Κυριακή 16 Ιουνίου 2024, κι η ζέστη ήρθε για να μείνει! Δύσκολοι καιροί για ορειβασίες. Οι περισσότεροι στις παραλίες κι αυτήν την προγραμματισμένη πεζοπορία του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου από τον Κρούστα στο Καλό Χωριό απ’ το παλιό μονοπάτι, ήταν γραπτό να την χαρούν λίγοι! Όπως αναφέρουν:
Στην περιοχή του Κρούστα
"Μόλις έξι άτομα για δεύτερη συνεχόμενη Κυριακή ξεκινάμε από το όμορφο κεφαλοχώρι του Κρούστα (540 μ.), που απέχει μόλις 20 λεπτά απ’ τον Άγιο Νικόλαο, και φημίζεται για τις ταβέρνες με το παραδοσιακό φαγητό και τον κεντρικό του δρόμο, όπου οι μουρνιές δημιουργούν ένα πράσινο στέγαστρο. Η πορεία αρχίζει απ’ το Δημοτικό Σχολείο στην νότια πλευρά του χωριού στην έξοδο προς Πρίνα, όπου παρκάρουμε τ’ αυτοκίνητά μας. Πριν ακόμα αφήσουμε το χωριό μια ευχάριστη έκπληξη μας περιμένει: ένα μικρό «πουλαράκι» (μα πώς βρέθηκε; - τα γαϊδούρια είναι ένα είδος προς εξαφάνιση σήμερα!), βρίσκει ενδιαφέρουσα την παρουσία μας και μας ακολουθεί τρέχοντας όλη την πλαϊνή περίφραξη κι όταν πια χανόμαστε απ' το οπτικό του πεδίο βγάζει σπαραξικάρδιο αποχαιρετιστήριο γκάρισμα!
Στο μονοπάτι που ένωνε Κρούστα με Καλό Χωριό
Κοντά στο χωριό θα συναντήσουμε πολλά, μα πάρα πολλά, αλώνια, δείγμα έντονης αγροτικής δραστηριότητας της περιοχής και παραγωγής σιτηρών –θυμίζω ότι στ’ αλώνια κάποτε γινόταν το αλώνισμα (το σπάσιμο των κομμένων σταχιών, με τα ‘μαχαίρια’ του βωλόσυρου κι έπειτα το λίχνισμα, ώστε να ξεχωριστεί ο καρπός απ’ τα άγανα-. Πιο κάτω κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου θα δούμε και πολλές παλιές μονόχωρες αγροικίες: «Σπίτι όσο χωρείς, χωράφι όσο θωρείς», θυμήθηκε το μότο των προγόνων μας ο Γιάννης!
Η πορεία μας σήμερα είναι κατηφορική ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι, καλά σωζόμενο σε κάποια σημεία, όχι και τόσο σε κάποια άλλα, στην αρχή δύσβατο αργότερα πιο καθαρό. Όπως και να έχει εξαιρετική διαδρομή, που πρέπει κάποτε να επαναλάβουμε σε μια πιο ‘φιλική’ για πεζοπορία εποχή. Πέρα από τη θέα -βλέπεις όλες τις ακτές του Καλού Χωριού με τις παραλίες τους και τις μικρές χερσονήσους, που τις χωρίζουν και την ‘μανισμένη’ σήμερα θάλασσα-, περνάς από εναλλαγή πολλών φυσικών τοπίων: ψηλότερα δάσος από πεύκα και πρίνα, καλλιεργημένα χωράφια, ελαιώνες κι αρκετές χαρουπιές μετά. Χαμηλότερα αρχίζει η χλωρίδα της ρεματιάς: πλατάνια, αγριοσυκιές, πικροδάφνες, σκίνα και λυγαριές. Μετά τα περβόλια και οι στέρνες. Πολλές κι οι μέλισσες που μαζεύονται στα νερά τους, με τσίμπησε ο πρώτος σβούρος (μπαμπουρας) από τότε που ήμουν παιδί! Γούρι!
