Του Αντώνη Παντινάκη
Ένα ολιγοήμερο ταξίδι για διακοπές κάπου στη Μέση Ανατολή. Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης. Μία άτυχη στιγμή που εξελίχθηκε στο... «τυχερό» του.
Μοιάζει με σενάριο ταινίας, όμως δεν είναι. Είναι η ζωή που πάντα ήθελε να ζήσει ο Κωστής Γριβάκης: Ένας τεράστιος πίνακας συναισθημάτων. Ένα πολύχρωμο κολλάζ εμπειριών. Τα πρώτα του κομμάτια μπήκαν στις Αρχάνες. Τα τελευταία του, στη νέα του πατρίδα, το Ομάν, σ' έναν τόπο όπου πάντα ζούσε και δημιουργούσε. Όχι σε τούτο εδώ το σύμπαν, αλλά σ' ένα παράλληλο. Σε μία διαφορετική καλλιτεχνική διάσταση, που έγινε πλέον η «κανονικότητά» του...
«Η πιο παλιά ανάμνηση» και τα μεγάλα καλλιτεχνικά κέντρα
Ο Κωστής Γριβάκης έκανε πολλά ταξίδια. Ιδίως όταν ήταν παιδί. Τα περισσότερα ήταν... με το μυαλό. Άλλες φορές τα κρατούσε μέσα του, άλλες τα εξωτερίκευε -το πώς, το αναπολεί ο ίδιος στο Cretalive: «Η πιο παλιά ανάμνηση που θυμάμαι τον εαυτό μου να ζωγραφίζει είναι πίσω, στα 4 μου χρονια»...
Η περιπλάνησή του σε πολλά μέρη του κόσμου πέρασε από τη σφαίρα της φαντασίας, σ' αυτήν της πραγματικότητας, στα μεγάλα καλλιτεχνικά κέντρα της Δύσης: Κυριότεροι σταθμοί, η Φινλανδία και η Αγγλία... Έως ότου επέστρεψε στη γενέθλια γη.
Το ατύχημα ήταν τελικά... ευτύχημα!
Χρειάστηκε να μετακινηθεί πολύ για να φτάσει εκεί που ανέκαθεν ήθελε. Τα κατάφερε και το συνειδητοποίησε με μια... αναποδιά!
«Στο Ομάν βρέθηκα ένα χρόνο πριν για διακοπές», ξεκινά να μας διηγείται, ενθυμούμενος πάντα «αυτό το ατύχημα» με το αυτοκίνητο, «σε ένα όχι πολύ εύκολα προσβάσιμο χωριό, πάνω στα βουνά. Δεν ήξερα πως να γυρίσω πίσω στην πόλη και τότε κινητοποιήθηκε όλο το χωριό να με βοηθήσει. Άνθρωποι που με είδαν πρώτη φορά στη ζωή τους προσπάθησαν να φτιάξουν τη μέρα μου, πρώτα φιλεύοντας με με παραδοσιακά προϊόντα και μεταφέροντας με στην πόλη που ήταν 3 ώρες μακρυά. Την επόμενη μέρα ανέλαβαν να επιδιορθώσουν τη ζημιά στο αυτοκίνητο. Και μου το έστειλαν πίσω χωρίς κανένα αντάλλαγμα».
Κεραυνοβόλος έρωτας! Σαν κι αυτούς που σε κάνουν «δέσμιό» τους χωρίς να το αντιληφθείς. Και σε βοηθούν να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου (για την ακρίβεια την πραγματικό σου εαυτό), ξεδιπλώνοντας τις πιο φωτεινές και δημιουργικές πτυχές του...
«Ταξίδευα στο παρελθόν μου», «μονόδρομος η μετακόμιση»!
Το Ομάν για τον κ. Γριβάκη αυτομάτως έγινε «ένας τόπος που εύκολα αγαπάς και δύσκολα ξεχνάς». Το κατάλαβε καλά, «γυρνώντας στην Ελλάδα», αφού «αμέσως από την πρώτη μέρα ξεκίνησα να δημιουργώ μικρά και μεγάλα έργα εμπνευσμένα από το Ομάν και τον υπέροχο λαό του. Ένας λαός τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά σε εμάς. Άνθρωποι γενναιόδωροι,εξαιρετικά φιλόξενοι και φιλικοί».
Έκτοτε, κάθε φορά που βρισκόταν εκεί «είχα την αίσθηση ότι ταξίδευα στο παρελθόν μου, όταν η Έλληνες ήμασταν πιο φιλικοί και φιλόξενοι με τους άλλους λαούς».
Εφόσον λοιπόν η ιδεατή πατρίδα υπήρχε κάπου στον χάρτη, ακόμα και σ' αυτό το τόσο απομακρυσμένο σημείο συγκριτικά με την γενέτειρά του, ο Κρητικός εικαστικός-εκπαιδευτής τέχνης συμπέρανε πως «ήταν μονόδρομος το αν θα μετακομίσω κάποια στιγμή εκεί, όπως και έγινε».
«Με κάνουν να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος»
Μόνιμος κάτοικος του Σουλτανάτου του Ομάν, εδώ και μερικές μέρες, ο κ. Γριβάκης αισθάνεται «περήφανος και ικανοποιημένος», που «το πρόσωπο και η δουλειά μου βρήκαν σημαντική αποδοχή και αναγνώριση» στην Μέση Ανατολή.
Τοπικά ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά και τηλεοπτικοί σταθμοί) έχουν αφιερώσει κατά καιρούς χώρο και χρόνο για τον Αρχανιώτη καλλιτέχνη, ο οποίος έχει γίνει αγαπητός και αποδεκτός «από ένα λαό με διαφορετική θρησκεία,κουλτούρα,παραδόσεις και συνήθειες», Ωστόσο κι αυτό έχει την εξήγησή του, μια κι όπως υποστηρίζει ο κ. Γριβάκης «η τέχνη που προέρχεται από την ψυχή είναι αυτή που ενώνει τους λαούς όσο διαφορετικοί και αν είναι».
Ο κόσμος τον σταματά «καθημερινά στον δρόμο ή στα μαγαζιά. Με ευχαριστούν για την αγάπη μου προς την χώρα τους και γιατί τους υπενθυμίζω καθημερινά να την αγαπούν ακόμα περισσότερο».
Κι εκείνος, τους απαντά, μέσα από το Cretalive, με μια ευχή: «Να μην στερέψει ποτέ η έμπνευση για αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του που καθημερινά με κάνουν να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος».
*Ο Κωστής Γριβάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Αρχάνες. Σπούδασε στη σχολή ΒΑΚΑΛΟ. Μέσα από την τέχνη που υπηρετεί δημιουργεί «ξύλινες φιγούρες που κόβω και ζωγραφίζω στο χέρι». Οι φιγούρες είναι « εμπνευσμένες από τους ανθρώπους του Ομάν». Το ίδιο ακριβώς κάνει και με παλιά έπιπλα και μπουκάλια από σαμπουάν που ανακυκλώνει.
Ακόμη, ασχολείται με τα «digital collages όπου μπλέκω προσωπικότητες και έργα τέχνης από τον δυτικό πολιτισμό με στοιχεία ρούχα και τοπία από το Ομάν».
Ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος έσπευσε να τον ... ξεπροβοδίσει, ήταν η αγαπημένη του ξαδέρφη κ. Ελένη Μπετεινάκη μ' ένα συγκινητικό κείμενο και με μια κοινή τους φωτογραφία που δημοσίευσε στο Facebook....
