Skimpflation: Όταν ο πληθωρισμός οδηγεί σε μίζερα προϊόντα και υπηρεσίες

Μήπως όλα είναι λίγο χειρότερα; Ακυρώθηκε η πτήση σας στις διακοπές; Έχει καθυστερήσει η παράδοση του νέου σας καναπέ; Ήταν το τελευταίο σας γεύμα έξω απογοητευτικό; Μήπως παρατηρείτε μια γενική υποβάθμιση στην ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών που σας προσφέρονται; Πρόκειται για το φαινόμενο του skimpflation ή αλλιώς του «πληθωρισμού της μιζέριας».

Απρόθυμοι να αυξήσουν τις τιμές αλλά και αρνούμενοι να θυσιάσουν κέρδη, οι ταξιδιωτικές εταιρείες, οι έμποροι λιανικής και οι εστιάτορες κόβουν από όπου μπορούν, συνήθως χωρίς να το πουν στους πελάτες τους.

Καλώς ήρθατε στο «skimpflation» -ένας όρος που καθιερώθηκε στις ΗΠΑ και κερδίζει έδαφος στη Βρετανία.

«Σε αντίθεση με τον τυπικό πληθωρισμό, όπου οι καταναλωτές πληρώνουν περισσότερα για τα ίδια αγαθά, skimpflation είναι όταν πληρώνουν το ίδιο για κάτι που χειροτέρεψε ποιοτικά» λέει ο Άλαν Κόουλ, συγγραφέας του Full Stack Economics και πρώην ανώτερος οικονομολόγος στην οικονομική επιτροπή του Κογκρέσου των ΗΠΑ.

Σε ελεύθερη απόδοση, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο όρος «τσιγκουνιά» για να χαρακτηριστεί η διάθεση των επιχειρηματιών έναντι των πελατών τους και «μίζερα» τα προσφερόμενα προϊόντα και οι υπηρεσίες από την άποψη της ποιότητάς τους.

Το πιο συνηθισμένο παράδειγμα είναι «να πρέπει να περιμένουμε περισσότερο για τα πράγματα που παραγγείλαμε», λέει ο Κόουλ. «Αν έχετε παραγγείλει πρόσφατα έπιπλα ή μια συσκευή, θα διαπιστώσετε ότι οι χρόνοι παράδοσης είναι αργοί. Αυτό σημαίνει υποβάθμιση της ποιότητας της υπηρεσίας».

Εξαιτίας της τρέχουσας κρίσης, όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει πληθωρισμός: η τιμή των πραγμάτων αυξάνεται, μερικές φορές κατά ένα εντυπωσιακό ποσό. Υπάρχουν επίσης πολλά παραδείγματα συρρίκνωσης της ποσότητας των προϊόντων, δηλαδή όταν μια εταιρεία μειώνει το μέγεθος ενός πακέτου σοκολάτας, για παράδειγμα, αλλά η τιμή παραμένει η ίδια.

Ακόμη και αν δεν είναι τόσο εύκολο να εντοπιστεί, όταν αρχίσετε να αναζητάτε τη νέα κατάσταση, μπορείτε να τη δείτε παντού: Είναι στο σούπερ μάρκετ, όταν πέφτετε πάνω σε κάποιον που γεμίζει τα ράφια επειδή έχει καταργηθεί η δαπανηρή νυχτερινή βάρδια, ή όταν η αγαπημένη σας μάρκα δεν υπάρχει πια επειδή η γκάμα έχει μειωθεί για να αντιμετωπιστεί το κόστος της αποθήκης.

Είναι στα απογοητευτικά καινούργια ρούχα, ή όταν κλείνετε διακοπές και αναβάλλεται η πτήση σας ή όταν ανακαλύπτετε ότι τώρα πρέπει να πληρώσετε για το φαγητό και το ποτό σας στο αεροπλάνο. Στη συνέχεια, όταν προσπαθείτε να πάρετε πίσω τα χρήματά σας ή να διαμαρτυρηθείτε, ανακαλύπτετε ότι η μόνη οδός είναι μέσω διαδικτυακής συνομιλίας με μια οντότητα που μπορεί και να μην είναι άνθρωπος.

