Ματ Ντίλον: "Ψήφισα την Κάμαλα Χάρις. Νιώθω έντονα ότι είναι η καλύτερη υποψήφια"

Ψήφισε την Κάμαλα Χάρις προτού ταξιδέψει για τη Θεσσαλονίκη, αισθάνθηκε σαν παιδί την πρώτη φορά που έγραψε σενάριο, στο οποίο βασίστηκε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο «City of Ghosts» και θα ήθελε να συνεργαστεί ξανά με τον Γιώργο Λάνθιμο, επειδή το καλύτερο που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός είναι η ευκαιρία να συνεργάζεται με έναν σκηνοθέτη που έχει φωνή και να τον βοηθήσει με το όραμά του.

«Έχω τις απόψεις μου γενικά, αλλά θα πω μόνο ότι ψήφισα την Κάμαλα Χάρις. Αυτή είναι προσωπική μου επιλογή. Και νιώθω έντονα ότι είναι η καλύτερη υποψήφια» υπογράμμισε ο σπουδαίος ηθοποιός του σύγχρονου αμερικανικού σινεμά, Ματ Ντίλον σε συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τονίζοντας ότι χαίρεται που βρίσκεται εκτός Αμερικής την περίοδο των αμερικανικών εκλογών.

Ο Ματ Ντίλον μίλησε για την ταινία «Being Maria» (Την έλεγαν Μαρία) στην οποία πρωταγωνιστεί ως Μάρλο Μπράντο, τον οποίο χαρακτήρισε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους του 20ου αιώνα, επισημαίνοντας ότι δεν είναι ένα έργο εκδίκησης, αλλά ένα φιλμ που ρίχνει φως και δίνει φωνή στην ιστορία της Μαρία Σνάιντερ.

Το φιλμ «Being Maria» της Ζεσικά Παλούντ περιστρέφεται γύρω από την αμφιλεγόμενη παραγωγή της ταινίας του 1972 του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι ”Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι” και στο γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής Μάρλο Μπράντον σε συνεννόηση με τον σκηνοθέτη αποφάσισαν να μην ενημερώσουν την ηθοποιό Μαρία Σνάιντερ για την επίμαχη σκηνή του βιασμού, ώστε να αντιδράσει πιο φυσικά, γεγονός που προκάλεσε ένα αιώνιο τραύμα στην πρωταγωνίστρια.
«Η ταινία ”Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι” είναι φανταστική, είναι μια από τις αγαπημένες μου. Νομίζω ότι είναι ένα αριστούργημα. Ο Μάρλον Μπράντο ως ηθοποιός, όπως και ο Τζέιμς Ντιν και ο Μοντγκόμερι Κλιφτ άλλαξαν την πορεία της υποκριτικής τέχνης. Και ο Μπερτολούτσι είναι ένας λαμπρός σκηνοθέτης. Αυτή ήταν η μόνη σκηνή της ταινίας που δεν μου άρεσε και πραγματικά το εννοώ» ανέφερε ο Ματ Ντίλον.

«Νομίζω ότι προσπαθούσαν να κάνουν τέχνη. Προσπαθούσαν να κάνουν κάτι πραγματικά που θα ωθήσει τα πράγματα και έκαναν τεράστιο λάθος» υπογράμμισε τονίζοντας ότι η ζωή της Μαρία Σνάιντερ ήταν ασταθής και η συγκεκριμένη σκηνή επιδείνωσε το υπάρχον τραύμα της.

«Η ταινία είναι μία προσωπική ιστορία, δεν είναι μία ιστορία φεμινιστική, αφορά μία ανθρώπινη ύπαρξη. Έδωσε φωνή στη Μαρία, με έναν τρόπο που έπρεπε να δοθεί», τόνισε ο ηθοποιός εκτιμώντας ότι το λάθος είναι να απλοποιείται η ιστορία, να λέγεται ότι υβριστές άντρες έκαναν αυτό το φρικτό πράγμα σε αυτή τη γυναίκα, ενώ υπάρχουν τόσα πολλά στοιχεία που περιπλέκουν την όλη ιστορία, όπως τα θέματα στην οικογένειά της.

