Ξημέρωνε το Σάββατο 17 του Νοέμβρη του 1973…
«Ήταν 3 μετά τα μεσάνυχτα. Ξημέρωνε το Σάββατο. Το τανκ που ήταν σταθμευμένο μπρος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου κινήθηκε. Με κατεύθυνση προς τους πολιορκημένους φοιτητές. Ένα κορίτσι στεκόταν πάνω σε μια από τις κολώνες της πύλης κρατώντας την ελληνική σημαία. Στα κάγκελα της πύλης ήταν στριμωγμένοι φοιτητές. Το ίδιο και στα κιγκλιδώματα ένθεν και ένθεν της πύλης.
Το τανκ έκανε τη μανούβρα του. Ζύγισε το σημείο της κατεύθυνσής του. Το στόχο του. Την πύλη. Ύστερα προχώρησε προς την πύλη.
Ο επικεφαλής των δυνάμεων της εισβολής έδωσε την εντολή προς τον οδηγό του τανκ: «Έλα ρε».*
Το τανκ έπεσε πάνω στην πύλη. Την έριξε. Έπεσε μαζί κι η κολώνα, όπου πάνω της ήταν το κορίτσι με τη σημαία. Τα σίδερα της πύλης, καθώς έπεσαν, συνέτριψαν τα πόδια της κοπέλας. Άλλοι δύο που ήταν πάνω στην πύλη τραυματίστηκαν. Το τανκ μπήκε στο περίβολο του Πολυτεχνείου. Πολτοποίησε λίγα μέτρα και σταμάτησε. Η κάνη του ήταν στραμμένη προς το κτίριο. «Τώρα μπαίνουν… τους βλέπω… Ζήτω η Ελλάδα…». Αυτές ήταν οι τελευταίες φράσεις, που ακούστηκαν από τον πομπό του Πολυτεχνείου.
Όταν το τανκ γκρέμισε την πύλη, όρμησαν ομάδες εσατζήδων -πεζοναυτών- αστυνομικών - τραμπούκων, που κυνηγούσα τους έγκλειστους φοιτητές σ' όλους τους χώρους του κτιριακού συγκροτήματος του Πολυτεχνείου. Τότε έγινε το μεγάλο μακελειό.
Οι λοκατζήδες κρατούσαν όπλα και κασμάδες. Με τα όπλα τους πυροβολούσαν στον αέρα (για εκφοβισμό) ή στους φοιτητές (στο ψαχνό). Με τους κασμάδες έσπαζαν πόρτες και παράθυρα για να είναι πιο εύκολη η προσπέλασή τους στα σημεία συγκέντρωσης ή καταφυγής των πολιορκημένων.
Οι επιτιθέμενοι χτυπούσαν μ' ό,τι είχαν τους πολιορκημένους. Ακόμα και με τα κεφάλια τους.
Οι εισβολείς πυροβολούσαν, χτυπούσαν με ρόπαλα και ράβδους, κλωτσούσαν, έβριζαν, απειλούσαν, έσερναν τους φοιτητές που συνελάμβαναν.
Ένας φοιτητής είχε τραυματιστεί. Μια σφαίρα σφηνώθηκε στο λαιμό του. Τα αίματα έτρεχαν στο στήθος του. Κι αυτός έτρεχε στον περίβολο του Πολυτεχνείου. Ήταν σαν ένα κυνηγημένο πουλί. Έτρεχε να σωθεί. Όταν τελείωσαν την επιχείρησή τους οι λοκατζήδες έψαλαν τον ύμνο τους και άλλα εμβατήρια.
Μέσα στο Πολυτεχνείο έδρασαν προβοκάτορες, που τους είχε στείλει η Ασφάλεια. Εμφανίζονταν σαν φοιτητές (είχαν εφοδιαστεί με φοιτητικές ταυτότητες από την Αστυνομία), αλλά επιχειρούσαν, εφαρμόζοντας «εντολές» και οδηγίες να νοθεύσουν τον αγώνα του Πολυτεχνείου. Ή να τον προδώσουν στους πάτρωνές τους. Και στην τελική φάση της καταστολής του κινήματος, οι προβοκάτορες πήραν ρόπαλα και χτυπούσαν τους φοιτητές.
