"Αυτός, κ.Υπουργέ, είναι ο Μυλοπόταμος που δε γνωρίζετε!"

Με μια μακροσκελή επιστολή απευθύνεται στον υπουργό Μ.Χρυσοχοΐδη, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Μυλοποτάμου, Μανούσος Κλάδος, ξεδιπλώνοντας τις σκέψεις του για το ζήτημα της παραβατικότητας στην περιοχή του Μυλοποτάμου, αλλά και καταθέτοντας τις προτάσεις του. Ο κ.Κλάδος καταθέτει την άλλη πλευρά του Μυλοποτάμου και διατυπώνει τις δικές του προτάσεις...

Η επιστολή προς τον Μ.Χρυσοχοΐδη

Εξοχότατε κ. Υπουργέ,

αποφάσισα να σας απευθύνω αυτό το γράμμα, το οποίο κοινοποιώ και στους θεσμικούς εκπροσώπους της περιοχής, καθώς για ακόμα μία φορά ο Μυλοπόταμος του Ρεθύμνου, βρίσκεται στην ατζέντα της δημοσιότητας. Και για ακόμα μια φορά με αρνητικό πρόσημο. Έμαθα, ότι θα επισκεφθείτε την περιοχή μου. Προς τούτο, και η παρούσα επιστολή.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Γαράζο Μυλοποτάμου. Η καταγωγή μου είναι από τα Λιβάδια Μυλοποτάμου. Τελείωσα νηπιαγωγείο, δημοτικό και Γυμνάσιο στο Γαράζο και το Λύκειο στο Πέραμα Μυλοποτάμου. Μετά τις σπουδές και την θητεία μου στο Πολεμικό Ναυτικό, επέστρεψα στον Μυλοπόταμο και αναμείχθηκα στα κοινά από 24 ετών. Εκλέγομαι ανελλιπώς Δημοτικός Σύμβουλος από το 1998 έως σήμερα. Αρχικά στον Δήμο Κουλούκωνα και στην συνέχεια στον Δήμο Μυλοποτάμου. Από το 2003 έως σήμερα είμαι Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου ενώ όλα τα χρόνια έχω την ευθύνη των τομέων πολιτισμού και παιδείας.

Το επάγγελμα μου είναι δημοσιογράφος. Εργάζομαι από το 1997 έως σήμερα στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Πολλά χρόνια ως ρεπόρτερ και τα τελευταία χρόνια ως Αρχισυντάκτης.

Ως εκ τούτου, δεν έχω απλά άποψη για τον Μυλοπόταμο. Είμαι Μυλοποταμίτης που γνωρίζει καλά τον τόπο του. Γνωρίζει και τα αρνητικά του αλλά και τα θετικά του. Και επειδή δεν ξέρω αν θα κληθώ σε κάποια συνάντηση, αν και συγκαταλέγομαι στους θεσμικούς εκπροσώπους του τόπου, αποφάσισα δημόσια να τοποθετηθώ και δημόσια να θέσω τις δικές μου θέσεις για το ζήτημα του Μυλοποτάμου.

Ό,τι γράφω, το γράφω με αγάπη για τους Μυλοποταμίτες και τον Μυλοπόταμο. Και το μόνο που επιθυμώ, είναι το καλό του τόπου μου και η πρόοδος της κοινωνίας. Δεν έχω «δεύτερες» σκέψεις. Δεν έχω αρνητικά συναισθήματα για κανένα χωριό ή επαγγελματική ομάδα ανθρώπων. Δεν ωραιοποιώ το παραμικρό, αλλά καταθέτω την αλήθεια που εγώ ζω, υποβάλλοντας και τις προτάσεις μου, ως οφείλω απέναντι στον θεσμό και στην κοινωνία που υπηρετώ.

Το πρώτο, είναι, πως όντως υπάρχει ζήτημα παραβατικότητας στον Μυλοπόταμο. Δυστυχώς δε, τα τελευταία χρόνια επανέρχεται σε μια μορφή, που είχαμε πιστέψει, πως την είχαμε ξεπεράσει. Διότι σε κάθε περίπτωση έχει γίνει πρόοδος και δεν παρουσιάζει σήμερα η περιοχή μας την αδιανόητη εικόνα που παρουσίαζε πριν 20 ή 30 χρόνια. Εκείνος ο Μυλοπόταμος με το σημερινό έχει μεγάλη διαφορά.