Το ντοκιμαντέρ για έναν θρύλο της μουσικής

Αναφερόμενος στο μουσικό ντοκιμαντέρ του ”The Grand Fellove”, που έχει ως θέμα τη ζωή και τη μουσική του Κουβανού μουσικού Francisco Fellove Valdez, ο οποίος πρωτοστάτησε σε μια μορφή τραγουδιού (scat singing) γνωστή ως ”chua chua” τη δεκαετία του 1950 και επέστρεψε στο στούντιο ηχογράφησης το 1999 σε ηλικία 77 ετών, είπε ότι ήταν ένα ευχάριστο πρότζεκτ λόγω της αγάπης του για τη μουσική.
«Ήταν ένας ξεχωριστός σπουδαίος καλλιτέχνης και ερμηνευτής, καινοτόμος, ήταν πολύ γνωστός τη δεκαετία του ’50 στη χώρα του αλλά σταδιακά έχασε τη δημοφιλία του. Ήταν σε πολύ μεγάλη ηλικία όταν τον γνώρισα από έναν φίλο μου στο Μεξικό, τον οποίο ενθάρρυνα να κάνει έναν δίσκο μαζί του και πήγα να τους κινηματογραφήσω όσο ηχογραφούσαν», εξήγησε. 

«Ο Γιώργος Λάνθιμος ανήκει σε όλους μας»

Όταν γύριζε το ντοκιμαντέρ στην Κούβα ο Ματ Ντίλον έλαβε τηλεφώνημα από τον Γιώργο Λάνθιμο για συμμετάσχει στη μικρού μήκους ταινία του Nimic. 
«Φυσικά μου άρεσε η δουλειά του. Ήμουν θαυμαστής της δουλειάς του. Εννοώ, είναι υπέροχος σκηνοθέτης. Είναι αληθινή φωνή. Και η απάντηση ήταν ”ναι”, ότι θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του γιατί νομίζω ότι είναι μια από τις αληθινές, μοναδικές φωνές, μια από τις λίγες πραγματικά μοναδικές φωνές στον κινηματογράφο στον κόσμο» επισήμανε. «Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός, είναι η ευκαιρία να συνεργαστεί με έναν σκηνοθέτη που έχει φωνή και να τον βοηθήσει με το όραμά του».

«Κάνοντας αυτή την ταινία, θυμάμαι ότι υπήρχε μια σκηνή όπου έπρεπε να φάω ένα βραστό αυγό. Νομίζω ότι έφαγα περίπου δύο δωδεκάδες αυγά για εκείνη τη σκηνή. Έφαγα 24 αυγά» αποκάλυψε ο Ματ Ντίλον τονίζοντας ότι ήταν μια πραγματικά ασυνήθιστη ταινία και συμπρωταγωνίστησε με μία υπέροχη ηθοποιό, τη Δάφνη Πατακιά. «Και ο Γιώργος ήταν καταπληκτικός. Είναι υπέροχο να δουλεύεις μαζί του. Πρέπει να είστε περήφανοι για αυτόν στην Ελλάδα, αλλά νομίζω ότι πλέον ο Γιώργος Λάνθιμος ανήκει σε όλους εμάς».

«Ένας από τους πιο υγιείς εγκεφάλους στον κόσμο»

Ο Ματ Ντίλον έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ταινία Interfears (2023) του Γέσπερ Γιουστ, για τις ανάγκες της οποίας δέχθηκε να εξερευνηθεί το συναισθηματικό τοπίο του εγκεφάλου του. Ενσωματωμένος σε έναν σαρωτή fMRI, Ματ Ντίλον απαγγέλλει έναν μονόλογο, ενώ το μηχάνημα καταγράφει και αποτυπώνει τα εγκεφαλικά του κύματα σε δισδιάστατες και τρισδιάστατες αναπαραστάσεις. Η χαρτογράφηση του μυαλού του, προβάλλεται με τη μορφή οπτικής εγκατάστασης κατά τη διάρκεια του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1-Λιμάνι Θεσσαλονίκης), στο πλαίσιο του αφιερώματος που φιλοξενεί το 65ο ΦΚΘ στον Δανό καλλιτέχνη.

Ο Ματ Ντίλον, ο οποίος θα παρευρεθεί σήμερα στα εγκαίνια του Interfears αναφέρθηκε στους ενδοιασμούς που είχε αρχικά να συμμετάσχει στο πρότζεκτ του καλλιτέχνη τον οποίο γνώρισε στο Βερολίνο.