Και έξω από το Πολυτεχνείο, σ' όλη τη διάρκεια των τριών ημερών, κινούνταν ανάμεσα στα πλήθη οι προβοκάτορες. Για να ακούσουν, να σημαδέψουν δημοκρατικούς πολίτες, να τους καρφώσουν. Κι άλλοι απ' αυτούς, την τελευταία μέρα, έβγαλαν το προσωπείο κι έκαναν επιθέσεις με ξύλα εναντίον του πλήθους, βγάζοντας υστερικές κραυγές.
Μια άλλη θλιβερή εικόνα της τρομοκρατίας του δικτατορικού καθεστώτος.
Όταν το τανκ μπήκε μέσα στο Πολυτεχνείο κι ορμούσαν οι λοκατζήδες και οι αστυνομικοί από πίσω τους, οι «πολίτες» αυτής της κατηγορίας «φώναζαν»: «Μπράβο λεβέντες, τους καθαρίσατε». Κι ακολουθούσαν τους εισβολείς. Χτυπούσαν κι αυτοί τους φοιτητές κραυγάζοντας: «Κομούνια θα πεθάνετε!».
Οι δυνάμεις της εισβολής ήταν τα πληρώματα των τανκς. Οι λοκατζήδες. Οι ασφαλίτες. Οι άλλοι αστυνομικοί. Οι πράκτορές τους. Όλοι αυτοί κυνηγούσαν τους φοιτητές, χωρίς έλεος…”*
Και το χρονικό των άλλων εφημερίδων έλεγε για τούτη τη μέρα :
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973…
Οι πρώτες φάλαγγες αρμάτων με κατεύθυνση τον χώρο των συγκρούσεων ξεκίνησαν από τους στρατώνες στο Γουδί. Τα πρώτα τανκς εμφανίστηκαν στον κόμβο των Αμπελοκήπων.
Το κέντρο της Αθήνας, με άξονα το Πολυτεχνείο, είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Τα τανκς κινούνταν άλλα προς τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας και άλλα προς την Πανεπιστημίου.
Λίγο πριν τη 1 μετά τα μεσάνυχτα, τα τανκς μπήκαν στην οδό Πατησίων. Λίγο αργότερα, με την εμφάνιση των αρμάτων, οι διαδηλωτές άρχισαν να υποχωρούν. Αρκετοί κρύφτηκαν σε πολυκατοικίες, οι πόρτες των οποίων παρέμεναν επίτηδες ανοιχτές.
Από τα μεγάφωνα μεταδιδόταν, πως όσοι ήθελαν να αποχωρήσουν, μπορούσαν να φύγουν, προτού οι πόρτες κλείσουν οριστικά.
Μισή ώρα περίπου αργότερα, διαδηλωτές παρέμεναν ακόμα έξω από το Πολυτεχνείο. Ελεύθεροι σκοπευτές κατέλαβαν θέσεις στα γύρω από το Πολυτεχνείο κτήρια.
Στους γύρω δρόμους οι συγκρούσεις συνεχίζονταν. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου εξακολουθούσε να μεταδίδει προς τους στρατιώτες: «Είμαστε άοπλοι, θα σας υποδεχτούμε με χειροκροτήματα». Τα άρματα είχαν σταματήσει στις δύο γωνίες Πατησίων - Αβέρωφ και Πατησίων – Στουρνάρα, ενώ στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα αστυνομικοί περίμεναν.
Περίπου στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός του Πολυτεχνείου διέκοψε προσωρινά, ενώ στη συνέχεια άρχισε και πάλι να λειτουργεί.
Τα άρματα Μ 48 και Μ 113 έστρεψαν τα κανόνια τους κατά των κλεισμένων στο Πολυτεχνείο, ενώ με τους προβολείς φώτιζαν τα παράθυρα του κτηρίου. Τρία άρματα προχώρησαν από την Αβέρωφ και σταμάτησαν στην πόρτα του Πολυτεχνείου επί της Πατησίων.
