Ανακοίνωση από τη Λαϊκή Συσπείρωση Ηρακλείου :
Μεγάλες προσπάθειες καταβάλει Κεντρική και Τοπική Διοίκηση να πείσει τον εργατόκοσμο του Ηρακλείου ότι η «δίκαιη ανάπτυξη» έρχεται.
Από τη μια η κυβέρνηση με το πολυδιαφημισμένο «περιφερειακό αναπτυξιακό συνέδριο» προσπαθεί να κάνει το άσπρο- μαύρο: να πείσει τον Ηρακλειώτικο λαό ότι οι επιδοτήσεις, οι φοροαπαλλαγές και η παραχώρηση πλουτοπαραγωγικών πηγών στο μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο είναι προς όφελος του.
Από την άλλη η Δημοτική Αρχή με το έργο της ανάπλασης του κέντρου καυχιέται, μέσω του αντιδημάρχου Γ. Αναστασάκη, ότι ο Δήμος Ηρακλείου είναι εύρωστος μιας και χωρίς ΕΣΠΑ μέσα στα χρόνια της κρίσης μπορεί να διαθέσει 4,5εκ €.
Αυτό που δεν μας λένε όμως είναι με τίνος λεφτά θα γίνουν όλα τα έργα και ποιόν θα ωφελήσουν;
Τα έργα υποδομών στο νησί, που με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων δεν έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες (πχ Αεροδρόμιο Καστελίου, ΒΟΑΚ, κλπ), θα πληρωθούν διπλά από τον λαό: θα κατασκευαστούν με δάνειο και ΣΔΙΤ, θα παραχωρηθούν στον ανάδοχο ή «επενδυτή» και θα έχουν και άμεσα ή έμμεσα διόδια και φόρους.
Το έργο της ανάπλασης του κέντρου της πόλης του Ηρακλείου θα το πληρώσουν αποκλειστικά οι δημότες, εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, μιας και τα 4,5εκ€ είναι λεφτά από το δάνειο που πήρε η προηγούμενη δημοτική αρχή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων συνολικού ύψους 50εκ€!
Με δανεικά λεφτά θα κάνουν τα έργα!
Την ίδια ώρα τα σχολειά είναι σε τραγική κατάσταση, δεν υπάρχει καμία πρόνοια για αντισεισμική, αντιπλημμυρική θωράκιση, πληρώνουμε πανάκριβο νερό και διψάμε… Μπορεί κανείς να καταλάβει ποιες είναι οι προτεραιότητες κυβέρνησης και δημοτικών αρχών διαχρονικά.
«Αριστεροί», κεντρώοι και δεξιοί, κυβέρνηση και τοπικοί άρχοντες, κοινό στόχο έχουν να κρατήσουν το λαό σε καταστολή, να του πετάξουν ένα ψίχουλο ενώ του παίρνουν όλο το καρβέλι, όλο τον πλούτο που παράγει για να τον καρπωθούν μια χούφτα παράσιτα, οι «επιχειρηματίες» και «επενδυτές» που θησαυρίζουν.
Ο Ηρακλειώτικος λαός να πει «ως εδώ! Αρκετά ματώσαμε – αρκετά πληρώσαμε!».
Να διατρανώσει την αντίθεση του με οργάνωση και αγώνα και να χαλάσει τις φιέστες που στήνουν από κοινού κυβέρνηση και τοπική διοίκηση για να του σφίξουν κι άλλο τη θηλιά γύρω από λαιμό.
