Η Ευρώπη που θέλουμε!

Άρθρο του Μανώλη Κ. Κεφαλογιάννη

 Σήμερα 43 χρόνια μετά έχει δικαιωθεί πλήρως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η ιστορική του στρατηγική επιλογή για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μία πολιτική επιλογή κόντρα στις τότε σειρήνες του λαϊκισμού που φώναζαν το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Όπως έχει δικαιωθεί και η ρήση του ότι τα πολιτικά οφέλη από την ένταξή μας θα είναι πολύ περισσότερα από τα οικονομικά. Που ασφαλώς δεν είναι καθόλου αμελητέα. Μόνο από την Κοινή Αγροτική Πολιτική οι Έλληνες αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν καρπωθεί πάνω από 130 δισεκατομμύρια ευρώ όλα αυτά τα χρόνια ενώ για τη νέα περίοδο οι εισροές θα είναι πάνω από 19 δις ευρώ, ποσό ίδιο με την προηγούμενη περίοδο. Ενώ την ίδια ώρα θα εισρεύσουν στη χώρα την επόμενη προγραμματική περίοδο από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και το Ταμείο Ανάκαμψης πάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ.

Γίνονται όλα σωστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ασφαλώς και όχι. Πρόσφατο παράδειγμα, οι κινητοποιήσεις των Ευρωπαίων αγροτών. Τι ζητούν οι αγρότες μας; αξιοπρεπές εισόδημα, μείωση κόστους πετρελαίου και ρεύματος, μείωση κόστους εφοδίων και ζωοτροφών, αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματός τους. Λιγότερη γραφειοκρατία.

Τι προσφέρουν οι αγρότες μας; Επάρκεια τροφίμων στην Ευρώπη και εγγυημένη αγροτική ασφάλεια. Τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Ένα σοβαρό στρατηγικό διάλογο για το μέλλον της Γεωργίας. Είχα την τιμή να προτείνω στην Ολομέλεια του Φεβρουαρίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη δημιουργία ενός νέου Ταμείου για τη στήριξη του εισοδήματος των αγροτών, ενός νέου Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης όπως έχουμε ήδη κάνει για την Πράσινη Συμφωνία.

Ναι, είμαστε υπέρ της προστασίας του κλίματος. Ναι, δεν επιθυμούμε την ερημοποίηση των καλλιεργήσιμων γαιών στην Ευρώπη κάτι που σύμφωνα με μελέτες κινδυνεύουμε να συμβεί αν συνεχίσουμε σε αυτούς τους εντατικούς ρυθμούς τις καλλιέργειες με τη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων.

Πάντα, όμως, με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Δεν μπορώ, επίσης, να μην αναφερθώ σε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που καταφέραμε να αποτρέψουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη βοήθεια, τη συμπαράσταση και τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της πολιτικής οικογένειας που στεγάζεται η Νέα Δημοκρατία και του προέδρου της κοινοβουλευτικής του ομάδας Μάνφρεντ Βέμπερ, ενός γνήσιου φιλέλληνα που έχει σταθεί δίπλα μας σε μία σειρά κρίσιμων εθνικών θεμάτων.

Μία πολύ αρνητική εξέλιξη για τους Έλληνες αγρότες. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, η πολιτική οικογένεια του ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο και οι Πράσινοι είχαν καταθέσει τροπολογία με την οποία ζητούσαν την εξωτερική σύγκλιση. Δηλαδή οι άμεσες επιδοτήσεις των Ελλήνων αγροτών να πέσουν από τα 60 ευρώ ανά στρέμμα που είναι σήμερα στα 30 ευρώ και οι επιδοτήσεις των αγροτών των Ανατολικών χωρών να ανέβουν από τα 11 ευρώ στα 25. Κάτι που θα οδηγούσε σε μείωση των επιδοτήσεων των αγροτών μας κατά 50% μέχρι το τέλος της προγραμματικής περιόδου. Με τροπολογία που κατέθεσα με τη βοήθεια του ΕΛΚ αποτρέψαμε την αρνητική εξέλιξη. Πρέπει, όμως, να είμαστε έτοιμοι, όλοι οι Έλληνες ευρωβουλευτές χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις, σε όποια πολιτική οικογένεια και αν ανήκουμε να δώσουμε τη μάχη ενωμένοι να την αποτρέψουμε ξανά αν επανέλθει από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