Δυστυχώς, όμως, τα εγκλήματα, στα Ανώγεια πρόσφατα και στον Μπαλί πριν μερικούς μήνες, αλλά και οι ένοπλες συμπλοκές στα Ζωνιανά και έξω από το Χουμέρι τις τελευταίες εβδομάδες, φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο ένα ζήτημα, το οποίο είναι σύνθετο, μας απασχολεί πολλά χρόνια και προφανώς θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες που αναλογούν στον κάθε ένα, αν θέλουμε να το επιλύσουμε.

Ακριβώς, επειδή πιστεύω, πως μπορεί προοδευτικά να υπάρξει βελτίωση της κατάστασης, δεν θα ξεκινήσω από την αρνητική πλευρά του Μυλοποτάμου. Θα ξεκινήσω από την θετική. Διότι τα καλά ενός τόπου, μπορούν, εφόσον ενισχυθούν, να υπερκεράσουν τα αρνητικά και να καταπολεμήσει η ίδια η κοινωνία την κακή της πλευρά.  

Κύριε Υπουργέ,

επιτρέψτε μου, να σας παρουσιάσω με συντομία, ένα Μυλοπόταμο που δεν ξέρετε. Ένα Μυλοπόταμο, που δεν προβάλλεται. Τον δικό μας Μυλοπόταμο. Ακούστε και τους άλλους. Αλλά ακούστε και εμάς. Λίγο χρόνο θα σας πάρει να διαβάσετε αυτά που σας γράφω. Και ελπίζω, να σας βοηθήσουν στις όποιες αποφάσεις σας.

Ο σύγχρονος Μυλοπόταμος είναι μια περιοχή που συγκρατεί σε μεγάλο βαθμό την νεολαία της. Το πρόβλημα της πληθυσμιακής ερήμωσης υπάρχει σε πολλά χωριά, αλλά όχι στον βαθμό άλλων, αντίστοιχα ορεινών περιοχών της Κρήτης. Είναι μια ενεργή πληθυσμιακά περιοχή της υπό ερήμωσης Ελληνικής υπαίθρου. Τόπος με ζωή, άρα και μέλλον.

Ο Μυλοπόταμος, βρίσκεται σε μια συνεχή προσπάθεια βελτίωσης των δημόσιων υποδομών του και χαρακτηρίζεται για την προοδευτικά αναπτυσσόμενη οικονομία του. Η δεκαετία της οικονομικής κρίσης, άφησε τα σημάδια της, αλλά δεν κατάφερε να προκαλέσει οπισθοδρόμηση, στην κλίμακα που καταγράφηκε σε άλλες περιοχές.

Έχει φιλοπρόοδους και εργατικούς ανθρώπους, που σήμερα διατηρούν τεχνολογικά σύγχρονες αγροτικές και κτηνοτροφικές επιχειρήσεις και μεγάλες μεταποιητικές μονάδες. Καταγράφεται σημαντική εμπορική κίνηση και καλύπτονται σε εξαιρετικά υψηλό ποσοστό οι καταναλωτικές ανάγκες των πολιτών από την τοπική μας αγορά.

Έχουμε στα παράλια υψηλής ποιότητας ξενοδοχειακές μονάδες και στην ενδοχώρα σπουδαίες αγροτουριστικές εγκαταστάσεις. Οι επισκέπτες μας έχουν ποικίλες και ενδιαφέρουσες επιλογές. Από την κλασσική προσφορά σε διακοπές με ήλιο – θάλασσα στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού και από τον αγροτουρισμό στον τουρισμό υψηλής πολυτέλειας, ο Μυλοπόταμος σήμερα κατέχει την δική του θέση στην λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» της χώρας.

