ΚΡΗΤΗ
Ο Ακάθιστος Ύμνος ... από το ραδιόφωνο!
Χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος, χωρίς την παρουσία εκκλησιαζομένων
SHARE:
Την Παρασκευή 3 Απριλίου 2020 και από ώρας 7:00 μ.μ., στον Ιερό Ναό των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων της πόλεως Ρεθύμνης, τελέστηκε η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου στην Υπεραγία Θεοτόκο, κατά την οποία χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος, χωρίς την παρουσία εκκλησιαζομένων, όπως απαιτούν οι δύσκολες συνθήκες τις οποίες διερχόμαστε.
Η Ακολουθία μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Ρεθύμνου “TEAM FM” και αναμεταδόθηκε από το σταθμό του Μυλοποτάμου “TALOS FM”, για να δοθεί η δυνατότητα στους ευσεβείς ανθρώπους της Τοπικής μας Εκκλησίας στο Ρέθυμνο και το Μυλοπόταμο να μετάσχουν με τον τρόπο αυτό συμπροσευχόμενοι από τις «κατ’ οίκον εκκλησίες» τους.
Στο τέλος της Ακολουθίας έγινε η δέηση που η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης όρισε να τελείται για τους ανθρώπους που ασθενούν αλλά και για την πανδημία γενικώτερα. Ο Επίσκοπός μας κ. Ευγένιος, πριν από αυτήν, μεταξύ άλλων και αφού ευχαρίστησε τους σταθμούς, τους ιδιοκτήτες και τους τεχνικούς τους, απευθυνόμενος στους ακροατές τόνισε: «Η Παναγία δεν θα μας αφήσει. Απόψε κοιτάζω πότε Εκείνην και πότε εσάς. Σας βλέπω εδώ παρόντες με τα μάτια της Πίστεως. Κανείς δεν λείπει από το προσκλητήριο της Εκκλησίας. Είναι γεμάτος ο Ναός των Τεσσάρων Μαρτύρων, που μαρτύρησαν σε αυτόν ακριβώς τον χώρο, από ανθρώπους που συμπροσεύχονται από τις επεκτάσεις του. Η Εκκλησία άλλωστε δεν κλείνεται σε τοίχους. Ο Θεός εντός μας είναι. Πού Τον ψάχνομε, επιτέλους; Κι αν δεν είναι, μήπως είναι η ώρα να Τον βάλομε;».
Απευθυνόμενος δε στην Παναγία, προσευχήθηκε: «Παναγία μου, Εσύ ξέρεις το γιατί. Παναγία μου, κάνε να τελειώσει τούτη η δίνη που γεμίζει την ανθρωπότητα οδύνη. Παναγία μου, εμείς βλέπομε το θέαμα και ζητούμε το θαύμα. Δοκιμάζεται όχι η Πίστη, αλλά η πίστη μας και δυστυχώς αποδεικνυόμαστε ολιγόπιστοι. Κάνε, όπως θα έλεγαν οι ευσεβείς μας πρόγονοι, να αναντρανίσουμε, να πάρομε μιαν αναπνιά και να αναπεταρίσουμε, για να τινάξουμε την αναποδιά που μας βρήκε και να μείνουν όλα κάποτε λυπηρά αναστορήματα. Εσύ ξέρεις το πώς. Εσύ ξέρεις και το πότε. Εμείς ξέρομε πως ποτέ δεν μας άφησες και δεν θα μας αφήσεις και τώρα. “Ικετεύομεν οι δούλοι σου και κλίνομεν γόνυ καρδίας ημών. Κλίνον το ους σου, Αγνή, και σώσον τους θλίψεσι βυθιζομένους ημάς...”».