20 κεράκια ζωής επάνω στην πικρή... τούρτα των πάγιων και διαχρονικών του προβλημάτων, ετοιμάζεται να “σβήσει” εφέτος το Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου. Αναμφίβολα, (και) τα εφετινά του γενέθλια προδιαγράφονται... “μαύρα”. Η ευχή της μαθητών κι εκπαιδευτικών, είναι μία: Το 2020 εκτός από στρογγυλό... έτος, να αποδειχθεί και σωτήριον!
Το κτιριακό και η έλλειψη καθηγητών με ειδίκευση σε συγκεκριμένα μουσικά όργανα είναι εδώ και δύο δεκαετίες τα μόνα σοβαρά κι αδιόρθωτα... φάλτσα που βγαίνουν από το “φυτώριο” των μικρών μουσικών.
Οι καθηγητές, οι μαθητές και οι γονείς υπερβάλλουν εαυτούς. Οι υπερωρίες δεν τους κουράζουν · αγαπούν αυτό που κάνουν και παράγουν έργο.
Όμως, την “μπαγκέτα” των ευθυνών και των οριστικών και πολυπόθητων λύσεων, που θα ήταν και το καλύτερο (πανθομολογούμενο) “δώρο” για τα 20α γενέθλια του Μουσικού Σχολείου, την κρατά η Πολιτεία...
Ο Οκτώβρης φεύγει σε λίγες ημέρες και τα κενά παραμένουν πολλά και καταλυτικά για την ομαλή εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
“Αυτή τη στιγμή έξι (6) μουσικά όργανα διδάσκονται στο σχολείο. Από αυτά τα οποία δύο (2) είναι υποχρεωτικά”, μας λέει ο διευθυντής του Μουσικού Σχολείου κ. Γιώργος Λιναρδάκης.
Ελλείψεις καθηγητών παρουσιάζονται στα 11 ακόλουθα μουσικά όργανα: παραδοσιακά κρουστά, μαντολίνο, μπουζούκι, παραδοσιακό βιολί, ακορντεόν, σαξόφωνο, τσέλο, βιόλα, κρουστά και τούμπα.
“Τα όργανα επιλογής είναι ίσως το κίνητρο που ένας μαθητής έρχεται στο σχολείο. Αυτά αγαπάει ο κάθε μαθητής, κι όταν δεν διδάσκονται δημιουργείται απογοήτευση και στους μαθητές, και στους γονείς αλλά και στους καθηγητές που για 20 χρόνια κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα - τα τελευταία χρόνια είναι χειρότερα”, υπογραμμίζει ο κ. Λιναρδάκης.
“Όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ σημαντικές για εμάς όλες αυτές οι ειδικότητες. Ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή το Υπουργείο θα ακούσει τους προβληματισμούς μας και την κραυγή αγωνίας των μαθητών, των γονιών και των καθηγητών.”, σχολιάζει με τη σειρά του ο υποδιευθυντής κ. Κωστής Μαρκατζίνος.
Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, αρχές Νοεμβρίου αναμένεται ένα νέο κύμα προσλήψεων.
“Δεν θα ξέρουμε τι αριθμό καθηγητών θα περιλαμβάνει - ελπίζουμε να είναι αρκετές (σ.σ. οι προσλήψεις για να λυθεί το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος. Περιμένουμε αναπληρωτές, περιμένουμε κι ωρομίσθιους”, επισημαίνει ο κ. Λιναρδάκης.
Οι καθηγητές δεν μπορούν φυσικά να... τετραγωνίσουν τον κύκλο. Πορεύονται και δρουν στο μέτρο των δυνατοτήτων – αρμοδιοτήτων τους, συμβιβασμένοι με τη σκληρή πραγματικότητα, ότι “το μη χείρον βέλτιστον”.
Ο κ. Μαρκατζίνος μας μεταφέρει το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις των μαθητών και των συναδέλφων του, με περίσσεια αυτοκριτική διάθεση: “Τα παιδιά προβληματίζονται και θέλουν μια όσο το δυνατόν καλύτερη λύση. Εμείς δεν μπορούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Έτσι όπως είναι τα πράγματα, προσπαθούμε να βρούμε την λιγότερο κακή λύση, εξαιτίας αυτών των προβλημάτων. Κι αυτό δεν βοηθάει το σχολείο”.
Ξεφυλλίζοντας το ιστορικό... πεντάγραμμο αυτών των δύο δεκαετιών, ο κ. Μαρκατζίνος, πέρα από τις νότες και τις μουντζούρες των μόνιμων παθογενειών, θα “δει” και θα αναδείξει το ρόλο του σχολείου όλα αυτά τα χρόνια, εγκωμιάζοντας τους σταθερούς κι εναλλασσόμενους πρωταγωνιστές μιας μεγάλης (εκπαιδευτικής) ορχήστρας, που στο τέλος της ημέρας και του κάθε σχολικού έτους “βγάζει” έναν “γλυκό” κι αρμονικό ήχο, παρά τα όποια (μεγάλα) εμπόδια: "Έχουμε πραγματική και ουσιαστικά προσφορά στα πολιτιστικά δρώμενα του Ηρακλείου, με πλήθος συναυλιών κι εκδηλώσεων. Το σχολείο στέκεται όλα αυτά τα χρόνια χάρη στην πολύτιμη προσφορά των καθηγητών, των γονέων αλλά και των ίδιων των παιδιών που ξυπνούν μια ώρα νωρίτερα και πηγαίνουν μια ώρα αργότερα στα σπίτια τους”.
Το καλύτερο δώρο γενεθλίων (και) για τον υποδιευθυντή του Μουσικού Σχολείου “θα είναι οι μόνιμες λύσεις: μόνιμοι καθηγητές, κάλυψη όλων των οργανικών θέσεων, με πραγματική ευαισθητοποίηση του Υπουργείου”.
