«Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω»!

«Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω»!

Αυτή είναι η φράση που είναι γραμμένη στον τάφο της Εβίτας Περόν που έφυγε από τη ζωή στις 26 Ιουλίου 1952, κτυπημένη από καρκίνο. Ήταν μόλις 33 χρόνων.

Η Μαρία Εύα Ντουάρτε γεννήθηκε στο Λος Τόλδος της Αργεντινής στις 7 Μαΐου του 1919. Ήταν ένα από τα εξώγαμα τέκνα του γαιοκτήμονα Χουάν Ντουάρτε και της Χουάνα Ιμπαργκούρεν. Και οι δύο γονείς της είχαν καταγωγή από τη Χώρα των Βάσκων. Η παιδική της ηλικία ήταν γεμάτη φτώχεια και το στίγμα του νόθου παιδιού. Στα 15 της χρόνια, μην αντέχοντας άλλο την μικρή κοινωνία που ζούσε μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, ακολουθώντας ένα νεαρό τραγουδιστή, όπου προσπάθησε να κάνει καριέρα στον κόσμο του θεάματος, ως ηθοποιός του θεάτρου και του ραδιοφώνου. Στις 22 Ιανουαρίου 1944 η τύχη της χαμογέλασε, όταν γνωρίστηκε σε μία φιλανθρωπική εκδήλωση με τον χήρο 48χρονο συνταγματάρχη Χουάν Περόν, ηγετικό στέλεχος της στρατιωτικής χούντας, που κυβερνούσε την Αργεντινή από το 1943. Η γνωριμία τους εξελίχθηκε σε ειδύλλιο κι ένα χρόνο αργότερα στις 18 Οκτωβρίου 1945, το ζευγάρι πέρασε το κατώφλι της εκκλησίας. Τον Φεβρουάριο του 1946, ο πενηντάχρονος Περόν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Αργεντινής και η 27χρονη Εβίτα έγινε η πρώτη κυρία της χώρας.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι χρόνων η Εύα Περόν απέκτησε δύναμη στα φιλο-Περονικά εργατικά σωματεία, μιλώντας για τα εργατικά δικαιώματα. Επίσης, διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν, πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας, το Γυναικείο Περονικό Κόμμα. Έχτισε σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια και μοίρασε υποτροφίες, ρουχισμό και τρόφιμα. Συναντούσε καθημερινά τους φτωχούς και αρρώστους της χώρας και σύμφωνα με περιγραφές του Τύπου, “αγκάλιαζε τους λεπρούς και φιλούσε τους συφιλιδικούς”. Ο λαός την αντιμετώπιζε σαν Αγία και η δημοτικότητά της ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η πρώτη κυρίας της Αργεντινής έδειχνε πραγματικά αφοσιωμένη στο στόχο της, που ήταν η εξάλειψη της φτώχειας. Δούλευε ατελείωτες ώρες και ακόμα και πολιτικοί της αντίπαλοι παραδέχτηκαν ότι προσέφερε σημαντικό έργο.

Το 1951, η Εύα Περόν αποδέχτηκε το χρίσμα των Περονικών για τη θέση του Αντιπροέδρου της Αργεντινής. Στον αγώνα αυτό έλαβε μεγάλη υποστήριξη από την πολιτική βάση των Περονικών, χαμηλόμισθους Αργεντινούς και μέλη της εργατικής τάξης γνωστών ως ντεσκαμισάντος, «χωρίς πουκάμισο». Λένε πως δύο εκατομμύρια κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από τη Βουλή και ζητούσαν απ” την Εβίτα να επιβεβαιώσει την υποψηφιότητά της ως αντι-πρόεδρος. Η Εύα Περόν φάνηκε να διστάζει, μέχρι που το πλήθος άρχισε να απαιτεί να αναλάβει η Εβίτα το αξίωμα. Τελικά αναγκάστηκε να απορρίψει την πρόταση, γιατί ο στρατός δεν ήταν διατεθειμένος να δεχτεί εντολές από μία γυναίκα.