Συνολικά λειτουργούν 45 σχολεία των δύο εκπαιδευτικών βαθμίδων και κάθε χρόνο στις Πανελλαδικές εξετάσεις τα ποσοστά των Γενικών Λυκείων και του ΕΠΑΛ αγγίζουν από 80% και άνω σε επιτυχίες εισαχθέντων στα ΑΕΙ της χώρας μας. Τα σχολεία μας έχουν σημαντικές συμμετοχές σε προγράμματα και πολλοί μαθητές διακρίνονται σε μαθητικούς διαγωνισμούς. Το γνωρίζατε, ότι το διθέσιο δημοτικό σχολείο της ορεινής Αξού, κατάφερε να πάρει την 6η θέση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής του 2019; Πιθανότατα όχι.

Όπως, προφανώς δεν γνωρίζετε, ότι στον Μυλοπόταμο ενεργοποιούνται πολλοί επιστήμονες, άνθρωποι του πνεύματος, των τεχνών και των γραμμάτων, σημαντικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Δεν είναι τυχαίο που ο Δήμος Μυλοποτάμου είναι ο μοναδικός στην Κρήτη που έχει θεσμοθετημένο Δημοτικό Θέατρο, το οποίο κάνει μεγάλες παραγωγές και από το 2016 έως το 2019 κατάφερε να αποσπάσει 12 πανελλήνια βραβεία σε μεγάλα Πανελλήνια Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου.

Ο Μυλοπόταμος έχει σπουδαία πολιτιστικά φεστιβάλ, μεγάλες εκδηλώσεις που συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου από όλη την Κρήτη και την Ελλάδα. Λειτουργεί συντονισμένα στον συγκερασμό της πολιτιστικής παράδοσης του με την παραγωγή σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας.  Πολύ πριν αρχίσει να γίνεται προώθηση της ιδέας, εμείς συνδυάζαμε πολιτιστική παράδοση, παραγωγή προϊόντων, τουρισμό και δημιουργικότητα, προβάλλοντας μια κοινωνία που προοδεύει. Αλήθεια το ξέρατε, πως το 2016, το Φεστιβάλ «Ταλλαία» του Δήμου Μυλοποτάμου διήρκεσε τρεις μήνες αποκλειστικά με δικές του παραγωγές και την συμμετοχή μόνο Μυλοποταμιτών καλλιτεχνών; Περισσότεροι από 500 Μυλοποταμίτες, άνθρωποι του θεάτρου, της μουσικής, του χορού, των εικαστικών τεχνών, γενικότερα όλων των μορφών δημιουργικής έκφρασης, υπογράφουν κάθε χρόνο τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του τόπου μας. Και παράλληλα φιλοξενούμε σχήματα από όλη την χώρα και όχι μόνο. Το 2019 χορευτικά σχήματα από 7 χώρες λάμπρυναν το δικό μας φεστιβάλ. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται; Ακόμα και αν φέρουμε κάποιο δημοσιογράφο… ψάχνεται να βρει για χασίσια, για μπιστόλια και για φόνους. Αυτά μόνο επιλέγονται και προβάλλονται για τον τόπο μας.

Το κακό είναι, πως όντως υπάρχουν αυτά τα θέματα. Δυστυχώς, είναι μια πραγματικότητα. Οπότε, ας δούμε τώρα και την αρνητική πλευρά αλλά στις διαστάσεις, τις κατά την άποψη μου, πραγματικές.

Κύριε Υπουργέ,

Όταν μιλούν τα όπλα, η λογική χάνεται. Το έχουμε δει να συμβαίνει πολλές φορές στην Κρήτη, με το ορεινό Ρέθυμνο να έχει βιώσει επανειλημμένα τραγωδίες όπως η πρόσφατη των Ανωγείων, που έφερε για ακόμα μία φορά στην επιφάνεια την λανθασμένη κατάληξη διαφορών μεταξύ δύο οικογενειών. Γνώμη μου είναι, πως το αίμα ποτέ δεν είναι λύση. Και ποτέ δεν επισφραγίζει ένα τέλος. Αποτελεί αφετηρία για ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα και ακόμα πιο επικίνδυνες εξελίξεις με περαιτέρω τραγικά αποτελέσματα, τα οποία διαμορφώνουν συνθήκες για πολλούς κύκλους αίματος.

