Σε ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία της γαλλικής πρωτεύουσας το Champ-de-Mars θέλει να γιορτάσει την επανεκλογή του ο Εμανουέλ Μακρόν. Στο σχεδόν απίθανο σενάριο της ήττας του, το Champ-de-Mars θα μείνει στην ιστορία σαν το «Βατερλό» του Γάλλου προέδρου που απέτυχε να σπάσει την κατάρα 20 ετών και να επανεκλεγεί!
Εμανουέλ Μακρόν: Είστε η καρδιά της Δημοκρατίας μας – Ελάτε να ψηφίσετε
Ο Γάλλος πρόεδρος, που «κονταροχτυπιέται» με τη Μαρίν Λεπέν για την επανεκλογή του, με μήνυμά του στο Twitter ζήτησε από τους συμπατριώτες του να προσέλθουν στις κάλπες, έτσι ώστε να μην επιτρέψουν στην αποχή να παίξει καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα των εκλογών.
«Ψηφίστε! Στις χιλιάδες γυναίκες και άνδρες της Γαλλίας, που προσέρχονται στις κάλπες: Σας ευχαριστώ. Στα εκλογικά τμήματα των πόλεων της χώρας μας, εσείς είστε η καρδιά της δημοκρατίας που χτυπά», έγραψε στο μήνυμά του ο Μακρόν, συνοδεύοντάς του από τη στιγμή που ρίχνει τη δική του ψήφο στην κάλπη.
A voté !
— Emmanuel Macron (@EmmanuelMacron) April 24, 2022
Aux milliers de Françaises et de Français qui permettent au scrutin de se tenir : merci. Dans les bureaux de vote de nos villes et de nos villages, vous êtes le cœur battant de notre démocratie. pic.twitter.com/uMzsMu0pJi
Η ιστορία και ο συμβολισμός τους Champ de Mars
Το Πεδίον του Άρεως (Champ de Mars) είναι ο ανοιχτός μεγάλος δημόσιος κήπος στο Παρίσι, που βρίσκεται στο 7ο διαμέρισμα, μεταξύ του Πύργου του Άιφελ προς τα βορειοδυτικά και της Εκόλ Μιλιταίρ (Στρατιωτική Σχολή) στα νοτιοανατολικά.
Με 24,5 εκτάρια έκταση, ο κήπος Σαν ντε Μαρς είναι ένας από τους μεγαλύτερους χώρους πρασίνου του Παρισιού. Με δύο αιώνες ιστορίας, ο κήπος είναι ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία στο Παρίσι
Αρχικά, το Champ de Mars ήταν μέρος ενός μεγάλου επίπεδου ανοικτού χώρου που ονομάζονταν Γκρενέλ και προοριζόταν για καλλιέργεια ειδών κηπουρικής. Οι πολίτες εκμεταλλεύονταν μικρά οικόπεδα καλλιεργώντας φρούτα, λαχανικά και λουλούδια για την τοπική αγορά. Ωστόσο, η πεδιάδα της Γκρενέλ δεν ήταν ιδιαίτερα εύφορος τόπος καλλιέργειας.
Η κατασκευή, το 1765, της Στρατιωτικής Σχολής (Εκόλ Μιλιταίρ), ήταν το πρώτο βήμα προς το πάρκο με τη σημερινή του μορφή. Χώροι για στρατιωτικές ασκήσεις σχεδιάστηκαν αρχικά για μια περιοχή νότια της Σχολής, τη σημερινή θέση της πλατείας Φοντενουά. Η επιλογή της δημιουργίας ενός χώρου περιπάτου στα βόρεια της Σχολής οδήγησε στην ανέγερση της πρόσοψης που σήμερα περικλείει το πάρκο.
Οι υπεύθυνοι σχεδιασμού ισοπέδωσαν το έδαφος, το περιέβαλαν με μία μεγάλη τάφρο και μια μακριά αλέα δενδρόφυτη με φτελιές, και περιέβαλαν την περιοχή με φράχτη. Το νησί των Κύκνων, νησάκι που βρισκόταν στο Σηκουάνα στα βορειοανατολικά της περιοχής όπου αργότερα ανεγέρθηκε ο Πύργος του Άιφελ, συνδέθηκε, για λόγους συμμετρίας και ευχάριστης προοπτικής, με την ακτή. Στις 27 Αυγούστου 1783, ο Ζακ Σαρλ και οι αδελφοί Ρομπέρ απογείωσαν το πρώτο (μη επανδρωμένο) αερόστατο υδρογόνου από το Σαν ντε Μαρς. Σ' αυτόν τον χώρο έγιναν μερικές από τις καλύτερα οργανωμένες γιορτές της Γαλλικής Επανάστασης.