Οι καταναλωτές πληρώνουν περισσότερα για χειρότερες υπηρεσίες
Το podcast Planet Money του αμερικανικού ραδιοφωνικού σταθμού NPR επινόησε τον όρο το 2021. Πρόκειται για ένα «είδος πληθωρισμού stealth-ninja», αναφέρει, όπου οι καταναλωτές «πληρώνουν τα ίδια ή περισσότερα για τις υπηρεσίες, αλλά αυτές είναι χάλια σε σύγκριση με ό,τι ήταν παλαιότερα». Ένα παράδειγμα που χρησιμοποιήθηκε ήταν του Magic Kingdom, όπου οι επισκέπτες περπατούσαν σχεδόν ένα μίλι για να μπουν στο Disney World και τη Disneyland, επειδή δεν λειτουργούσε το τραμ από το πάρκινγκ.

Βέβαια, με τον αντίκτυπο της πανδημίας και την οικονομία να ακροβατεί στα όρια της ύφεσης, αυτή είναι μια δύσκολη περίοδος τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τους καταναλωτές. Οι εταιρείες ξεπέρασαν την Covid για να πληγούν από την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας και των υλικών, καθώς και από τις ελλείψεις προσωπικού, όταν ο κόσμος επανήλθε στην κανονικότητα. Καθώς οι πελάτες παλεύουν με την αύξηση του κόστους διαβίωσης, οι επιχειρήσεις πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της μετακύλησης των αυξημένων δαπανών τους, της πτώσης των κερδών τους (αν έχουν κέρδη) ή της αντικατάστασης εξαρτημάτων ή υπηρεσιών με κάτι φθηνότερο.

«Πάντα υπέθετα ότι αυτό ήταν το μοντέλο με τις κάλτσες», λέει ο Ντέιβιντ Μπλαντσφλάουερ, καθηγητής οικονομικών στο κολέγιο Dartmouth και πρώην μέλος της επιτροπής νομισματικής πολιτικής της Τράπεζας της Αγγλίας, όταν ρωτήθηκε σχετικά με τον όρο.

«Το θυμάμαι από πολλά χρόνια πριν: η τιμή στις κάλτσες παρέμενε η ίδια και, καθώς το κόστος άλλαζε, άλλαζε και το πάχος της κάλτσας. Δεν ξέρω πόσο μεγάλη υπόθεση είναι [ο πληθωρισμός]... Θα έθετα ένα διαφορετικό ερώτημα: σε ποιο βαθμό ο πληθωρισμός μετράει σωστά τα πράγματα;».

Ο Άλαν Κόουλ υποστηρίζει ότι η «τσιγκουνιά» γίνεται πιο διαδεδομένη όταν είναι δύσκολο να παραχθούν προϊόντα ή όταν ο κόσμος γίνεται φτωχότερος. «Συνήθως, ο κόσμος γίνεται πλουσιότερος οπότε βλέπουμε τα αγαθά και τις υπηρεσίες να γίνονται πιο «φανταχτερά». Αλλά η πανδημία της Covid-19 μας έκανε φτωχότερους και λιγότερο παραγωγικούς με πολλούς τρόπους, αναγκάζοντάς μας να κάνουμε περικοπές».

«Αν η ποσότητα του χρήματος που διακινείται είναι υψηλότερη, αλλά η παραγωγή δεν έχει αυξηθεί, τότε είναι λογικό να παίρνετε λιγότερα για τα χρήματα που δίνετε. Κάποιες επιχειρήσεις το κάνουν αυτό χρεώνοντάς σας περισσότερα, αλλά άλλες το κάνουν με το να τσιγκουνεύονται λίγο το προϊόν τους».

Διαβάστε περισσότερα στο cnn.gr