Έρχεται 37 χρόνια συνεχώς από τον Καναδά για το... ΠΑΣΟΚ !

Του Αντώνη Παντινάκη

Μετανάστευσε στον Καναδά πριν από 37 χρόνια. Στην Κρήτη έρχεται τακτικά, “απαραιτήτως όταν έχουμε εκλογές για να ψηφίσω!”. Ο κ. Μιχάλης Χριστοδουλάκης μπήκε στο αεροπλάνο, έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι κι όπως το συνηθίζει στόλισε στο μπαλκόνι του πατρικού του στη Νεάπολη Λασιθίου ένα κομματικό κειμήλιο: Μία από τις πιο ιστορικές σημαίες του ΠΑΣΟΚ, η οποία άντεξε κι αντέχει στο χρόνο, όπως η αγάπη και η αφοσίωσή του στον "πράσινο ήλιο"!

Το λάβαρο της παρθενικής νίκης του Κινήματος, κυματίζει ακόμα: "Είμαι μέλος του ΠΑΣΟΚ από τον πρώτο καιρό της ίδρυσής του. Τη σημαία την έχω από το 1981”, μας αποκάλυψε, δείχνοντάς μας καμαρωτός - καμαρωτός την κάρτα μέλους του!

“Είμαι εδώ από τον Μάιο. Ψήφισα για την τοπική αυτοδιοίκηση και τις ευρωεκλογές. Θα κάνω το ίδιο μεθαύριο (σ.σ αύριο), θα περάσω τις διακοπές μου εδώ και κατά το φθινόπωρο θα επιστρέψω στο Μόντρεαλ”. Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να έρχομαι όσο πιο συχνά γίνεται στην Κρήτη. Όταν όμως έχουμε εκλογές, δεν τις χάνω με τίποτα”, ομολογεί.

Το σημαδιακό καλοκαίρι του 1982...

Η ζωή του χαρακτηρίζεται από πολλές μαζεμένες συμπτώσεις: Φθινόπωρο θα επιστρέψει στον Καναδά, φθινόπωρο είχε πρωτοπάει! Το 1982 ήταν. Ίσα που’ χε προλάβει να χρονιάσει.. “το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία” κι αποφάσισε να μεταναστεύσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ελάχιστους μήνες νωρίτερα, λες κι η μοίρα είχε αρχίσει να (περι)πλέκει τα περίεργα σενάριά της, είχε... υποδεχθεί στον τόπο του τρία πρόσωπα βαρύνουσας (όπως εξελίχθηκαν τις επόμενες δεκαετίες) σημασίας για τον ίδιο: Ο λατρεμένος του Ανδρέας Παπανδρέου παραθέριζε στην Ελούντα, αναμένοντας τον πρωθυπουργό του Καναδά για να περάσουν μαζί τις διακοπές τους...

Ο Πιερ Ελλιό Τρυντώ, όπως και πολλοί άλλοι ξένοι ηγέτες, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και βρέθηκε οικογενειακώς στο Λασίθι. Πριν φτάσει στην Ελούντα έκανε μία στάση στη Νεάπολη.

Ο νεαρός (τότε) Μιχάλης Χριστοδουλάκης καθόταν αμέριμνος στο χωριό του: Ένα ακριβό αυτοκίνητο σταμάτησε στην πλατεία και του τράβηξε την προσοχή. Επικράτησε κινητικότητα. Τα όσα διαδραματίζονταν μπροστά του ήταν τόσο πρωτόγνωρα για τον ίδιο, που τον παραξένεψαν. Κι ήταν τελικά γραφτό ότι θα τον σημάδευαν και θα τον συνόδευαν μέχρι και σήμερα...

Οι αξέχαστες διακοπές του Καναδού πρωθυπουργού στην Κρήτη

Το ανέκδοτο αυτό περιστατικό το... ξαναέζησε περιγράφοντάς μας το: Το ίδιο αποπειράθηκε να κάνει και κάμποσα χρόνια πιο πριν: “Είχε έρθει ο νυν πρωθυπουργός του Καναδά, ο Τζάστιν Τρυντώ στον Σύλλογο Κρητών. Ήταν την εποχή που είχε θέσει για πρώτη φορά υποψηφιότητα για βουλευτής. Με το που ξεκίνησα να του λέω αυτή την ιστορία, με διέκοψε και μου είπε: “Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ εκείνες τις διακοπές! Ήταν οι ωραιότερες που έχω κάνει στη ζωή μου!”.

Παρένθεση: Η οικογενειοκρατία τελικά δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Ελλήνων πολιτικών!

Αντίστοιχο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει στον Καναδά για να υποστηρίξει, θαυμάζει όμως πολύ τον νεαρό Καναδό πρωθυπουργό: “Είναι πολύ αξιόλογος πολιτικός! Πάνω απ’ όλα είναι φιλέλληνας! Μας αγαπάει πολύ και τον αγαπάμε! Μας έχει στηρίξει όποτε χρειάστηκε. Είναι γενικά πολύ αγαπητός σε όλο τον ελληνισμό του Καναδά”.

Η ποιότητα του Τζάστιν Τρυντώ αντανακλάται και στην καθημερινότητα των πολιτών του Καναδά, όπως την βιώνει ο άλλοτε πρόεδρος της Ένωσης Κρητών Μόντρεαλ : “Η ζωή είναι πολύ καλή. Είναι βέβαια πιο ακριβή από την Ελλάδα, αλλά υπάρχει το αίσθημα της ασφάλειας και της αξιοκρατίας”.

Από το “δέσιμο” των ανθρώπων στον... ωχαδερφισμό

Ο ήλιος που ανατέλλει στην ψυχή του κ. Χριστοδουλάκη είναι σίγουρα καταπράσινος! Από το παράθυρο του σπιτιού του στο Μόντρεαλ, κάθε χάραμα και κάθε σούρουπο, δραπετεύουν στον ορίζοντα αλλοτινές εποχές, τις οποίες αναπολεί: “Γυρνάω στην Κρήτη και βλέπω ότι οι άνθρωποι με την πάροδο των ετών αλλάζουν. Επικρατεί ο ατομισμός, ο ωχαδερφισμός. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, οι άνθρωποι δεν ήταν έτσι. Ήταν πιο δεμένοι. Το σπίτι μας ήταν πάντα ανοιχτό. Δεν το κλειδώναμε, η γειτόνισσα έμπαινε οπότε ήθελε. Η μάνα μου έφευγε από το σπίτι, άφηνε το κλειδί πάνω στο ρολόι της ΔΕΗ. Τώρα, δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα”.

Από την πατρίδα νοσταλγεί πολύ, “τους συγγενείς, τους φίλους, τις παρέες και την φιλοξενία”. Παρ’ όλα αυτά, η οικογένειά που έχει δημιουργήσει και ιδιαίτερα οι δύο κόρες του, καθώς και η ισχυρή κοινότητα των απόδημων συντοπιτών μας, αναπληρώνουν (και γεφυρώνουν) όσο μπορούν το μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει μέσα του η τεράστια απόσταση από τις παιδικές μνήμες και την πατρογονική γη...