Τα πιο πρόσφατα εγκλήματα του Μυλοποτάμου είναι αυτό που σημειώθηκε τον περασμένο Νοέμβριο στο Μπαλί και τον περασμένο Μάιο στα Ανώγεια. Όπως πάντα κυριάρχησαν ως ειδήσεις στην επικαιρότητα με ρεπορτάζ σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας – πολλές φορές με λάθος και επικίνδυνο τρόπο – και ακούσαμε ή διαβάσαμε πολλές θέσεις και απόψεις τύπου «να δούμε την αλήθεια κατάματα» ή «πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες» ή «φταίει η λογική της οπλοκατοχής και οπλοχρησίας που δεν είναι παράδοση» και ό,τι άλλο έχουμε συνηθίσει να ακούμε, να διαβάζουμε και να λέμε σε περιπτώσεις διάπραξης εγκλημάτων τέτοιας φύσεως.

Προφανώς, θα συμφωνήσουμε πως πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες προς πάσα κατεύθυνση. Το ερώτημα, που έως σήμερα αποδεικνύεται πως δεν έχουμε απαντήσει σωστά, θεωρώ πως είναι, η μορφή αυτών των πρωτοβουλιών. Και εδώ είναι και το ζητούμενο για μια διαβούλευση, αν και εφόσον, όντως επιθυμούμε να βρούμε λύση.

Θα συμφωνήσουμε πως η παιδεία από την μία πλευρά και η πολιτιστική παράδοση του τόπου από την άλλη, είναι οι θεμελιώδεις αρχές για την εποικοδόμηση μιας στερεάς βάσης αποτροπής από τις κακές και παράδοξες λογικές που οδηγούν στο έγκλημα. 

Υπάρχει όμως και μια λεπτή γραμμή, την οποία ποτέ δεν αγγίζουμε. Και αυτό είναι η σχέση που έχουν οι Κρητικοί, κυρίως των ορεινών περιοχών, με την Αστυνομία και την Δικαιοσύνη. Και θα πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν υπάρχει καλή σχέση. Δεν έχει γίνει καθόλου αντιληπτό στην μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων της υπαίθρου, πως τα δικαστήρια είναι για να επιλύουμε ειρηνικά τις διαφορές μας. Δεν έχει γίνει κατανοητό, ότι ο δικαστής δεν είναι μόνο για να επιβάλει ποινές σε όσους παρανομούν.

Επίσης, οι περισσότεροι στα χωριά με την αυξημένη παραβατικότητα, δεν κατανοούν με ευκολία, πως η Αστυνομία είναι για την προστασία του πολίτη και για την διασφάλιση της τάξης προς όφελος όλων. Αν ρωτήσουμε τους ανθρώπους των οικισμών γύρω από τον Ψηλορείτη αλλά και όλων των κατοίκων της ορεινής Κρήτης, για το τί είναι ο Αστυνόμος και τί ο δικαστής, θα εισπράξουμε ως απάντηση έννοιες αρνητικές. Βλέπουν τους λειτουργούς αυτούς ως εχθρούς και όχι ως το εχέγγυο της προστασίας του ανθρώπου, της δημόσιας τάξης και της δικαιοσύνης. Δυστυχώς, στο μυαλό της μεγάλης πλειοψηφίας η συνεργασία με τον αστυνομικό και το δικαστή είναι τουλάχιστον… εχθροπραξία! Αν αναζητήσεις το δίκιο σου νόμιμα, είσαι τουλάχιστον από προδότης έως ρουφιάνος.

Αυτό και μόνο είναι μια πληγή. Μάλλον, η βασική πληγή για το πώς επιχειρούν οι άνθρωποι αυτοί να επιλύσουν τις διαφορές τους και τελικά καταλήγουν στο έγκλημα, αφού η λογική της οπλοφορίας και της οπλοχρησίας έρχεται να κουμπώσει ακριβώς στην ιδιότυπη θεωρία της αυτοπροστασίας και στην ανυπόστατη έννοια της «αυτοδικαίωσης» που ούτε ως λέξη δεν «στέκεται» σωστά και δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της Ελληνικής γλώσσας.

