Για μια ακόμα φορά την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023 συναγωνίστηκε ο Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου με τον καιρό και τα ..χιλιόμετρα και βγήκε νικητής, καθώς από τον Νήσιμο –κοντά στο Τζερμιάδο- κατέβηκαν ως το Βραχάσι σε μια πολύ όμορφη, με εναλλαγή τοπίων και πολύ ταιριαστή με την εποχή διαδρομή, και με το χαμηλό βαρομετρικό να μας παίρνει στο κατόπιν.
Σύμφωνα με τον Σύλλογο:
ΣΤΑ ΟΡΟΠΕΔΙΑ ΛΑΣΙΘΙΟΥ ΚΑΙ ΝΗΣΙΜΟΥ
Ξεκινάμε λοιπόν με mini bus –μεγάλο λεωφορείο δεν περνάει ως τον Νήσιμο- από τον Άγιο Νικόλαο στις 7.30 το πρωί, για να φτάσουμε μετά από μια ώρα περίπου στο Σελί Αμπέλου, είσοδο του οροπεδίου Λασιθίου και να θαυμάσουμε όλον τον εύφορο κάμπο τυλιγμένο στην πρωινή ομίχλη. Μπορείς να μην σταματήσεις για μια φωτογραφία; Το φαινόμενο είναι συνηθισμένο, λέει, εδώ, αλλά ασυνήθιστο για μας. Εξίσου ασυνήθιστη η ψύχρα των λίγων βαθμών πάνω απ’ το μηδέν, που μας κάνει να τρέξουμε πάλι γρήγορα μέσα.
Εννιά η ώρα όμως -τέρμα τ’ αστεία- το λεωφορείο μας αφήνει στην άκρη του μικρού οροπεδίου του Ονήσιμου ή Νήσιμου (οφείλει το όνομά του στον μαθητή του Αγίου Παύλου, διαβάζω στην ιστοσελίδα Cretan beaches), που βρίσκεται κοντά στο Τζερμιάδο κι είναι ακατοίκητο. Πρώτη μας εικόνα ένα κοπάδι πρόβατα στον περιφραγμένο χώρο τους. Το μέρος είναι γυμνό, αποψιλωμένο από τη βοσκή, ενδεχομένως, αλλά μαθαίνουμε ότι εδώ γίνεται και καλλιέργεια σιτηρών.
ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΡΑΧΗ ΤΗΣ ΣΕΛΕΝΑΣ
Δεν περνά πολλή ώρα κι αρχίζουμε ανηφορική πορεία στις ΝΔ πετρώδεις πλευρές της Σελένας, ό,τι πρέπει, για να νικήσουμε το κρύο. Από την κορυφή της πλαγιάς αποχαιρετάμε το οροπέδιο Λασιθίου, βουτηγμένο ακόμα στην ομίχλη και στη συνέχεια κατηφορίζουμε προς την ΒΔ πλευρά, όπου μας ανοίγεται καταπληκτική θέα στο φράγμα του Αποσελέμη –τραγικά στεγνό φέτος- και τα γύρω χωριά Γωνιά, Αβδού, Μοχός. Εδώ θα ‘προσγειωθούμε’ σε μονοπάτι, το οποίο και θα ακολουθήσουμε προς τα ΒΑ. Ίσως το πιο ωραίο κομμάτι της διαδρομής να είναι αυτό ως το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Βραχασιώτη: καταπράσινο δάσος με πρίνα και αζίλακες (σπάνιο είδος βελανιδιάς, κάτι ανάμεσα σε λιοπρίνι και πρίνο), στο οποίο δίνουν πινελιές κίτρινου και κόκκινου οι κρητικοί φυλλοβόλοι ασφένδαμοι, που φύονται εδώ κι εκεί. Την εικόνα παραμυθιού ενισχύει η αφούρα, που κάθεται στις κορφές των βουνών γύρω ανάγυρα. Και μόνο η θέα στις βόρειες ακτές της Κρήτης, από Χερσόνησο ως Μάλλια, στην πορεία μας ανατολικότερα, μας επαναφέρει στο σήμερα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΟΝ ΒΡΑΧΑΣΙΩΤΗ ΣΤΟ ΒΡΑΧΑΣΙ
Κάπως έτσι βλέπουμε μπροστά μας χαμηλά το αναπαλαιωμένο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Εδώ θα κάνουμε μια ανάπαυλα, καθώς μας περιμένει ο ιερέας Γεώργιος Κυριακάκης με ομάδα πιστών απ’ το Βραχάσι, που φροντίζουν το μέρος και νοιάζονται για την ανάδειξή του. Μας προσφέρουν πλούσιο κέρασμα, ρακή και καφέ στο φιλόξενο αρχονταρίκι της Μονής, μας ανοίγουν να δούμε το πραγματικά εντυπωσιακό εσωτερικό του ναού, τόσο για το τέμπλο του, όσο και για τις τοιχογραφίες κι ο παπα-Γιώργης μας λέει όλη την ιστορία του δίκλιτου ναού, της ύστερης βυζαντινής εποχής, που έχει να παρουσιάσει πλούσια αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, τους ευχαριστούμε για την φιλοξενία τους και για το μεράκι που έχουν στον τόπο τους.
Και κάπως έτσι ξεκινάμε να καλύψουμε από τον αγροτικό δρόμο τα τελευταία χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από το Βραχάσι. Μικρή έκπληξη, το χωμένο μεσ’ τα πρίνα πετρόκτιστο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που μας έδειξε ο Χάρης λίγο παρακάτω. Αξίζει μια σύντομη στάση. Περπατάμε έπειτα σε γρήγορο ρυθμό, καθώς ο καιρός έχει κατεβάσει πολύ κι έρχεται κρύος αέρας-δυναμώματα βροχής, που λένε στα χωριά μας. Πραγματικά –τυχεροί για μια ακόμα Κυριακή- η βροχή ξεσπά λίγο πριν φτάσουμε στο στολισμένο χριστουγεννιάτικα χωριό και βρούμε καταφύγιο στο ζεστό καφενείο του.
Μια πεζοπορία ήταν αυτή που τα είχε όλα: περπάτημα σε πολλά διαφορετικά τερέν, με τις ανηφόρες και τις κατηφόρες του, με πολύ όμορφα φθινοπωρινά τοπία και μέρη θρησκευτικού κι ιστορικού ενδιαφέροντος. Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον Νεαπολίτη νεαρό αρχηγό μας, Αλέξανδρο Φραγκιαδάκη και τον φίλο του, τον Μιχάλη, που ξέρουν αυτή τη διαδρομή πολύ καλά, καθώς ‘εδώ έρχονταν από παιδιά είτε με τα πόδια, τα ποδήλατα ή τα μηχανάκια αργότερα’, ‘με ήλιο ή με χιόνι’ για την άψογη καθοδήγησή τους. Περπατήσαμε γύρω στα 19 χιλιόμετρα και κάναμε λίγο χώρο …στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, που μας περιμένουν στις γιορτές!