Στις 14 Ιουλίου 1790, πρώτη χρονιά μετά την άλωση της Βαστίλης, εδώ πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασμός της ημέρας με τη Γιορτή της Ομοσπονδίας, με την παρουσία του Λουδοβίκου ΙΣΤ', ο οποίος ορκίστηκε στο Σύνταγμα. Το επόμενο έτος, στις 17 Ιουλίου 1791, έλαβε χώρα ένα αιματηρό γεγονός, η σφαγή του Πεδίου του Άρεως, όπου ο Ζαν-Σιλβαίν Μπαγί, δήμαρχος Παρισιού, έδωσε διαταγή στη γαλλική εθνοφρουρά να πυροβολήσει ενάντια στους διαδηλωτές που ζητούσαν την έκπτωση του βασιλιά.
Ο ίδιος έγινε θύμα των ενεργειών του και καρατομήθηκε στη γκιλοτίνα εκεί στις 12 Νοεμβρίου 1793. Το Σαν ντε Μαρς ήταν επίσης ο χώρος της Γιορτής του Ανώτατου Όντος στις 8 Ιουνίου 1794. Με σχέδια του ζωγράφου Ζακ-Λουί Νταβίντ χτίστηκε ένας τεράστιος «Βωμός του έθνους» στην κορυφή ενός τεχνητού βουνού όπου φυτεύτηκε ένα Δέντρο της ελευθερίας. Το Σαν ντε Μαρς ήταν ο χώρος διεξαγωγής των Διεθνών Εκθέσεων των ετών 1867, 1878, 1889, για την οποία κατασκευάστηκε ο πύργος του Άιφελ, 1900 και 1937..
Φρανσουά Μιτεράν
Στις 8 Μαΐου του 1988, ο Φρανσουά Μιτεράν επανεκλέγεται με το 54% των ψήφων έναντι του Ζακ Σιράκ. Ο σοσιαλιστής πρόεδρος απευθύνεται στους Γάλλους από το δημαρχείο του Château-Chinon στο Nièvre. «Θα συνεχίσω να εκτελώ την αποστολή της οποίας το μεγαλείο και το βάρος έχω ήδη βιώσει εδώ και επτά χρόνια, αλλά η οποία, ανανεωμένη, με υποχρεώνει ακόμη περισσότερο να κάνω ό,τι πρέπει για να ενώσω τον γαλλικό λαό», δήλωνε ο σοσιαλιστής πρόεδρος γύρω στις 8:50 μ.μ.
Όπως και το 1981, ο Φρανσουά Μιτεράν συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές στην Place de la Bastille. Αυτό το μέρος, ιστορικά ανήκει στους αριστερούς, αφού έχει ταυτισττεί με τους επαναστάτες του Παρισιού που είχαν τολμήσει να αμφισβητήσουν τη μοναρχία το 1789.
Ζακ Σιράκ
Στις 5 Μαΐου του 2002, ο Ζακ Σιράκ αποφάσισε να γιορτάσει τη νίκη του στην Place de la République από όπου απεύθηνε μήνημα στους χιλιάδες υποστηρικτές του. «Απόψε, γιορτάζουμε τη Δημοκρατία!», διακηρύσσει μπροστά σε ένα ενθουσιώδες πλήθος.
Η Place de la République, παραδοσιακό σύμβολο της αριστεράς, επιλέχθηκε έξυπνα από τον Σιράκ αφού αποτελούσε «ένα τόπο πολιτιστικών ζυμώσεων και με την κίνηση αυτή θέλησε να πει ότι ήταν ο Πρόεδρος όλου του γαλλικού λαού» εξηγεί η ιστορικός και αρχιτέκτονας Géraldine Texier-Rideau.
Νικολά Σαρκοζί - Φρανσουά Ολάντ
Το 2007 και το 2012, ο Νικολά Σαρκοζί και ο Φρανσουά Ολάντ είχαν εκλεγεί πρόεδροι της Γαλλίας. Τις νίκες τους ανακοίνωσαν από την place de la Concorde και την place de la Bastille αντίστοιχα.
Η Place de la Concorde έχει έναν ισχυρό συμβολισμό για τους Γάλλους αφού αποτελεί σύμβολο της συμφιλίωσης των Γάλλων μετά τη Γαλλική Επανάσταση.
Επίσης η Place de la Bastille είναι παραδοσιακά το σημείο των διαδηλώσεων και των επαναστάσεων.
