Παρέμβαση του προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΓΝΗ Δ. Βρύσαλη στη νοσηλευτική ημερίδα για την ασφάλεια την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα στις υπηρεσίες υγείας :
Πάντα σε τέτοιες επιστημονικές ημερίδες στις προσφωνήσεις των υπηρεσιακών και διοικητικών στελεχών του Υπουργείου Υγείας τονίζεται ο ιδιαίτερος ρόλος των νοσηλευτών στο σύστημα Υγείας. Αυτό το ενδιαφέρον αρχίζει και τελειώνει μέσα σε αυτές ημερίδες.
Οι 3 άξονες που θέτει η εκδήλωση θα έπρεπε να είναι αυτονόητοι και αδιαπραγμάτευτοι στον 21ο αιώνα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι όμως τα υλικά μέσα το προσωπικό τα οποία το κράτος θα έπρεπε να εξασφαλίσει μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό σε ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας. Αυτό που όμως εννοεί η κυβέρνηση και η Ε.Ε. αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα είναι να αμείβονται και να αξιολογούνται οι εργαζόμενοι σύμφωνα με την αποδοτικότητα στο νοσοκομείο – επιχείρηση και στο πόσο ενεργά συμμετέχουν οι νοσηλευτές στη λειτουργία των νοσοκομείων με επιχειρηματικά κριτήρια Με αυτά τα κριτήρια θα αξιολογούνται και τα νοσοκομεία και θα κρίνονται βιώσιμα η όχι.
Πως όμως θα είναι αποτελεσματικές, ποιοτικές και ασφαλείς οι υπηρεσίες Υγείας όταν οι νοσηλευτές και συνολικά οι υγειονομικοί δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, με κουτσουρεμένα δικαιώματα, με χιλιάδες οφειλόμενα ρεπό, με απλήρωτα δεδουλευμένα, με εργασιακές σχέσεις σύγχρονης σκλαβιάς. Χιλιάδες είναι οι άνεργοι συνάδελφοι χωρίς ταμείο ανεργίας, με μισθούς πείνας στα 5μηνα προγράμματα.
Με τις επαγγελματικές ασθένειες και τα ατυχήματα να πολλαπλασιάζονται, όσο εντατικοποιείται η εργασία και απουσιάζουν τα μέτρα Υγείας και ασφάλειας. Με εργαζομένους όπως της Παιδοψυχιατρικής που δεν δικαιούνται άδεια γιατί δουλεύουν με μπλοκάκι, με κρεβάτια ΜΕΘ κλειστά, όταν οι προληπτικοί εμβολιασμοί του προσωπικού και γενικά του πληθυσμού γίνεται ατομική ευθύνη, όταν οι νοσηλευτές πάνε άρρωστοι στη δουλειά γιατί δεν υπάρχει συνάδελφος για καλύψει το κενό τους. Όταν με βάση το νέο αντιασφαλιστικο νόμο θα δουλεύουμε μέχρι τα 67. Όταν η αύξηση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων είναι και απόρροια της έλλειψης του προσωπικού. Όταν δεν εντάσσεται το επάγγελμα του νοσηλευτή και ο χώρος του νοσοκομείου στα βαρέα και ανθυγιεινά. Όταν τα πάντα μπαίνουν στη λογική του κόστους αυξάνεται ο κίνδυνος να γίνει το λάθος. Είναι καθαρό για εμάς ότι επιχειρείτε να μεταφερθεί η ευθύνη στις πλάτες μας ώστε να γίνουμε συνένοχοι στην ανθυγιεινή πολιτική της. Δεν πρέπει οι νοσηλευτές να αποτελέσουν τον άλλο κόφτη στα δικαιώματα των ασθενών όπως η πολιτεία επιχειρεί να κάνει μέσα από τη λογική του ασθενή - πελάτη και της αποδοχής των περιορισμένων παροχών. Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε συνυπεύθυνοι.
Ο μεμονωμένος προσωπικός αγώνας που δίνει κάθε υγειονομικός να βγει η βάρδια χωρίς απώλειες, να δώσει λύση στα οξυμμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς ή οι περιθαλπόμενοι στα ιδρύματα, να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις βρίσκει τοίχο, όσο δεν ενώνεται με το συλλογικό οργανωμένο αγώνα ενωμένοι, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!
Η γνώση αποκτά νόημα, παίρνει αξία για τους ασθενείς όταν δένεται με το αίτημα για:
Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Μονιμοποίηση όλων των συναδέλφων που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα.
Ένταξη των υγειονομικών στα ΒΑΕ με σύγχρονους όρους και δικαιώματα.
Αποκλειστικά Δημόσια - Δωρεάν, Καθολική & Υποχρεωτική ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ. Να πληρώσει το κράτος και η εργοδοσία.
Αποκλειστικά Δημόσια & Δωρεάν ΥΓΕΙΑ-ΠΡΟΝΟΙΑ για όλο το λαό! Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση.