Γνώμη μου είναι πως η Ελληνική Πολιτεία, με κάθε θεσμική της έκφραση, θα πρέπει να δουλέψει σε συγκεκριμένους άξονες, αν όντως θέλει να υπάρξει βελτίωση σε αυτό που συμβαίνει. Να ανατρέψει την νοσηρή πραγματικότητα που μας αναστατώνει, μετά την ξεχνάμε και όταν επανεμφανίζεται μας «ξαναρίχνει από τα σύννεφα» για να ξαναπούμε και πάλι τα ίδια, αφού μάλλον δεν θα έχουμε κάνει όλα όσα χρειάζονται για να αποτρέψουμε και να καταπολεμήσουμε κάθε μορφή παραβατικότητας. Κυρίως τα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής, αυτά που λέμε πως συμβαίνουν «δια ασήμαντον αφορμή».

Η αλλαγή νοοτροπίας και η διαφοροποίηση από την σημερινή πραγματικότητα θέλει δουλειά. Δεν θέλει λόγια. Κάθε ορεινό χωριό του Μυλοποτάμου και της Κρήτης, έχει πολιτιστική παράδοση, έχει ανθρώπους με ελεύθερο πνεύμα και δυναμισμό. Υπάρχει η βάση στην κοινωνία για να γίνει δουλειά και να αποβληθεί, σταδιακά, το κακό κομμάτι του εαυτού της. Όμως χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και παρεμβάσεις.

Βασικό κομμάτι η λειτουργία της παιδείας στην ορεινή Κρήτη. Με εξαίρεση τα Ανώγεια, τα λοιπά σχολεία στον ορεινό Μυλοπόταμο και πολλά από τα σχολεία της υπόλοιπης ορεινής Κρήτης δεν έχουν χαρακτηριστεί δυσπρόσιτα, γεγονός που σημαίνει, ότι οι περισσότεροι δάσκαλοι και καθηγητές αναλαμβάνουν δουλειά αρκετό καιρό μετά την έναρξη του σχολικού έτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επίσης, πρόκειται για εκπαιδευτικούς που συνήθως πάνε τρομερά φοβισμένοι γιατί έχουν ακούσει υπερβολές και σε κάθε περίπτωση ακόμα και αν θέλουν να παρέμβουν στην περιοχή δεν προλαβαίνουν. Έχουν λίγους μήνες στην διάθεση τους και μετά φεύγουν. Δεν προλαβαίνουν να γνωρίσουν, να κατανοήσουν και εν τέλει να βοηθήσουν παρεμβατικά. Θα πρέπει, λοιπόν, να χαρακτηριστούν δυσπρόσιτα όλα τα σχολεία του ορεινού Μυλοποτάμου και ειδικά των Δημοτικών Ενοτήτων Κουλούκωνα και Ζωνιανών. Να υπάρχει στελέχωση των σχολείων από τον Σεπτέμβριο, να έχουν τα παιδιά μόνιμους δασκάλους που θα τα γνωρίζουν και θα τα καταλαβαίνουν. Που θα τα βοηθούν να εξελίσσονται. Χρειάζεται δε, η ίδρυση νέων δομών εκπαίδευσης, κυρίως, μεταλυκειακού επιπέδου.

Επίσης, ένα άλλο ζήτημα είναι αυτό της μόρφωσης μετά το σχολείο για τους ανθρώπους του πρωτογενή τομέα της οικονομίας. Σήμερα για να γίνεις οτιδήποτε έχει σχέση με παραγωγή και οικονομική ανάπτυξη, απαιτεί ένα τίτλο σπουδών. Ο κτηνοτρόφος και ο γεωργός, ποιο τίτλο σπουδών κατέχουν; Με ποιες συγκεκριμένες γνώσεις ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος του Μυλοποτάμου ή όποιας άλλης αντίστοιχης περιοχής, θα ξεφύγει από τις κοινωνικές παθογένειες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και πώς θα αντιμετωπίσει επαγγελματικά τον συνάδελφο του από όποια άλλη προηγμένη χώρα;

Πως θα καταλάβει ο κάθε ένας αγρότης πόσο σημαντικό είναι για τον ίδιο και την δουλειά του, να προφυλαχθεί το βουνό και η γη; Πώς θα αντιληφθεί, πως αν συνεχίσει με τις λογικές του σήμερα, θα είναι αποκλεισμένος, ακριβώς γιατί δεν ξέρει πώς να αναζητήσει το δίκιο του, πώς να εξελίξει την δουλειά του, πώς να κερδίσει το μέλλον του.

