Μια επιλογή με έντονη σημειολογία φαίνεται πως έχει κάνει η Ιταλίδα πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, η οποία δεν θέλει να ακούει τον όρο «κυρία πρόεδρος».
Η επιλογή αυτή, μεταξύ άλλων, δείχνει τη διφορούμενη θέση της στο θέμα της ένταξης των γυναικών σε μια πολιτική τάξη που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από άνδρες.
Εδώ και έναν μήνα, η Τζόρτζια Μελόνι, η πρώτη γυναίκα που ηγείται της ιταλικής εκτελεστικής εξουσίας από την έλευση της Δημοκρατίας το 1946, είναι η πρόεδρος του Συμβουλίου. Στις 28 Οκτωβρίου, μια εγκύκλιος από το Palazzo Chigi, την έδρα του επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης, συνέστησε ωστόσο να αναφέρεται η κυρία Μελόνι ως «ο κύριος πρόεδρος του Συμβουλίου».
Παρόλο που το κείμενο τροποποιήθηκε γρήγορα μετά από την κριτική και τον χλευασμό που εισέπραξε, η χρήση του αρσενικού άρθρου «il», αντί του θηλυκού «la» πριν από το μονοκατάληκτο στα ιταλικά ουσιαστικό «presidente», έχει καθιερωθεί στις επίσημες ανακοινώσεις καθώς και στα μέσα ενημέρωσης.
Ο θαυμασμός της Τζόρτζια Μελόνι για τις επιδραστικές Ιταλίδες
Στις 25 Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια της μεγάλης εναρκτήριας ομιλίας της στη Βουλή, η κ. Meloni απέτισε έναν ηχηρό φόρο τιμής στις γυναίκες που, κάθε μία ξεχωριστά, έχουν αφήσει το στίγμα τους στην πολιτική, επιστημονική, πολιτιστική ή αθλητική ιστορία της χώρας. «Έχτισαν τη σκάλα που μου επιτρέπει σήμερα να σπάσω το γυάλινο ταβάνι», είχε δηλώσει η κ. Μελόνι.
Τις αποκαλούσε με τα μικρά τους ονόματα, θυμίζοντας στο ακροατήριό της προσωπικότητες που, από την πατριώτισσα του 19ου αιώνα Cristina Trivulzio di Belgiojoso που αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Ιταλίας μέχρι την αστροναύτη Samantha Cristoforetti, αποτέλεσαν μια εθνική αλυσίδα γυναικών πρωτοπόρων με εξαιρετικό πεπρωμένο, το οποίο η επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας έθεσε τον εαυτό της σε θέση να ακολουθήσει.
Λάτρης της παραδοσιακής οικογένειας με παιδί εκτός γάμου
Το ίδιο συμβαίνει και με το όραμα της Τζόρτζια Μελόνι για την υπόθεση των γυναικών. Σπεύδει πάντα να εξυμνεί διάσημες ή ανώνυμες ηρωίδες, όπως η δική της μητέρα, ανύπαντρη και σεμνή. Απορρίπτει ωστόσο κάθε δομική θεώρηση της ανισότητας των φύλων. Στην αυτοβιογραφία της Io sono Giorgia, η οποία γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ιταλία όταν κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2021, η Meloni αφηγείται την πολιτική της άνοδο σε μια επική αφήγηση, διανθισμένη με αναφορές στο αγαπημένο της έπος του ΤΖ.Ρ.Ρ. Τόλκιν , τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Σε αυτό, αναπτύσσει ένα όραμα για τον φεμινισμό που μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, λέγοντας ότι ποτέ δεν αισθάνθηκε πως υφίσταται διακρίσεις, ενώ παράλληλα υποστηρίζει το απόφθεγμα της Charlotte Whitton, δημάρχου της Οτάβα τη δεκαετία του 1950: «Οι γυναίκες πρέπει να κάνουν τα πράγματα διπλάσια καλά από τους άνδρες για να θεωρηθούν ως μισά καλές από αυτούς. Ευτυχώς, αυτό δεν είναι δύσκολο».
Επιπλέον, η εμμονή της Μελόνι στην «παραδοσιακή οικογένεια», συμπεριλαμβανομένης της προσωπικής της αντίθεσης στην άμβλωση, την οποία δεν σκοπεύει να μεταφράσει σε περιοριστική δημόσια πολιτική, έρχεται σε αντίθεση με τον δικό της τρόπο ζωής. Με μια μοναχοκόρη την οποία απέκτησε εκτός γάμου σε ηλικία 39 ετών, το προφίλ της δεν σχετίζεται με την αρχετυπική παραδοσιακή καθολική μητέρα που θέλει να προωθεί.