Τον Ιανουάριο του 1950, η Εβίτα διαγνώστηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και η θεραπεία ήταν σχεδόν αδύνατη. Τον Ιούνιο του 1952, η Εβίτα έγινε ξανά η πρώτη κυρία της Αργεντινής και συνόδευσε το σύζυγό της στο “γύρο του θριάμβου”, μετά τη νίκη τους στις εκλογές. Είχε καλύψει το αδύνατο σώμα της με μια τεράστια γούνα, αλλά τα σημάδια της αρρώστιας ήταν εμφανή στη σιλουέτα της. Ήταν η πρώτη γυναίκα στην Αργεντινή που έκανε χημειοθεραπεία, αλλά δεν φάνηκε καμία βελτίωση στην υγεία της. Έφτασε να ζυγίζει μόλις 36 κιλά και χρειαζόταν βοήθεια ακόμα και για να σταθεί όρθια. Η Εβίτα Περόν πέθανε στις 26 Ιουλίου του 1952, σε ηλικία 33 ετών. Ολόκληρη η Αργεντινή θρήνησε το χαμό της. Τα καταστήματα και οι δημόσιες υπηρεσίες έκλεισαν και χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω από την προεδρική οικία.

Όταν η Εβίτα πέθανε, ο Χουάν Περόν ταρίχευσε το πτώμα της και το εξέθεσε σε δημόσιο προσκύνημα, υπολογίζοντας ότι η απήχησή της στον λαό θα εξασφάλιζε την παραμονή του στην εξουσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά τον θάνατό της το Βατικανό έλαβε 40.000 γράμματα που ζητούσαν να ανακηρυχθεί αγία. Πάντως, το ταριχευμένο πτώμα της Εβίτας δεν μπόρεσε να κρατήσει στην εξουσία τον Περόν, ο οποίος ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα το 1955. Το νέο καθεστώς θεώρησε το πτώμα της Εβίτας επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο, εξ ου και αυτό εστάλη στην Ευρώπη. Η «σκαιώδης οδύσσεια» του πτώματος της Εβίτας τελείωσε το 1971, όταν αυτό επεστράφη στον Περόν, ο οποίος βρισκόταν στη Μαδρίτη. Όταν ο Περόν επανήλθε στην εξουσία, η τρίτη σύζυγός του Ιζαμπέλ, αποβλέποντας στο να κερδίσει την εύνοια των λαϊκών μαζών, μετέφερε τη σορό της στην Αργεντινή και την έθαψε σε μία κρύπτη του Προεδρικού Μεγάρου.Tο 1974 θάβεται εκεί και ο Χουά Περόν. Δύο χρόνια αργότερα, μία νέα χούντα, εχθρική προς τον Περονισμό, απομάκρυνε τα δύο λείψανα. Τελικά, τα οστά της Εβίτας τάφηκαν στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε, στο κοιμητήριο της Ρεκολέτα στο Μπουένος Άιρες.

Από την επομένη του θανάτου της, η Εβίτα πέρασε στη σφαίρα του μύθου. Έγινε ποπ είδωλο, μέσα από το μιούζικαλ του Άντριου Λόϊντ Γουέμπερ «Εβίτα» (1978) και την κινηματογραφική μεταφορά του από τον Άλαν Πάρκερ το 1996, με πρωταγωνίστρια τη Μαντόνα. Το πασίγνωστο τραγούδι από το μιούζικαλ του Γουέμπερ «Don’t Cry for Me Argentina», που έγινε παγκόσμια επιτυχία, βασίστηκε στο επίγραμμα που υπάρχει στον τάφο της: «Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω».

ΠΗΓΕΣ :

Wikipedia.org

Sanshmera.gr

SantaEvita, Tomas Eloy Martinez,Knopf

mixanitouxronou.gr

Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

Cretalive.gr