Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: «Με εμπνέει ο Βιτσέντζος Κορνάρος»!

Του Αντώνη Παντινάκη

Τα φώτα στο Πειραματικό Θέατρο του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου ήταν μισάνοιχτα. Απέμενε μονάχα η θεατρική παράσταση «Ερωτόκριτος» από το «ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ», για να ολοκληρωθεί η τρίτη ημέρα του 9ου Συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών.

Η αίθουσα επ’ ουδενί να αδειάσει! Καθώς στηνόταν το σκηνικό, για το κλείσιμο της χθεσινής βραδιάς, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είχε περικυκλωθεί από πάρα πολύ κόσμο: Μικροί και μεγάλοι έσπευδαν να τον συγχαρούν, να του σφίξουν το χέρι, να συνομιλήσουν και να φωτογραφηθούν μαζί του. Κι εκείνος, δεν χαλούσε το χατίρι σε κανέναν! Απλός, πράος και προσηνής απολάμβανε τη δύναμη των στιγμών. Ούτε που βιαζόταν, ούτε που τους απέφευγε! Τους κοίταζε όλους στα μάτια. Τους παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή. Τους “διάβαζε”, σαν να ανέλυε αυτά που του έλεγαν ή αυτά που θα ήθελαν να του πουν!

Αφού “έλυσε” τον “Γρίφο του Νας “, ο πολυβραβευμένος Κρητικός επιστήμονας βάλθηκε να ανατρέψει την γνωστή θεωρία πως “ουδείς προφήτης στον τόπο του!”. Και τα κατάφερε! Μεγαλειώδες και το νέο του επίτευγμα, μια και όλες οι εκδηλώσεις θαυμασμού προς το πρόσωπό του ήταν ειλικρινέστατα εγκάρδιες!

Πέρασαν πολλά λεπτά, πάρα πολλά, μέχρι να βγει στο φουαγιέ. Σε κάθε του βήμα, λες και έδινε μία πολύ σύντομη διάλεξη.

“Η χώρα μας έχει ανάγκη από μία καινούργια Αναγέννηση!”

Ελάχιστες δρασκελιές πριν από την πόρτα της εξόδου, καταφέραμε να τον προσεγγίσουμε.

“Η βράβευση είναι ξεχωριστή, είναι μεγάλη η χαρά μου. Είναι μεγάλη τιμή να βραβεύεσαι από τους συμπατριώτες σου και δη στην ιδιαίτερή σου πατρίδα, και μάλιστα από συμπατριώτες σου που ζουν στο εξωτερικό”, ήταν τα πρώτα λόγια του καθηγητή του ΜΙΤ στο Cretalive.

Ο τίτλος του συνεδρίου τον ενέπνευσε να σκεφτεί και να μας πει ότι “πράγματι, ο Βιτσέντζος Κορνάρος και οι υπόλοιποι της Κρητικής Αναγέννησης μπορούν να δώσουν έμπνευση σε εμάς τους σύγχρονους. Γιατί, εν τέλει, καμία Αναγέννηση δεν είναι προϊόν κάποιου ανθρώπου από μόνου του. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Και η χώρα μας αυτό που έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή είναι μία καινούργια Αναγέννηση! Και σε αυτή την Αναγέννηση πρέπει όλοι μας να συμμετέχουμε, αξιοποιώντας και τους Έλληνες του εξωτερικού, οι οποίοι είναι έτοιμοι να βοηθήσουν για την πρόοδο της πατρίδας”.

“Καθένας μας είναι διάνοια σε κάτι”

Τον έχουν χαρακτηρίσει διάνοια, τίτλος ο οποίος η αλήθεια είναι ότι “με βαραίνει!”, όπως μας εξομολογήθηκε. “Ο καθένας μας είναι διάνοια σε κάτι. Κι αυτό που θα πρέπει να καταλάβει είναι σε ποιον τομέα είναι διάνοια!”, μας εξήγησε.

“Ο καθένας θα πρέπει να βρει να κάνει κάτι που θα τον χαροποιεί!”, συνέχισε ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, συμβουλεύοντας τον κάθε νέο άνθρωπο αυτής της χώρας “να βρει ποιο είναι το πάθος του και να το ακολουθήσει! Αν το πάθος του δεν μπορεί να καλλιεργηθεί στην Ελλάδα, καλό θα ήταν να φύγει στο εξωτερικό. Αν όμως μπορεί να το αναπτύξει στην Ελλάδα, να παραμείνει εδώ, μαζί με τους υπόλοιπους νέους που ούτως ή άλλως έχουμε ανάγκη”.

Μπροστά σε έναν “ωκεανό από καινούργια ερωτήματα”

Ο λαμπρός ακαδημαϊκός εκπλήσσει και εκπλήσσεται με τον εαυτό του: Προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας, “εθνικό κεφάλαιο” τον αποκάλεσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Αντώνης Διαματάρης, εκεί που νομίζει ότι ξέρει πολλά, συνειδητοποιεί ότι στην ουσία δεν ξέρει τίποτα, ως θιασώτης του σωκρατικού “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”.

“Όσο ανακαλύπτεις περισσότερα πράγματα, τόσο καταλαβαίνεις πόσα λίγα έχεις καταλάβει! Κάθε φορά που ανακαλύπτω ένα καινούργιο θεώρημα, ανοίγεται μπροστά μου ένας ωκεανός από καινούργια ερωτήματα! Συνήθως αυτό που καταλαβαίνεις είναι η αφορμή για να θέσεις καινούργια ερωτήματα”.

Η πρόοδος και το άσυλο

Για τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη “η πρόοδος είναι αποτέλεσμα προσπάθειας και σχεδιασμού! Όχι, απλής προσπάθειας χωρίς σχεδιασμό, αλλά κι όχι μόνο απλού σχεδιασμού. Χρειάζονται και τα δύο. Η τύχη βοηθάει καμία φορά”.

Το άσυλο τέλος, “είναι ένα δύσκολο θέμα. Τα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι χώροι ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Ωστόσο, όντας κι εγώ φοιτητής στο Πολυτεχνείο, πολλές φορές αυτό που παρατηρούσα ήταν ότι υπάρχει και πολύς τραμπουκισμός! Κι αυτό που πρέπει να καταλάβουμε και να σκεφτούμε σε τελική ανάλυση είναι το τι ακριβώς και ποιον εξυπηρετεί το άσυλο”.