ΚΟΣΜΟΣ
Μεσαιωνικός χάρτης ίσως αποδεικνύει ότι η «Ουαλική Ατλαντίδα» υπήρξε στ΄αλήθεια
Θεωρείται ο παλαιότερος σωζόμενος πλήρης χάρτης των βρετανικών νήσων, που χρονολογείται από τα μέσα του 13ου αιώνα.
Εδώ και τουλάχιστον 800 χρόνια υπάρχουν φήμες για την Oυαλική Ατλαντίδα, πρώτη φορά, όμως, φαίνεται ότι βρέθηκαν αποδείξεις για το χαμένο αυτό έδαφος.
Μεσαιωνικός χάρτης, που απεικονίζει δύο νησιά στα ανοικτά των ακτών του Κερεντίγκιον, παρέχει κάποιες αποδείξεις ότι ο θρύλος μπορεί να έχει τις ρίζες του στην ιστορική πραγματικότητα.
Η ανακάλυψη έγινε από τον Simon Haslett, επίτιμο καθηγητή φυσικής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σουάνσι, και τον David Willis, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Atlantic Geoscience.
Ο Haslett, ο οποίος έψαχνε χαμένες νήσους στην περιοχή όπου πραγματοποιούσε επίσκεψη και ο Willis, εξήγησε πως τα δύο νησιά αποτυπώνεται με ευκρίνεια στον χάρτη Gough. Το ιστορικό έγγραφο είναι μέρος της συλλογής της βιβλιοθήκης Bodleian. Θεωρείται ο παλαιότερος σωζόμενος πλήρης χάρτης των βρετανικών νήσων, που χρονολογείται από τα μέσα του 13ου αιώνα.
Ο χάρτης, όπως είπε ο Haslett στο BBC, «είναι εξαιρετικά ακριβής, λαμβάνοντας υπόψη τα τοπογραφικά εργαλεία που είχαν στη διάθεσή τους εκείνη την εποχή»
«Τα δύο νησιά είναι σαφώς καταγεγραμμένα και μπορεί να επιβεβαιώνουν τις σύγχρονες μαρτυρίες για μια χαμένη γη που αναφέρεται στη Μαύρη Βίβλο του Καρμάρθεν».
Η ειδικός της ουαλικής λαογραφίας του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, Δρ Juliette Wood, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε στο ίδιο μέσο πως η Μαύρη Βίβλος ήταν το κλειδί για την εδραίωση της ιστορίας στον ουαλικό μύθο.
«Ο χάρτης μπορεί να έχει τις ρίζες του γύρω στο 1280- λίγο πριν από αυτό, γύρω στο 1250, έχουμε τη Μαύρη Βίβλο του Καρμάρθεν» εξήγησε.
Βασιζόμενοι σε προηγούμενες έρευνες στον κόλπο Κάρντιγκαν και στην κατανόηση της ανάπτυξης και υποχώρησης των παγετώνων και της λάσπης από την τελευταία εποχή των παγετώνων, πριν από περίπου 10.000 χρόνια, οι Haslett και Willis ήταν σε θέση να υποδείξουν πώς τα νησιά μπορεί να δημιουργήθηκαν και στη συνέχεια να εξαφανίστηκαν.
«Νομίζω ότι οι αποδείξεις για τα νησιά, και πιθανώς, ως εκ τούτου, οι θρύλοι που συνδέονται με αυτά, έχουν δύο σκέλη. Πρώτον, οι συντεταγμένες που κατέγραψε ο Ρωμαίος χαρτογράφος Πτολεμαίος υποδηλώνουν ότι η ακτογραμμή εκείνη την εποχή μπορεί να ήταν περίπου οκτώ μίλια δυτικότερα από ό,τι είναι σήμερα. Και, δεύτερον, τα στοιχεία που παρουσιάζει ο χάρτης Gough για την ύπαρξη δύο νησιών στον κόλπο Κάρντιγκαν» εξήγησε ο Haslett.
