Πώς θα ήταν άραγε αν σε μια συνοικία που ζουν πολλοί Αλβανοί μετανάστες οι πινακίδες των δρόμων ήταν γραμμένες στα ελληνικά και τα αλβανικά;
Αν στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης Σύροι ανέβαζαν θεατρικές παραστάσεις στη γλώσσα τους ή αν σε κάποια εθνική γιορτή της Αλγερίας στο Δημαρχείο κυμάτιζε μαζί με την ελληνική και η σημαία της βορειοαφρικανικής χώρας; Σενάρια επιστημονικής φαντασίας σε μια περίοδο που το μεταναστευτικό στην Ελλάδα έχει συνδεθεί με θλιβερές εικόνες από κέντρα φιλοξενίας στα νησιά και ρατσιστικές επιθέσεις, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη ορθώνονται φράκτες μόνο στο άκουσμα των λέξεων πρόσφυγας και μετανάστης.
Κι όμως την ίδια στιγμή που ο μετανάστης αντιμετωπίζεται σαν “κατάρα” από τις κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου στο Τορόντο του Καναδά μοιάζει με… τιμή να είσαι Έλληνας.
Αφορμή για το “ταξίδι” μας μέχρι το Τορόντο στάθηκε το ανέβασμα της θεατρικής παράστασης “Το όνομά μου είναι Εύα” στο θέατρο “Alumnae”. Μιας παράστασης στην οποία συμμετέχουν Έλληνες μετανάστες στο Τορόντο, μεταξύ των οποίων και οι Χανιώτες Γιώργος Σκανδάλης και Ανδρέας Μπατάκης.
Κι αν μπορεί κάποιους να ξαφνιάζει το γεγονός ότι ανεβαίνει μια παράσταση στο εξωτερικό στα ελληνικά, για τους κατοίκους του Τορόντο κάθε άλλο παρά περίεργο είναι.
ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΡΟΝΤΟ
«Η ελληνική κοινότητα στο Τορόντο μετράει πάνω από 70.000 άτομα διαφορετικών γενεών μεταναστών», μας λέει ο Ανδρέας Μπατάκης ο οποίος είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Κρητών του Τορόντο “Η Κνωσσός” και o οποίος πέρα από την αγάπη και σταθερή ενασχόληση του με την αγορά ακινήτων ξεκίνησε πρόσφατα να ασχολείται και με το θέατρο.
Όπως λέει η ελληνική κοινότητα στο Τορόντο είναι ιδιαίτερα δραστήρια και δημιουργική αφού σχεδόν κάθε εβδομάδα διοργανώνει τουλάχιστον μία εκδήλωση πολιτιστικού ή επιμορφωτικού χαρακτήρα.
«Υπάρχουν σύλλογοι και ενώσεις από κάθε μέρος της Ελλάδας και όλοι είναι πάρα πολύ δραστήριοι», τονίζει ο κ. Μπατάκης και επισημαίνει πως εκτός από τις εκδηλώσεις οι σύλλογοι διοργανώνουν μαθήματα παραδοσιακών χορών όπου νέοι και μεγαλύτεροι έχουν την ευκαιρία να μυηθούν στην ελληνική μουσικοχορευτική παράδοση.
Εκτός των άλλων στην πόλη λειτουργεί παράρτημα της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων του Ν. Καζαντζάκη όπου το επόμενο διάστημα προγραμματίζει να πραγματοποιήσει μια εκδήλωση για τα 60 χρόνια από τον θάνατο του κορυφαίου Κρητικού συγγραφέα.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
Ρωτάμε τον κ. Μπατάκη για τη θεατρική παράσταση που θα ανεβάσουν και πώς αντιμετωπίζει αυτή την προσπάθεια η καναδική κοινωνία: «Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν αποτελεί μια μεμονωμένη πρωτοβουλία. Στο Τορόντο υπάρχει ελληνικό επαγγελματικό θέατρο! Πέρυσι η παράσταση που είχε ανέβει είχε γίνει sold out. Φέτος που θα κάνουμε πρεμιέρα στις 13 Δεκεμβρίου ήδη έχουν πουληθεί πάνω από τα μισά εισιτήρια, ενώ ετοιμάζονται κι άλλες παραστάσεις. Η κοινότητα στηρίζει αυτές τις προσπάθειες», σημειώνει ο κ. Μπατάκης και προσθέτει: «Σε ό,τι αφορά τον Καναδά εδώ πραγματικά νιώθεις ότι αποκτάει υπόσταση η έννοια της πολυπολιτισμικότητας. Οι Καναδοί είναι ένας λαός πολύ ευγενικός και “πολιτικά ορθός”. Δεν μιλάμε για μια απλώς ανεκτική κοινωνία αλλά για μια κοινωνία που της αρέσει να υπάρχουν δραστήριες κοινότητες μεταναστών οι οποίες διατηρούν την επαφή με τις ρίζες τους. Αυτό που συμβαίνει εδώ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που ζούμε στην Ευρώπη με το μεταναστευτικό».
Μια στάση απέναντι στους μετανάστες που -όπως τονίζει ο κ. Μπατάκης- αποτυπώνεται σε πολλές πτυχές της καθημερινότητας: «Για παράδειγμα στο Τορόντο υπάρχει η ελληνική συνοικία που οι πινακίδες είναι στα ελληνικά και στα αγγλικά. Εκεί υπάρχει και μια προτομή του Μ. Αλέξανδρου όπου γίνεται μια ειδική τελετή κάθε φορά που διοργανώνεται ο μαραθώνιος του Τορόντο. Σε αυτή την τελετή οι Καναδοί έρχονται και παίρνουν τη φλόγα του αγώνα από τους Έλληνες. Μάλιστα, στον λόγο που έβγαλαν την τελευταία φορά στο πλαίσιο της εκδήλωσης ευχαρίστησαν τους Έλληνες που επινόησαν τον μαραθώνιο αλλά και για την προσφορά τους στον παγκόσμιο πολιτισμό! Επίσης, άλλη μια ένδειξη αναγνώρισης της ελληνικής κοινότητας είναι στην επέτειο της 25ης Μαρτίου που ανεβάζουν την ελληνική σημαία στο Δημαρχείο της πόλης, ενώ δίνεται και άδεια για να διοργανώσουν οι Έλληνες τις δικές τους τελετές».
