Σαν σήμερα το 1876 "γεννιέται" το τηλέφωνο

Το 1875, ο Γκράχαμ Μπελ, με τη βοήθεια του φίλου πια και συνεργάτη του Γουότσον, πειραματίζεται για την κατασκευή μιας διάταξης, η οποία θα μπορέσει να μεταδώσει ήχο με τη βοήθεια ηλεκτρισμού. Τελικώς, την ίδια χρονιά επινοεί τον πολλαπλό τηλέγραφο. Στις 7 Μαρτίου 1876 το Γραφείο Ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ δίνει στον Μπελ το υπ’ αριθμόν 174.465 δίπλωμα, με το οποίο κατοχυρώνεται «η μέθοδος και η συσκευή για τη μετάδοση φωνής ή άλλων ήχων τηλεγραφικώς (...) με τη χρήση ηλεκτρικών παλμών της ίδιας μορφής με τις ταλαντώσεις του αέρα, οι οποίες ακολουθούν τη μετάδοση φωνής ή άλλων ήχων...». Το τηλέφωνο  ήταν πια γεγονός που θα έμπαινε στη ζωή όλων των ανθρώπων μέχρι και σήμερα!

Την ίδια ημέρα, όμως, μαζί με τον Μπελ είχε καταθέσει αίτηση για παρόμοιο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ο αμερικανός φυσικός Ελίσα Γκρέι. Αρχίζει τότε ένας μαραθώνιος δικαστικών αγωγών. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία μία εφεύρεση δεν διεκδικήθηκε από τόσους «πατέρες» και ποτέ άλλοτε η πατρότητα ευρεσιτεχνίας δεν δέχθηκε περισσότερες προσφυγές. Τελικά, το συγκεκριμένο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας παραχωρήθηκε στον Γκρέι, αλλά η πατρότητα του τηλεφώνου στον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ο οποίος εν τω μεταξύ με νέα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είχε κατοχυρώσει και την καινούργια, εξελιγμένη τηλεφωνική συσκευή του. 

Η συσκευή που χρησιμοποιήθηκε περιελάμβανε μια ελαστική μεμβράνη από σίδηρο, που βρισκόταν μπροστά από ένα σιδηρομαγνητικό πυρήνα, περιτυλιγμένο με μονωμένο αγωγό. Μια γραμμή από δυο καλώδια συνέδεε τη συσκευή αυτή με μια άλλη παρόμοια. Στη συσκευή του Μπελ η φωνή έπεφτε πάνω στη μεμβράνη και την έκανε να πάλλεται. Αυτό τον καθιέρωσε σαν τον πρώτο που εφάρμοσε τις κυματοειδείς μορφές των ηλεκτρικών ρευμάτων.

Ακολούθησαν δικαστικές αγωγές που έθεταν σε αμφισβήτηση την εφεύρεση του Μπελ αλλά ο ίδιος έμεινε ανένδοτος και υποστήριζε με πάθος την ανακάλυψη του.

Μια από αυτές ήταν η δικαστική διαμάχη με τον Αντόνιο Μεούτσι και το σκάνδαλο με την εταιρία στην οποία ήταν σύμβουλος ο Μπελ. Ο Μπελ και ο Γκρέυ διασταύρωσαν τα ξίφη τους στο δικαστήριο το οποίο απεφάνθη ότι η εφεύρεση έγινε ταυτόχρονα, αλλά ο Μπελ είχε μια προτεραιότητα. Έτσι, παρουσίασε το τηλέφωνο στην έκθεση της Φιλαδέλφειας και μετά τα ρίγη ενθουσιασμού, άρχισε να συζητά για την ίδρυση μιας εταιρείας που θα εκμεταλλευόταν το επίτευγμά του. Τότε, εμφανίστηκε μια ομάδα ιταλών μεταναστών που τον κατηγόρησαν ότι εκμεταλλεύτηκε την εφεύρεση του Αντόνιο Μεούτσι, ενός πολυμήχανου μετανάστη που είχε ξεκινήσει να εργάζεται ως τελωνοφύλακας στην Ιταλία, μηχανικός θεάτρου στην Αβάνα, μετά έγινε κηροποιός και κατέληξε ζυθοποιός....

