ήταν μελαγχολικό και αναφερόταν στην παιδική ηλικία του Λένον. Στη συνέχεια έγινε πιο φωτεινό και απέκτησε εφέ. Σε κάποια από αυτά, μάλιστα, συνέβαλε ο Μπράιαν Τζόουνς των Ρόλινγκ Στόουνς. Οπως είχε πει ο Μακάρτνεϊ στη μουσική εφημερίδα ΝΜΕ, «κάναμε το άλμπουμ κατ’ αρχάς γιατί είχα βαρεθεί να δημιουργώ ήχους που ο κόσμος μπορούσε να ισχυριστεί ότι έχει ξανακούσει». Ηδη λίγους μήνες πριν, ο Λένον είχε προφητεύσει ότι ο δίσκος αυτός θα ήταν πολύ διαφορετικός. Και ήταν. Αν και κυκλοφόρησε μόλις ένα χρόνο μετά το επίσης εμβληματικό «Rubber soul», οι Beatles είχαν κιόλας προλάβει να ανανεώσουν το ύφος τους. Ηταν άλλωστε μια εποχή πολιτιστικής άνοιξης σε όλο τον κόσμο, όπου η αυθεντική δημιουργία ήταν το ζητούμενο και κυριαρχούσαν καλλιτέχνες που ήταν ικανοί να την προσφέρουν. Καθόλου αυτονόητο σήμερα.