«Εξέθετα τα έργα μου και εκείνος τα δικά του. Γνωριστήκαμε, κρατήσαμε επαφή, μου είπε την ιδέα να κινηματογραφήσει τον εγκέφαλό μου σε μαγνητική τομογραφία ενώ υποδυόμουν, και δεν ήμουν σίγουρος, αλλά είπα, εντάξει, ας συνεχίσουμε τη συζήτηση. Δεν ήμουν σίγουρος αλλά κρατήσαμε επαφή και μου είπε περισσότερα για την ιδέα» ανέφερε. «Το βρήκα πολύ έξυπνο να εξετάσουμε το μυαλό μου όσο θα έπαιζα. Δούλευα τότε στο Πήλιο κάνοντας γυρίσματα με τον Φερνάντο Τρουέμπα. Κάποια στιγμή μου τηλεφώνησε και μου είπε αν έχεις κλειστοφοβία μην το κάνεις. Είμαι κλειστοφοβικός και δίστασα πολύ. Είπα δεν μπορώ να το κάνω ας το κάνει κάποιος άλλος. Εκείνος επέμεινε σε μένα» ανέφερε. 
«Ήταν ένα είδος πειράματος και ένα είδος έργου τέχνης όλα σε ένα ταυτόχρονα. Και το άλλο καλό ήταν ότι ο γιατρός που ήταν εκεί, μπορούσε να ελέγξει και να δει αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Και ήρθε σε μένα και ήταν πολύ ενθουσιασμένος. Μου είπε ”έχεις πολύ υγιή εγκέφαλο. Έχεις έναν από τους κορυφαίους σε ποσοστό 20% εγκεφάλους που έχω δει ποτέ. Είναι πολύ υγιής”. Και είπα, αλήθεια; Ρώτησα ”έξυπνος;”. Και εκείνος απάντησε: ”Υγιή”». 

«Ένιωσα πάλι παιδί όταν έγραφα το πρώτο μου σενάριο»

Ο Ματ Ντίλον θα βραβευτεί με τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο του Φεστιβάλ στο Ολύμπιον, στην προβολή της ταινίας ”Πόλη των φαντασμάτων” (City of Ghosts, 2002), η οποία σηματοδότησε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτη και σεναριογράφου.
«Πάντα ήθελα να σκηνοθετώ - και ξέρετε ήταν μία ιδέα που βασίστηκε σε μερικούς ανθρώπους που ήξερα, μερικούς πραγματικούς ανθρώπους που εξαφανίστηκαν και στη συνέχεια, ένας άλλος τύπος που ήξερα, ο οποίος συμμετείχε σε κάθε είδους εγκληματική δραστηριότητα μου διηγήθηκε όλη την ιστορία. Είναι ωραίο να μπορείς να δοκιμάζεις κάτι άλλο, να εξελίσσεις τον εαυτό σου με έναν νέο τρόπο και να γράφεις και να αφηγείσαι μία ιστορία. Μου αρέσει πολύ η αφήγηση. Μου αρέσει πολύ να γράφω, οπότε ήταν διασκεδαστικό», είπε. 
«Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν σε ένα πράγμα και το κάνουν πολύ πολύ καλά. Και μετά υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που τους αρέσει να κάνουν πολλά διαφορετικά πράγματα, και αυτός είμαι εγώ», παραδέχθηκε αναφερόμενος στην ενασχόλησή του με τη ζωγραφική. 
«Σχεδιάζω έξω από τις γραμμές. Μου αρέσει να κάνω διαφορετικά πράγματα. Θέλω να είμαι ελεύθερος και να ανακαλύπτω νέα πράγματα δημιουργικά. Νομίζω ότι σε κρατάει νέο το να κάνεις και άλλα πράγματα», είπε ο Ματ Ντίλον τονίζοντας ότι όταν έγραφε το πρώτο του σενάριο, για την ταινία ”City of Ghosts” ένιωσε πάλι παιδί. «Ένιωσα πάλι παιδί σαν να ανακάλυψα κάτι νέο που δεν είχα κάνει. Και είναι συναρπαστικό» υπογράμμισε.