Εβδομάδα για την υγεία: Ο αγώνας του υγειονομικού προσωπικού ενάντια στην Covid-19

Ο Πάμπλο Σελίκ είναι νοσηλευτής στο νοσοκομείο La Paz της Μαδρίτης. Εργαζόταν στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην COVID-19. Ποτέ δεν φανταζόταν το κόστος για την ψυχική του υγεία: _«__Πολύ καιρό είχα έντονη εσωτερική αγωνία. Μου κοβόταν η ανάσα. Δεν είχα αισθανθεί ξανά κάτι τέτοιο»._

Πριν από έναν χρόνο, τα νοσοκομεία είχαν φτάσει στα όριά τους. Υπήρχε ελάχιστος προσωπικός προστατευτικός εξοπλισμός. Οι γιατροί έπρεπε να δώσουν προτεραιότητα στους ασθενείς που είχαν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν: «Δεν μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα. Εγώ ως νοσηλευτής, το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να φροντίσω τους ασθενείς στις τελευταίες μέρες της ζωής τους. Να τους προσφέρω την αγάπη που χρειάζονταν» αναφέρει ο Σελίκ.

Τα χειροκροτήματα του κόσμου από τα μπαλκόνια μπορεί να προσέφεραν κάποια χαρά ή ανακούφιση στο υγειονομικό προσωπικό. Τίποτε όμως δεν μπορούσε να καθησυχάσει την αγωνία τους μπροστά στην αδυναμία του να σωθούν περισσότερες ζωές ή να μολυνθούν οι συγγενείς και τα αγαπημένα τους πρόσωπα: «Ήξεραν ότι μπορούσαμε να μολυνθούμε. Και πάνω από όλα, όταν γύριζες στο σπίτι, δεν μπορούσες να τους πεις τι συνέβαινε στο νοσοκομείο. Η μόνη σου επιλογή είναι να κλαις στη διαδρομή από τη δουλειά στο σπίτι» τονίζει η Μαρία Χοσέ Γκαρσία, γενική γραμματέας της Ένωσης Νοσηλευτών SATSE.

Το υγειονομικό προσωπικό στην πρώτη γραμμή πλήρωσε βαρύ τίμημα στη μάχη ενάντια στον κορονοϊό. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι 1 στους 3 υπέφερε από κατάθλιψη μετά το πρώτο κύμα, με τους μισούς να έχουν ανάγκη από επαγγελματική ιατρική βοήθεια. 1 στους 4 είχε μετατραυματικές αγχώδεις διαταραχές, παρόμοιες με αυτές που βιώνει κάποιος στον πόλεμο. Στο νοσοκομείο La Paz της Μαδρίτης, ήξεραν ότι έπρεπε να προσφέρουν ψυχολογική στήριξη στο προσωπικό από την πρώτη μέρα της πανδημίας: «Μάθαμε ότι εξίσου σημαντική με την φροντίδα των ασθενών είναι και η φροντίδα των επαγγελματιών υγείας, ώστε να μπορούν να εργάζονται και να προσέχουν τους ασθενείς» επισημαίνει η Μαρία Φε Μπράβο, επικεφαλής της ψυχιατρικής υπηρεσίας του νοσοκομείου.

Μετά το πρώτο κύμα, ο Πάμπλο Σελίκ αποφάσισε ότι έπρεπε να ζητήσει βοήθεια: _«Δεν είχα την δύναμη να ανοιχτώ μέχρι εκείνη την στιγμή. Δεν είχαν καν το χρόνο». _Τώρα παρακολουθεί κάθε εβδομάδα συνεδρίες χαλάρωσης και διαλογισμού στο νοσοκομείο: «Αυτό που κάνουμε πάνω από όλα είναι να βοηθούμε να συνδεθούν με την εσωτερική τους δύναμη. Όχι μόνο με την ευάλωτη πλευρά που βγήκε στην επιφάνεια σε όλους μας, αλλά με την δύναμη που μπορεί να προκύψει από αυτή την κατάσταση» υπογραμμίζει η Μπεατρίθ Ροντρίγκες Βέγκα, επικεφαλής της μονάδας ψυχοθεραπείας.

Όλοι έχουν ανάγκη να βρουν δύναμη και κουράγιο, γιατί η πανδημία θα διαρκέσει αρκετά ακόμη. Τουλάχιστον έτσι έχουν λίγα λεπτά για τον εαυτό τους, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να φροντίζουν τους άλλους.