Στην περιοχή του Καλού Χωριού
Περπατάμε ανάμεσα από πορτοκαλεώνες και ξέρουμε στα σίγουρα πια ότι είμαστε στην επικράτεια του Καλού Χωριού! Πρώτη μας στάση ο γιγάντιος πλάτανος δίπλα στον μεγάλο δίπατο νερόμυλο του Μπετούρα. Πρόσφατα διαβάσαμε ότι κάποιος επιχείρησε να του βάλει φωτιά. Τα ίχνη της φαίνονται στο εσωτερικό της κουφάλας του, που μοιάζει με σπιτάκι.
Κατόπιν παίρνουμε την κοίτη του Καλού Ποταμού, ξεροπόταμου που διασχίζει την εύφορη κοιλάδα, πρόσφατα καθαρισμένου, από τον φόβο πλημμυρικών φαινομένων. Μια χαρά για μας, καθώς η πυκνή του βλάστηση, κυρίως από καλάμια, έχει παραμεριστεί. Πολύ παλιά το μέρος εδώ είχε πολλά έλη και η ελονοσία ήταν μάστιγα, έτσι κατ' ευφημισμό ονομάστηκε "Καλό Χωριό"!
Φτάνουμε τέλος στον Άγιο Παντελεήμονα, με το ομώνυμο γραφικό εκκλησάκι. Στρίβουμε δυτικά και μέσω μονοπατιών ανεβαίνουμε στην μικρή ορεινή χερσόνησο που οδηγεί στο Καραβοστάσι. Εδώ ψηλά είναι ο αρχαιολογικός χώρος του Πρινιάτικου Πύργου, στον οποίο εντοπίστηκε κεραμικό εργαστήρι, που προμήθευε καλής ποιότητας κεραμικά σε όλη την ανατολική Κρήτη (πληροφορίες από το βιβλίο: «Ο Άγιος Νικόλαος και η περιοχή του»). Επιστρέφουμε ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους λουόμενους από τα ανοίγματα των αλμυρικιών και αφού διασχίσουμε την παραλία (τραβώντας τα περίεργα –ενίοτε και ειρωνικά- βλέμματα των ελαφροντυμένων παραθεριστών, έτσι όπως είμαστε ‘εν πλήρει εξαρτήσει’ και με τις αρβύλες), κατευθυνόμαστε στην άλλη μικρή χερσόνησο ανατολικά, που χωρίζει την εδώθε παραλία από το κοσμοπολίτικο Βούλισμα. Θέλουμε να δούμε ένα γεωλογικού ενδιαφέροντος εξωπραγματικό τοπίο: πρόκειται μάλλον για μια δολίνη, ένα βύθισμα της γης, τα κάθετα βράχια της ΒΑ πλευράς του οποίου χρησιμοποιούνται και σαν αναρριχητικό πεδίο. Συνεχίζουμε ως την ανεμοδαρμένη άκρη της χερσονήσου κι έπειτα επιστρέφουμε πίσω, καθώς το έδαφος άρχιζει να καίει έτσι χτυπημένο αλύπητα απ’ τις ακτίνες του ήλιου και του δυνατού αέρα.
Περπατήσαμε πλάκα-πλάκα 13 χιλιόμετρα σε 5 ώρες με τις στάσεις κι ήρθε η ώρα που άλλοι θα σβήσουν την κάψα με μια βουτιά στη θάλασσα κι άλλοι με μια βουτιά στην μπίρα! Ο αρχηγός μας, Γιάννης Πάγκαλος, επιδόθηκε και στα δύο και καλώς γιατί το άξιζε και τον ευχαριστούμε πολύ για τα ενδιαφέροντα μέρη της περιοχής του, που μοιράστηκε μαζί μας!"
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Λασίθι