Ποιος θα πει στο παιδί των 16 χρονών, που ο πατέρας του το σταμάτησε από το σχολείο και το κράτησε στο κοπάδι, πως όσα και αν έμαθε από τον πατέρα του, δεν είναι αρκετά για να γίνει ο σύγχρονος επιχειρηματίας κτηνοτρόφος ή ο γεωργός που μπορεί να δουλέψει και να προχωρήσει σωστά; Μόνο το σχολείο.

Ας εξεταστεί, λοιπόν, σοβαρά το ζήτημα της παιδείας σε αυτό τον κλάδο. Να μην μπορεί κανένας να δηλώσει κτηνοτρόφος ή γεωργός αν δεν έχει ολοκληρώσει ένα σοβαρό κύκλο σπουδών διετούς ή τριετούς φοιτήσεως σε μεταλυκειακό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Αυτό σημαίνει υποχρεωτική φοίτηση στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και μετά υποχρεωτική φοίτηση σε σχολή κτηνοτροφίας ή σχολή γεωργίας. Να μορφώνονται οι άνθρωποι. Να ανοίγει το μυαλό τους. Να καταλαβαίνουν πως αλλιώς λειτουργεί ο σύγχρονος επιχειρηματίας του πρωτογενή τομέα. Ο πολίτης του 21ου αιώνα, δεν μπορεί να έχει πρακτικές και λογικές του 18ου.

Αν διερευνήσουμε τα δεδομένα στην χώρα μας, θα διαπιστώσουμε πως υπάρχουν σχολές μέχρι και για το πώς θα φτιάξεις ένα σωστό καφέ! Όμως, δεν υπάρχει ούτε ένα σοβαρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους νέους αγρότες και τους νέους κτηνοτρόφους. Μόνο ένα τρίμηνης διάρκειας που γίνεται με μοναδικό σκοπό να εισπράξουν τα νέα παιδιά την επιδότηση. Και τι θα την κάνει ο νέος κτηνοτρόφος την επιδότηση, όταν δεν θα ξέρει πώς να δουλέψει σωστά και στην πρώτη διένεξη του με τον γείτονα κτηνοτρόφο, πιθανόν θα τον σκοτώσει ή θα σκοτωθεί; Είναι λάθος το σημερινό σύστημα και αποτελεί βασική πηγή του κακού.

Αξιότιμε κύριε υπουργέ,

ελπίζω να μην σας κούρασα. Στόχος μου ήταν μόνο να λάβετε υπόψη σας, ακόμα μία γνώμη. Πιστεύω, πως εσείς αλλά και οι λοιποί υπουργοί της κυβέρνησης, θα πρέπει ως πρώτη και σοβαρή υπόθεση εργασίας για την επίλυση του προβλήματος του Μυλοποτάμου, αλλά και κάθε αντίστοιχου όποιας άλλης απομακρυσμένης και ορεινής περιοχής, να θέσετε τα ζητήματα της ασφάλειας με σύγχρονους όρους. Επίσης, να εξετάσετε σοβαρά το ζήτημα της μόρφωσης των ανθρώπων που επιλέγουν επαγγελματικά τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας. Η πρόοδος θα έρθει μέσα από την γνώση και την μόρφωση. Αυτή η παρέμβαση, απαιτείται παράλληλα με άλλες μορφωτικού, ενημερωτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες, που είναι δυνατόν να αναληφθούν.

Με απλά λόγια: φιλική Αστυνομία, σύγχρονη παιδεία, αναπτυξιακά μέτρα με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Με εκτίμηση

Μανούσος Κλάδος

Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Μυλοποτάμου