Το 1857 έφτιαξε μια συσκευή για να επικοινωνεί από το κηροποιείο με το δωμάτιο της γυναίκας του στην άλλη άκρη του σπιτιού. Μετέτρεπε τις μαγνητικές δονήσεις σε ηχητικές κι αντίστροφα, τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε δεκαετίες αργότερα στα τηλέφωνα του Μπελ. Το πρόβλημα όμως του Μεούτσι ήταν τα λεφτά. Το 1871 ζήτησε δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας από το Γραφείο της Ουάσιγκτον, αλλά δεν είχε χρήματα για τα έγγραφα και πήρε απλώς ένα πιστοποιητικό. Κάθε χρόνο έπρεπε να το ανανεώνει, αλλά μετά από δύο χρόνια αρρώστησε η γυναίκα του, έμεινε απένταρος και σταμάτησε τη διαδικασία. Ο Μεούτσι έψαχνε να πουλήσει την εφεύρεση και ο διευθυντής μιας εταιρίας της Νέας Υόρκης , της «Ντίστρικτ Τέλεγκραφ», τον έπεισε να του στείλει τα σχέδια για να κάνει δοκιμές και να δει αν αξίζει τον κόπο. Για περίπου δύο χρόνια, ο Χένρυ Γκραντ ανέβαλε τις δοκιμές και έφερνε διάφορα προσχήματα για να κρατάει τα σχέδια και να μην τα επιστρέφει. Όπως αποδείχτηκε αργότερα στο δικαστήριο όπου είχαν προσφύγει οι ιταλοί μετανάστες, καθώς ο Μεούτσι δεν είχε χρήματα, το επίμαχο διάστημα από το 1874 ως το 1876, ο Γκράχαμ Μπελ ήταν σύμβουλος της «Ντίστρικτ Τέλεγκραφ»! 

Το 1886 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ δικαίωσε τον Μεούτσι ως προς την πατρότητα της εφεύρεσης, αλλά δεν του αναγνώριζε δικαίωμα εκμετάλλευσης, με δεδομένο ότι το πιστοποιητικό του είχε λήξει από το 1873. Ο 79χρονος Ιταλός πήρε την ηθική επιβράβευση και ο Μπελ άρχισε να διαδίδει το τηλέφωνο σε όλο τον κόσμο. Ένα χρόνο αργότερα αγόρασε από τον Έντισον ένα μικρόφωνο με άνθρακα που βελτίωνε την καθαρότητα του ήχου και μετά από ένα χρόνο λειτούργησε το πρώτο τηλεφωνικό κέντρο. Η σύνδεση των συνδιαλεγομένων ήταν χειροκίνητη. Το 1892 εγκαινιάσθηκε στη Λα Πορτ της Ινδιάνας το πρώτο τηλεφωνικό κέντρο του κόσμου με 100 συνδρομητές και το 1899 η Ζίμενς κατασκεύασε στο Βερολίνο το πρώτο αυτόματο τηλεφωνικό κέντρο της Ευρώπης με 400 συνδρομητές. Η εξάπλωση του τηλεφώνου υπήρξε καταιγιστική, ιδιαίτερα μετά τη λειτουργία των ραδιοσταθμών που «πέταξαν» τα καλώδια και σήμερα, τα κινητά τηλέφωνα είναι έτοιμα να «καταπιούν» ακόμη και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Και όλα αυτά χάρη στον Γκράχαμ Μπελ, τον Ελίσα Γκρέυ και τον Αντόνιο Μεούτσι....

ΠΗΓΕΣ

Wikipedia.gr

Sanshmera.gr

Μηχανή του χρόνου