Μας σύστησε η Νίκη Μπελαδάκη, ξεκλέβοντας μερικά δευτερόλεπτα απ' την προετοιμασία της χθεσινής εκδήλωσης. «Έλα, κάτσε να τα πούμε», ήταν η αντίδρασή του. Δεν είχαμε προλάβει ν' ανταλλάξουμε ούτε... μισή λέξη και χρειάστηκε να βάλουμε άνω τελεία στην κουβέντα μας· Μια ξαφνική «επίθεση» αγάπης από έναν μικρό θαυμαστή του τον αιφνιδίασε ευχάριστα! Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή για να περιορίσει το τρακ και την αμηχανία του, λίγα λεπτά πριν την παρουσίαση του πρώτου του βιβλίου στο Πολύκεντρο Νεολαίας, στο Ηράκλειο. «Που' σαι άντρα μου; Είσαι καλό παιδί;», ρώτησε ο Αντώνης Τσαπατάκης τον λιλιπούτειο φίλο του που είχε... χαθεί στην αγκαλιά του. «Να προσέχεις! Να την ακούς τη μητέρα σου και να την κάνεις χαρούμενη! Γιατί εγώ μια φορά δεν την άκουσα και την στεναχώρησα πολύ», τον προέτρεψε στη συνέχεια. Αυτή είναι η μόνιμη, στοργική συμβουλή που δίνει σε όλα τα παιδιά με τα οποία συναναστρέφεται τακτικά τα τελευταία χρόνια. Ο Κρητικός Παραολυμπιονίκης αποχαιρέτησε - προσωρινά- μ' ένα φιλί τον χαριτωμένο πιτσιρικά, χαμογέλασε ευγενικά στη μητέρα του κι επανέφερε το ειρμό της σκέψης του στη συζήτηση που διεκόπη πριν καν... αρχίσει.
Το «Όνειρό» του άρχισε να «ξυπνά» μετά από μία αναποδιά, που τον έκανε να αναθεωρήσει για τα πιο βασικά πράγματα. Ισχυροποιήθηκε σαν προσωπικότητα όταν επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με την παιδικότητα που όλοι κρύβουμε μέσα μας, αλλά κι όταν ανακάλυψε την ανεξάντλητη δύναμη ψυχής που διαθέτει, όπως κάθε άνθρωπος. Με μια πιο «καθαρή» ματιά, άρχισε να ανεβαίνει το «βουνό» της καθημερινότητας, με ιδιαίτερη επιτυχία. Τα χαμόγελα επανήλθαν στα πρόσωπα των οικείων του. Με πολύ κόπο, «προσπάθησα να πάρω πίσω το κλάμα που έδωσα στους δικούς μου και να τους προσφέρω χαρά». Για να τα καταφέρει, ο Αντώνης Τσαπατάκης, «συμμάχησε» και μ' άλλες δύο πηγαίες δυνάμεις του: «Νομίζω ότι κουβαλάμε επίσης ένα μικρό άγγελο κι ένα μικρό διάβολο, που τους ξεχωρίζουμε ανάλογα με τις περιστάσεις. Κάθε άνθρωπος δέχεται προκλήσεις στη ζωή του και πολλές φορές πρέπει να ενεργοποιήσει τον μικρό διαβολάκο, εννοώντας την υπέρμετρη ενέργεια που χρειάζεται για να τις κατακτήσει και να τις νικήσει και τον άγγελο για να τις αγαπήσει».
Έγινε ο «ήρωας» του εαυτού του: «διέλυσε» τις ψευδαισθήσεις κι αποφάσισε ν' ανακατέψει την «αλήθεια» του με λίγη... φαντασία. Την αποτύπωσε στις σελίδες ενός παραμυθιού, μόνο και μόνο, για «να δείξουμε στα παιδιά τις πραγματικές αξίες της ζωής, αλλά και να περάσουμε το μήνυμα της αγάπης προς αυτήν». Το βιβλίο «το προετοίμαζα γύρω στον ένα χρόνο. Με τη βοήθεια της Έλενας Θωίδου, ευτυχώς, δεν μου πήρε παραπάνω, γιατί ο σκοπός του είναι πολύ σημαντικός», υπογράμμισε. Το ερέθισμα για να (κατα)γράψει, λίγο διαφορετικά, την προσωπική του ιστορία, δόθηκε από «τις επισκέψεις μου σε σχολεία, καθημερινά. Ήταν το εφαλτήριο για να σκεφτώ ότι πρέπει να δημιουργήσω ένα παραμύθι, κάτι το οποίο θα βοηθούσε να περάσει πιο εύκολα τα μηνύματα που θέλω να στείλω».
Ερχόμενος σε επαφή με παιδιά, « γίνομαι καλύτερος! Τόσο απλά! Θεωρώ ότι είναι και το σημαντικότερο. Το να μιλάς με παιδιά, ίσως σου θυμίζουν κάποιες σκέψεις που είχες μικρός και κάποιες σκέψεις που σε κράτησαν να είσαι μανιώδης για τη ζωή»!
Στα μάτια των μικρών παιδιών, «Αντώνη είσαι γίγαντας!», όπως του φώναξαν οι μαθητές της Β2 τάξης του 17ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου, με το που ολοκλήρωσαν την δραματοποίηση του έργου του, χθες βράδυ στο Πολύκεντρο Νεολαίας. «Όλα κερδίζονται με την προσπάθεια! Σημασία έχει να βλέπεις κάποιον να προσπαθεί, αυτό σε κάνει χαρούμενο. Όλοι μπορούμε να πετύχουμε ό,τι αληθινό θέλουμε», τους απάντησε και παρακίνησε τους γονείς τους να αφήσουν τα παιδιά τους «να ονειρευτούν!».
Τώρα που το «Όνειρό» του ωρίμασε κι αναβλύζει, σ' όσους το ανακαλύπτουν, την μαγεία της αγάπης, της πίστης, της φιλίας, της ισότητας και του αλληλοσεβασμού, «θέλω να το εξελίξω περισσότερο, μεταφέροντάς το στη μεγάλη οθόνη. Να γίνει δηλαδή μια animation ταινία, έτσι ώστε να καταφέρει να φτάσει σε όλο τον κόσμο». Σε αθλητικό επίπεδο, «προετοιμαζόμαστε για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Δουβλίνο, που θα γίνει τον Αύγουστο και για την Ολυμπιάδα του 2020. Προσδοκά, «το καλύτερο πάντα!». Με τις ευχές μας!
