Ο επικήδειος από το Γιώργο Γαλενιανό
Ο Βαγγέλης Πατεράκης υπήρξε μια σπάνια, μια συγκλονιστική προσωπικότητα. Από οικογένεια με Κρητικό πατέρα και Μικρασιάτισσα μάνα, μεγαλωμένος στο Ατσαλένιο ένα χαρισματικό παιδί με κοφτερό μυαλό, μεγάλη αγάπη στα γράμματα και έρωτα στα μαθηματικά. Συγχρόνως με τα παιδιά της γειτονιάς έπαιζε μπάλα και ήταν φανατικός ποδοσφαιρόφιλος. Ο Βαγγέλης ήταν μέσα σε όλα, γνώστης και βαθύς αναλυτής των πραγμάτων, των καταστάσεων και των τεκταινομένων της καθημερινότητας.
Μεγάλη του αγάπη επίσης και η πολιτική όπου το περιβάλλον και ο χαρακτήρας του τον οδήγησε στις μεγάλες και πανανθρώπινες ιδέες της αριστεράς τις οποίες υπηρέτησε με συνέπεια μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο Βαγγέλης αγαπούσε πάνω από όλα την ίδια τη ζωή, σε όλες της τις εκφάνσεις. Από το καλό φαγητό – με γνώσεις απίστευτες σε λεπτομέρειες που αφορούσαν την κουζίνα και τις γεύσεις-τη μουσική- σε όλη της τη γκάμα από την κλασική μουσική μέχρι τα ρεμπέτικα.
Μου είναι πραγματικά δύσκολο, παρότι ήμουν από τους πιο στενούς του φίλους τα τελευταία χρόνια να περιγράψω τον Βαγγέλη. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω.
«Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός , είχες τις χάρες όλες» λέει ο ποιητής.
Ήταν άριστος μαθητής στα γυμνασιακά του χρόνια στο Ηράκλειο - αξεπέραστος στα μαθηματικά είχε αφήσει εποχή η αντίληψη , η ταχύτητα και η σαφήνεια των λύσεων που έδινε ο Βαγγέλης στα μαθηματικά προβλήματα έτσι ώστε οι συμμαθητές του να το θυμούνται 40 χρόνια μετά.
Μπήκε στο Πολυτεχνείο – παρότι αυτός ήθελε να γίνει μαθηματικός. Και όλη του τη ζωή έλεγε ότι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να λύνει εξισώσεις. Αντιμετώπισε τη δουλειά του μηχανικού με τη λογική αυτή. Έγινε ένας από τους καλύτερους στατικούς μελετητές στο Ηράκλειο με εξαιρετικά σοβαρές μελέτες στο ενεργητικό του.
Μια άλλη μεγάλη του αγάπη ήταν η Σοφία. Η γυναίκα του. Ήταν μαζί από 16 χρονών παιδιά. Μαζί μεγαλώσανε , μαζί σπουδάσανε – η Σοφία στην Αρχιτεκτονική, ο Βαγγέλης, Πολιτικός Μηχανικός. Μαζί παθιάστηκαν για την πολιτική. Κάνανε οικογένεια και το παιδί τους τη Μαριλένα το είδαν να μεγαλώνει στις δικές τους γραμμές και να ολοκληρώνει τις σπουδές του.
Και σαν οικογενειάρχης ο Βαγγέλης υπήρξε υποδειγματικός. Θα έλεγα άψογος, γι αυτό είχε κα έχει τη μεγάλη αγάπη της οικογένειάς του και της οικογένειας της γυναίκας του της Σοφίας Μαμουλάκη.
Δεν ξέρω πώς να συνεχίσω.
Για ποια μεγάλη αγάπη να μιλήσω πρώτα;
Για την πολιτική; Για τα βιβλία και τη θεωρία; Για τη μουσική και τον κινηματογράφο; Για το ποδόσφαιρο;
Ξαναλέω, ήταν μέσα σε όλα.
Τα θυμόταν ΟΛΑ. Ήξερε από το πώς ακριβώς μπήκε το γκoλ στο τάδε ματς του Παναθηναϊκού, μέχρι λεπτομέρειες για την απόφαση της 8ης ολομέλειας του ΚΚΕ το 1968 όταν έγινε η διάσπαση.
Στην πολιτική, θα μου επιτρέψετε και ένα λίγο προσωπικό τόνο – διότι με τον Βαγγέλη είχαμε κοινή συντροφική πορεία τα 40 τελευταία χρόνια. Από την περίοδο του ΚΚΕ στον Συνασπισμό, στην Ηράκλειο Πρωτοβουλία και σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα τολμήσω να πω ότι ο Βαγγέλης Πατεράκης ήταν από τα πιο φωτεινά μυαλά της αριστεράς του τόπου μας. Με εδραιωμένες μαρξιστικές αντιλήψεις ήταν πάντα ανοιχτός στις εξελίξεις. Υπήρξε ένα δυνατό πολιτικό μυαλό - όσο και αν καμία φορά στη βράση της συζήτησης διεκδικώντας τν αλήθεια του γινόταν λίγο φωνακλάς. – δεν πειράζει Βαγγέλη στο χαρίζουμε. Χαλάλι σου.
Την αρρώστια που τον χτύπησε, έτσι όπως λέει ο ποιητής «Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά» ο Βαγγέλης με την απίστευτη συμπαράσταση της Σοφίας του αλλά και της αδερφής του, της κόρης του και όλης της οικογένειας και των φίλων του που τον υπεραγαπούσαμε, την αντιμετώπισε θαρραλέα. Ενώ έβλεπε πως ο οργανισμός του κατέρρεε καθημερινά δεν το έβαζε κάτω.
Δε λιποψύχησε ποτέ. Ενώ καταλάβαινε το τέλος του δεν το παραδεχόταν. Ήταν μαχητής μέχρι την τελευταία ικμάδα της ζωής του. Δεν παραδόθηκε ο Βαγγέλης. Αντιμετώπισε τον θάνατο όπως τη ζωή του. Αγέρωχος, άρχοντας. Δε λύγισε. Έφυγε χωρίς να το καταλάβει κανείς. Ούτε η αγαπημένη του Σοφία που ξαγρυπνούσε 8 μήνες στο πλευρό του.
Τον επισκέφθηκα την παραμονή του θανάτου του στο νοσοκομείο. Του έκανα τη συνήθη ενημέρωση για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ηράκλειο κλπ - κάναμε τα σχετικά σχόλια με διάθεση αισιοδοξίας και μετά μου ζήτησε να γράψω ένα όνομα σε ένα χαρτί. Ήταν ένα δύσκολο να προφέρεις όνομα. Ραμανούτζαν. Το όνομα ενός Ινδού μαθηματικού που διέπρεψε στη «θεωρία των αριθμών» κοντά σε ένα από του μεγαλύτερους Εγγλέζους μαθηματικούς, τον Χάρντι.
Αυτή είναι η τελευταία εικόνα που μου κληροδότησε ο Βαγγέλης. Πίστη στη ζωή, στην επιστήμη, στον άνθρωπο. Ανήκε και αυτός στη Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων.
Θα σε αποχαιρετήσω με τον τίτλο μιας αγαπημένης μας ταινίας.
Καληνύχτα και καλή τύχη Βαγγέλη, αγαπημένε μας φίλε και σύντροφε!
