Όνειρο ζωής που επιτέλους πραγματοποιείται χαρακτηρίζει η πρέσβειρα καλής θέλησης της διεθνούς ένωσης των Παιδικών Χωριών SOS, πριγκίπισσας Σαλίμα ΑγάΧαν, μία επίσκεψη στην Κνωσό.
«Η ιστορία της Κρήτης είναι εκπληκτική», αναφέρει, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Πατρίς», όπου μιλά για την εντύπωση που της έχει κάνει το γεγονός ότι οι Έλληνες, παρά τις αντιξοότητες, στηρίζουν το συνάνθρωπό τους.
Η πρώην σύζυγος του πρίγκιπα, Καρίμ Αγά Χαν, θρησκευτικού ηγέτη των
Ισμαηλιτών με μυθική περιουσία, έχει πλούσια κοινωνική δράση, αφού στηρίζει
και τους Αφγανούς πρόσφυγες.
Η ίδια γεννήθηκε στο Νέο Δελχί, στην Ινδία, και το όνομά της, πριν το γάμο της
με τον πρίγκιπα, ήταν Sarah Frances Croker-Poole.
H πριγκίπισσα Σάλιμα, όπως μετονoμάστηκε, απέκτησε τρία παιδιά με τον Αγά
Χαν, τη Ζαχρά, τον Ραχίμ και τον Χουσαίν.
Η ίδια δηλώνει ότι, πλέον, ο τίτλος που της προσφέρει χαρά είναι εκείνος της πρέσβειρας των παιδιών και των μητέρων.
Όπως επισημαίνει στη συνέντευξή της στην Κατερίνα Μυλωνά, είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται την Κρήτη.
«Στην Ελλάδα έχω έρθει ξανά, ποτέ, όμως, στην Κρήτη. Μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ έναν οικογενειακό φίλο και θέλησα να δω από κοντά, με τα δικά μου
μάτια, τη δουλειά που γίνεται στο νέο Παιδικό Χωριό SOS.
Η Κρήτη είναι ένα θαυμάσιο μέρος με μία εκπληκτική ιστορία. Όλη μου τη ζωή ήθελα να επισκεφτώ την Κνωσό, ήταν ένα όνειρό μου από όταν ήμουν 7 ετών. Επιτέλους θα το κάνω αύριο (σήμερα)».
Η πριγκίπισσα επισημαίνει ακόμα :
«Οι Έλληνες είστε ένας λαός που, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε,
βοηθάτε πάρα πολύ τους συνανθρώπους σας.
Προβλήματα υπάρχουν και σε άλλες χώρες, ο κόσμος δεν υποφέρει μονάχα στην Ελλάδα αλλά σε πολλά σημεία του κόσμου. Βέβαια, όλοι μιλάνε για την Ελλάδα, όμως, το πρόβλημα είναι παγκόσμιο.
Δυστυχώς, υπάρχουν πάντα και παντού παιδιά που χρειάζονται φροντίδα. Τα
Παιδικά Χωριά SOS αναλαμβάνουν τη φροντίδα τους μακροχρόνια, με αγάπη και
πολλή προσοχή. Παρακολουθούν τη ζωή των παιδιών, που παραμένουν πάντα
ασφαλή.
Έχω βρεθεί σε τόσα Χωριά και όπως σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένα άτακτο αγόρι ή κορίτσι που στο τέλος θα επιστρέψει στο σπίτι του έτσι γίνεται και εδώ. Το παιδί θα επωφεληθεί από τη μόρφωση που λαμβάνει, την αγάπη, τη φροντίδα.
Αν δεν υπήρχαν τα Χωριά, τα παιδιά αυτά θα έμεναν στο τέλος στο δρόμο.
Πρέπει να πούμε ότι στην Πολιτεία θα κόστιζε περισσότερα χρήματα αυτό από ο,τι αν μας βοηθούσε να κτίσουμε ένα μέρος σαν αυτό εδώ στην Κρήτη, για να κρατήσουμε τα παιδιά ασφαλή, χαρούμενα, μορφωμένα, με μια φυσιολογική ζωή.»
