Έρχεται αλλαγή "παραγωγικού μοντέλου" στην Κρητική οικονομία;

Θερμό επεισόδιο (με την Τουρκία) περιμέναμε, από αλλού μας ήρθε το... χτύπημα - και με διαφορετικό τρόπο! Κορωνοϊός: Αόρατος εχθρός, θανατηφόρος. Τα έκανε όλα άνω κάτω και τώρα... φτου κι απ’ την αρχή.

Αυτό που ζούσαμε μέχρι ... χθες (από τον Μάρτη και πριν), να το ξεχάσουμε. Αυτό που βιώνουμε τώρα είναι “μία εικονική πραγματικότητα”, όπως είπε στην ΕΡΤ Ηρακλείου ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ηρακλείου Μανώλης Αλιφιεράκης. Κι αυτό που μας περιμένει αύριο – μεθαύριο θα είναι διαφορετικό απ’ όσα ξέραμε. Το μόνο σίγουρο για την ώρα.

Τα υπόλοιπα θα τα μάθουμε εν καιρώ, αρχής γενομένης από το αυριανό πρωθυπουργικό διάγγελμα.

Οι “πολλές αδιευκρίνιστες παράμετροι” τις οποίες εντοπίζει ο κ. Αλιφιεράκης δημιουργούν (και δημιουργούνται από) τον φόβο... του αγνώστου, για το πώς θα είναι και το τι μας περιμένει την επόμενη μέρα.

Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου επιχειρώντας να ιχνηλατήσει τα... μελλούμενα, “βλέπει” να έρχεται “αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου”.

Θα υπάρξει ένα “άλλο επιχειρησιακό περιβάλλον”. “Ένας σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν”, άλλες θα αλλάξουν ρότα... και αντικείμενο!

Ευκαιρία είναι να ξεφύγουμε κι από τις... “μονοκαλλιέργειες”. Όπου “μονοκαλλιέργειες”, τοποθετήστε τον τουρισμό, ο οποίος εφέτος χτυπήθηκε δις, βάναυσα κιόλας!

Για τα αγροτικά προϊόντα της Κρήτης, τι να πούμε; Δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαχθούν, ούτε καν στο εσωτερικό της χώρας! Κι δημιουργείται η εξής παραδοξότητα: Έχουμε παραγωγή, δεν έχουμε... προϊόντα σε κάποιες περιπτώσεις και σε κάποιες περιοχές!

Η καραντίνα σπάει, με το καλό. Ο κ. Αλιφιεράκης ζητά να μάθει: “Πώς θα εκτελούνται οι μεταφορές του κόσμου και των εμπορευμάτων;”.

Τα πάσης φύσεως προβλήματα τα οποία θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι επιχειρηματίες, θα είναι “πρωτόγνωρα”, το σοβαρότερο απ’ όλα, που πάει χέρι – χέρι με τη βιωσιμότητα της κοινωνίας και της οικονομίας, είναι το υγειονομικό σκέλος: Η προστασία της υγείας των πελατών και των εργαζομένων.

“Θέλουμε να ακούσουμε τις οριστικές ανακοινώσεις, για το πώς θα γίνει η αποδέσμευση, και το πώς θα ξεκινήσει η διαδικασία των μετακινήσεων και η λειτουργία καταστημάτων, για να δούμε πώς θα συμβαδίσουμε (σ.σ με την νέα εποχή” σχολίασε ο κ. Αλιφιεράκης.

Στις επικαιροποιημένες υγειονομικές οδηγίες που θα δοθούν, οφείλουν να ανταποκριθούν όλες οι επιχειρήσεις, από τις πιο μικρές μέχρι τις πιο μεγάλες.

Με τις σκέψεις και τις απανωτές συζητήσεις προκύπτουν κι άλλα ερωτήματα: Σκοπός μας είναι να μην συνωστίζεται κόσμος. Δεκτό. Ένα μαγαζί ωστόσο που από μόνο του είναι μικρής έκτασης, εάν περιοριστεί κι άλλο, θα είναι λειτουργικό; Θα επιβιώσει; Θα αντέξει, ίσως ένα χρόνο, κλειστό;

Ή θα ισχύσει ο νόμος του... δαρβινισμού;

Η όλη κατάσταση θυμίζει... πυρκαγιά, παραλληλισμό τον οποίο έκανε και ο κ. Αλιφιεριάκης:

“Πάμε να σβήσουμε μία φωτιά. Πρέπει να ρίξουμε νερό. Χρειάζονται γενναία μέτρα, σε όλες τις χώρες που βάλλονται”.

Απαιτείται μία “ευρωπαϊκή πολιτική”, που θα δώσει τη λύση, με μία “πραγματική” - οικονομική - “βοήθεια” μέσω χρηματοδοτήσεων από χαμηλότοκα δάνεια και προγράμματα, ώστε να είναι όσο τον δυνατόν πιο ομαλή η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα.

Μια τέτοιας φύσης “ουσιαστική στήριξη” ενδεχομένως να μπορέσει να απαλύνει τις πληγές, που δεδομένα, θα αφήσει πίσω της η κρίση του κορωνοϊού, στην τοπική επιχειρηματικότητα.

Οι (οικονομικές) συνέπειες της πανδημίας θα διασκορπιστούν πιο γρήγορα κι από τον Covid-19, αν δεν υπάρχει άμεση (ευρωπαϊκή) δράση και γενναίες αποφάσεις.

Γι’ αυτό και πρέπει να τρέξουμε να προλάβουμε το κακό, να σπάσουμε την αλυσίδα της μετάδοσης, πριν η αλυσίδα της οικονομίας, γίνει θηλιά στο λαιμό πολλών επαγγελματιών, άμεσα ή έμμεσα εξαρτώμενων (και) από τον τουρισμό.