 Τα αναφέρω όλα αυτά για να καταδείξω το πόσο σημαντικές είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες και πόσο επηρεάζουν τη ζωή μας. Αρκεί να σημειώσουμε ότι το 80% περίπου των νομοθετημάτων της Ελληνικής Βουλής αφορούν κοινοτικές οδηγίες. Γι’ αυτό θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό οι ευρωβουλευτές να έχουν επαφή, άμεση επαφή, με τις κοινωνίες. Να δίνουν λόγο στις κοινωνίες. Γι’ αυτό ήμουν, είμαι και πάντα θα είμαι υπέρ του σταυρού προτίμησης. Στην εκλογή των ευρωβουλευτών. Κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει σε πολλά κράτη μέλη. Με αποτέλεσμα οι ευρωβουλευτές των χωρών αυτών να είναι δυστυχώς αποκομμένοι από την κοινωνία. να έχουν χάσει την επαφή τους με αυτή. Να έχουν γίνει «δημόσιοι λειτουργοί πολυτελείας».

 Η Ευρωπαϊκή Ένωση στα επόμενα χρόνια πρέπει να ασχοληθεί με τα μεγάλα προβλήματα. Με σημαντικότερο το θέμα του Δημογραφικού. Η Ευρώπη, η Ελλάδα γερνάει. Αρκεί να σας αναφέρω ότι την προηγούμενη χρονιά στην Ελλάδα είχαμε 130.000 θανάτους και 75.000 γεννήσεις. Και το 20% των γεννήσεων από ανθρώπους που δεν είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα.

Αν δεν αναληφθούν σοβαρές και ουσιαστικές πρωτοβουλίες για το τεράστιο πρόβλημα του Δημογραφικού η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κράτη-μέλη δεν θα μπορούν πια να ασκούν κοινωνικές πολιτικές, δεν θα μπορούν να συντηρήσουν το κράτος πρόνοιας, την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Μία προστασία για την οποία είμαστε υπερήφανοι στην Ευρώπη. Για διατηρηθεί το ασφαλιστικό σύστημα χρειάζονταν 1 συνταξιούχος ανά 4 εργαζόμενους. Σήμερα αντιστοιχεί σε έναν εργαζόμενο, ένας συνταξιούχος.

 Η Ευρωπαϊκή Ένωση χτίστηκε χάριν στον οραματισμό των ιδρυτών της πάνω στις στάχτες δύο Παγκοσμίων Πολέμων με εκατομμύρια αθώα θύματα και μας χάρισε 80 χρόνια ειρήνης και ευημερίας. Και θα είμαστε κατώτεροι των προσδοκιών αν δεν προσφέρουμε το ίδιο και στα παιδιά μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, παραμένει ακόμη ένας ημιτελής οργανισμός. Ένας οικονομικός γίγαντας και παράλληλα ένας πολιτικός νάνος. Θα είμαστε ελλιπείς της Ιστορίας αν δεν προχωρήσουμε με γοργά βήματα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Που σημαίνει ενιαία φωνή στην εξωτερική μας πολιτική, κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, δημιουργία ευρωστρατού. Που θα προστατεύει τα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα.

Το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαχειριστικές λογικές ιδιαίτερα σήμερα που στη γειτονιά μας υπάρχουν δύο πολεμικές συρράξεις. Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η δεύτερη στον ευρωπαϊκό χώρο μετά την παράνομη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο μας, και η σύρραξη στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι πλέον ζητούμενο, είναι απόλυτη ανάγκη. Δεν είναι η ώρα «των λογιστών», είναι η ώρα των ηγετών. 

Image