Ο χώρος απέναντι από την κεντρική είσοδο του Πολυτεχνείου γέμισε από αστυνομικούς, ενώ κάποια προσπάθεια συνεννόησης ανάμεσα στους επικεφαλής των αρμάτων και των κλεισμένων στο κτήριο άρχισε να φαίνεται.
Λίγο πριν τις 3 τα ξημερώματα, στρατός και αστυνομία είχαν συνταχθεί σε θέση μάχης έξω από το Πολυτεχνείο. Άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με τους κλεισμένους μέσα στο κτήριο, ενώ στην είσοδο, παρατάσσονταν και άλλα τανκς.
Ο Ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου είχε και πάλι διακόψει τη μετάδοση του.
Στις 2:59 τρία τανκς εφόρμησαν προς το Πολυτεχνείο. Ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν, ένα ΑΜΧ 30 που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη, οπισθοχώρησε λίγο και μετά έπεσε με ορμή πάνω της. Η πύλη γκρεμίστηκε και πολλά κορμιά πλακώθηκαν.
Μετά την είσοδο του τανκ αστυνομικοί και στρατός μπήκαν στο Πολυτεχνείο, ενώ όσοι βρίσκονταν στην πύλη και δεν χτυπήθηκαν υποχώρησαν στο εσωτερικό.
Μέσα στο προαύλιο σημειώνονταν συγκρούσεις ανάμεσα σε αστυνομικούς και αυτούς που βρίσκονταν μέσα.
Οι εξεγερμένοι συντάχθηκαν σε φάλαγγες με τα χέρια ψηλά και με τη συνοδεία ΛΟΚ βγήκαν έξω. Οι συγκρούσεις συνεχίζονταν από κτήριο σε κτήριο.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, περίπου 35 λεπτά μετά τις 3, το Πολυτεχνείο είχε αδειάσει και ασθενοφόρα άρχισαν να απομακρύνουν από το κτήριο τραυματίες και νεκρούς. Οι πυροβολισμοί και οι συγκρούσεις συνεχίζονταν στους γύρω από το Πολυτεχνείο δρόμους.
Στις 5 τα ξημερώματα, τα τανκς αποχώρησαν από το χώρο του Πολυτεχνείου και κατευθύνθηκαν προς το Πεδίον του Άρεως. Τανκς και στρατός περικύκλωσαν το κτήριο της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης, που είχε καταληφθεί.
Μία ώρα αργότερα εκκενώθηκε η Πολυτεχνική Θεσσαλονίκης ενώ στους εξερχόμενους γίνονταν συλλήψεις, ξυλοδαρμοί και έλεγχος στοιχείων.
Η Αθήνα έμοιαζε με βομβαρδισμένη πόλη. Στα Χαυτεία, Ομόνοια, Πανεπιστημίου, Κλαυθμώνος και σε δεκάδες δρόμους υπήρχαν ίχνη από οδοφράγματα, φωτιές, κατεστραμμένα αντικείμενα και αίματα. Όλα τα δημόσια κτήρια ήταν κυκλωμένα από ισχυρές δυνάμεις αστυνομικών.
Στις 7 το πρωί, ο κόσμος διώχθηκε από τα πεζοδρόμια απέναντι από το Πολυτεχνείο. Μισή ώρα αργότερα άρχισαν και πάλι οι διαδηλώσεις στους δρόμους.
Λίγο αργότερα, διαδηλωτές επιχείρησαν να καταλάβουν το υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών στην οδό Αριστοτέλους. Έγιναν συγκρούσεις με δυνάμεις αστυνομικών και τανκς που κατέφτασαν και οι διαδηλωτές υποχώρησαν.
Στις 11 κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος, ωστόσο οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν μέχρι το βράδυ.
ΠΗΓΕΣ :
*(απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Φάτση «Πολυτεχνείο ’73: Εξέγερση, Κατάληψη, Εισβολή»)
Wikipedia.gr
Sanshmera.gr
News247.gr
Cretalive.gr