Αλλά για την Μελόνι, η ισότητα που υποστηρίζουν οι αριστεροί αντίπαλοί της κρύβει ένα όραμα για τον κόσμο σύμφωνα με το οποίο -όπως γράφει επικριτικά στο βιβλίο της- «η γυναικεία παρουσία πρέπει να είναι μια παραχώρηση από τους άνδρες». Αντιθέτως, το αφήγημα με το οποίο περιβάλλει τη σταδιοδρομία της είναι αυτό της ηρωικής και προσωπικής ανόδου στην εξουσία, βασισμένο στις δικές της ικανότητες, σε μια μοναδική θέληση και στην πίστη μιας κοινότητας οπαδών με την οποία συνδέεται από την εφηβεία της, ζώντας μαζί σε ακροδεξιούς μαχητικούς κύκλους.
Μαζί τους μετακινήθηκε από το περιθώριο του ιταλικού πολιτικού φάσματος στα παλάτια της εξουσίας. Για τη Meloni, η ιδιότητά της ως εκπροσώπου ενός μειονοτικού πολιτικού κόσμου, ο οποίος ανέκαθεν θεωρούσε τον εαυτό του καταπιεσμένο από το σύστημα, μετράει περισσότερο από το φύλο της στην καλλιεργούμενη ταυτότητά της ως «παρείσακτη».
Η Μελόνι συγκροτεί το «λιγότερο γυναικείο» υπουργικό συμβούλιο των τελευταίων δέκα χρόνων
Όπως η ίδια θέλει να επισημαίνει, ακριβώς μέσα σε αυτή την πολιτική οικογένεια, η Τζόρτζια Μελόνι έχει κάνει μια σειρά από ρεκόρ στην Ιταλία, καθώς, πριν αναλάβει τη θέση της Προέδρου του Συμβουλίου, έγινε η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε ενός δεξιού κινήματος νεολαίας, στη συνέχεια η νεότερη υπουργός στην ιστορία της Δημοκρατίας (σε κυβέρνηση υπό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι), η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε πολιτικού κόμματος και η πρώτη που ηγήθηκε μιας ευρωπαϊκής πολιτικής ομάδας, των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών στο Κοινοβούλιο του Στρασβούργου.
Ωστόσο, δεν έχει προχωρήσει σε μια συστημική προσέγγιση της ανισότητας των φύλων. Για εκείνη, όλα είναι θέμα προσωπικής εμπειρίας. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί το υπουργικό συμβούλιο του δεξιού συνασπισμού υπό την ηγεσία της πρώτης γυναίκας προέδρου είναι αυτό με τις λιγότερες γυναίκες των τελευταίων δέκα ετών, με μόνο έξι γυναίκες από τους είκοσι τέσσερις υπουργούς που διορίστηκαν στο αξίωμα.
Φεμινισμός αλά καρτ
Οι πολιτικοί της σύμμαχοι, πάντως, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τη γυναικεία ταυτότητα της κ. Μελόνι για να απαντήσουν στις επιθέσεις του αριστερού στρατοπέδου. Το Σάββατο 26 Νοεμβρίου, μία διαδήλωση στη Ρώμη της συλλογικότητας κατά των γυναικοκτονιών «Non una di meno», τους έδωσε την τέλεια ευκαιρία να το πράξουν.
Ένα περιθωριακό σύνθημα αυτής της κινητοποίησης έλεγε: «Μελόνι, φασίστα, είσαι πρώτη στη λίστα». Το σύνθημα αυτό προσέφερε στην ακροδεξιά μια τέλεια ευκαιρία να παγιδεύσει ολόκληρο το φεμινιστικό κίνημα.
«Διαμαρτύρονται για τη βία κατά των γυναικών χρησιμοποιώντας λέξεις βίας κατά της πρώτης γυναίκας πρωθυπουργού », έγραψε στο Twitter ο Guido Crosetto, υπουργός Άμυνας και συνιδρυτής μαζί με τη Μελόνι του κόμματός της, Fratelli d'Italia. Δεν υπάρχει χώρος για αδελφοσύνη στον κόσμο «του κυρίου προέδρου» του συμβουλίου.
