Αριστείδης Βλάσσης: Το τραγικό παιχνίδι της μοίρας…

Σαν χθες πριν από 5 χρόνια στις 26 Μαΐου 2016 ένας από τους καλύτερους συγχρόνους Έλληνες ζωγράφους, ο Ηρακλειώτης Αριστείδης Βλάσσης έφυγε από τη ζωή. Ήταν 68 χρόνων. Κι αυτό συνέβη την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η μεγάλη έκθεση έργων του στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο Κρήτης. 

Η κηδεία του έγινε σαν σήμερα, 27 Μαΐου 2016 στην γενέτειρα πόλη του...

Ο Αριστείδης Βλάσσης παρά το κινητικό του πρόβλημα, που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι ξεπέρασε τον εαυτό του, δίδοντας δείγματα μεγάλου ζωγράφου. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1947, όπου έζησε και δημιούργησε έως το 1994. Έκτοτε ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα.

Δάσκαλός του υπήρξε ο γνωστός ζωγράφος Ανδρόγεως Αλεξανδρίδης, που διέκρινε το ταλέντο του Βλάσση και τον δίδαξε με το καλύτερο τρόπο πως να εκφράσει αυτό που άλλωστε είχε μέσα του : την ευαισθησία, τη φαντασία και την καλλιτεχνική ωριμότητα. 

"Μετά από πολύν καιρό, ο Αριστείδης Βλάσης παρουσιάζει την εργασία του, στην κεντρικότερη αίθουσα της πόλης μας,την Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Τον είχαμε αναζητήσει, η τέχνη του έχει απήχηση σε πολλούς συμπολίτες μας, το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο στο φιλότεχνο κοινό μας" έγραψε ο Βασίλης Ζεβελάκης  για την τελευταία έκθεση του  και συνεχίζει:

"Είναι ίσως ο σημαντικότερος  εν ζωή  ζωγράφος του νησιού μας. Έγινε καλλιτέχνης του χρωστήρα, στα στενά της Παλιάς μας Πόλης, στην οδό Βικέλα, που κάποτε δεν περνούσε  ούτε ποδήλατο, από ένα δωμάτιο που έβλεπε τον απέναντι τοίχο, είδε τον κόσμον ολόκληρο.

Χωρίς οχήματα, χωρίς πλοία και αεροπλάνα πήγε παντού στη χώρα μας και διέσχισε και τις  πέντε ηπείρους. Γίνεται κάποτε το θαύμα, η Τέχνη δεν περιορίζεται, δεν χειραγωγείται, δεν καθοδηγείται και  δεν(εξ)αγοράζεται-κι ας λένε διάφοροι. Ο Αριστείδης δεν είχε την τύχη  να μαθητεύσει σε μεγάλους δασκάλους, στα περίφημα εργαστήρια της Κρητικής Σχολής , του 16ου αιώνα, έμαθε τα στοιχειώδη από ένα Ηρακλειώτη ζωγράφο, τον Α.Αλεξανδρίδη, που έκανε μαθήματα σε παιδιά του γυμνασίου κάποτε. Διάβασε συζήτησε σκέφτηκε πολύ και είδε με τα μάτια της ψυχής, του έμαθε ο μεγάλος συμπατριώτης του ο Κορνάρος: «τα μάθια δεν καλοθωρούν στο μάκραιμα του τόπου, μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί η καρδιά τ’ ανθρώπου».

Ο Αριστείδης Βλάσσης ήταν μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου από το 1991. Το 1993 τιμήθηκε  με το «Βραβείο Καζαντζάκη», το οποίο απονέμεται από τον Δήμο Ηρακλείου. Έργα του βρίσκονται στη Δημοτική Πινακοθήκη Ηρακλείου, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Βορρέ, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, στις συλλογές της Αγροτικής και Ιονικής Τράπεζας, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, στην ΕΤΒΑ, στο Πολυτεχνείο Χανίων, στην Συνεταιριστική Τράπεζα Κρήτης και στην Τράπεζα Εργασίας, η οποία το 1997  τυπώνει την Χριστουγεννιάτικη κάρτα της με έργο του.   Επίσης, σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στη Γαλλία και στο Βέλγιο,  στη συλλογή της Γκαλερί Racines, στις συλλογές Β. Φρυσίρα, Κ.Σχιζάκη και Ι. Γρυσπολάκη.  Το 1992, κατά την τιμητική επανέκδοση του Μουσικού έργου του Σταύρου Ξαρχάκου από το Μουσείο Πιερίδη, κυκλοφορεί με δικό του εξώφυλλο, ο δίσκος «Κόκκινα Φανάρια». 

Έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα σε βιβλία και μελέτες, σε ποιητικές συλλογές, ενώ έχει εικονογραφήσει το αναγνωστικό για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας για τους Έλληνες της Αμερικής (Learning Greek - Μαθαίνουμε Ελληνικά, Θ. Παπαλοΐζου, 1984).  Έργο του κοσμεί και τη Βουλή των Ελλήνων.  

Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο κ Χάρης Kαμπουρίδης, Ιστορικός τέχνης – σημειολόγος και Μέλος της Academia Europaea:  «Ο εικαστικός κόσμος του Βλάσση κερδίζει τον θεατή της, μοιάζει σαν να έχει προκύψει εύλογα, από μια εικονική πραγματικότητα που βρίσκεται κάπου δίπλα και μέσα μας, αλλά που την ξεχνάμε στην πιεστική ροή των καθημερινών καταστάσεων που ζούμε σε καταιγιστικό ρυθμό, στις μέρες μας. Ως προς αυτές τις αλλοτριωτικές όψεις της νέας καθημερινότητας, οι ζωγραφιές του Βλάσση αναλαμβάνουν λειτουργία παρηγορητική, καθώς «η αγαλματώδης παρουσία του πεπερασμένου έπους», οι παλιές ιδανικές στιγμές που αντικρύζουμε, στηρίζουν ηθικά τον τωρινό θεατή που διαισθάνεται ότι πολύ σύντομα αυτό που ζει θα μεταβληθεί σε παλιά «παγιωμένη στο χρόνο στιγμή» όπως οι πίνακες.

Οι ατομικές του εκθέσεις είναι πάρα πολλές και αυτό οφείλεται στην παραγωγικότητα του καλλιτέχνη που πραγματικά είναι εντυπωσιακή.

1974  Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας, Αθήνα

1975  Πανεπιστημιακό Φεστιβάλ στο Νανσύ της Γαλλίας

1976  Γκαλερί Ροτόντα, Αθήνα

1976  Γαλλικό Ινστιτούτο, Θεσσαλονίκη

1977  Βασιλική του Αγίου Μάρκου, Ηράκλειο

1979  Γκαλερί Ζυγός, Αθήνα

1985  Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα

1989  Διεθνές Εκθεσιακό κέντρο, Νίκαια Γαλλίας

1994  Γκαλερί Racines, Βρυξέλλες

1996  Αίθουσα Τέχνης Νέου Ψυχικού

1997  Γκαλερί Μυλωνογιάννη Χανιά

1998  Γκαλερί Χρυσοθέμις, Αθήνα

1998  Αίθουσα Τέχνης Πολύγνωτος, Ηράκλειο

1999  Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα

1999  Γκαλερί Μυλωνογιάννη Χανιά

2000  Περιπλάνηση Χώρος Τέχνης, Γλυφάδα

2000  Γκαλερί Selini,  Αθήνα

2001  Γκαλερί ΑΜΥΜΩΝΗ, Ιωάννινα

2003  Γκαλερί Μυλωνογιάννη , Χανιά

2005 Παγκρήτιο Εκπαιδευτήριο , Ηράκλειο

2007    Γκαλερί  Μυλωνογιάννη , Χανιά

2008    Γκαλερί της ΄Ερσης , Αθήνα

Έχει λάβει μέρος και στις ακόλουθες ομαδικές εκθέσεις:

1975  Πανελλήνια Έκθεση, Ζάππειο Μέγαρο, Αθήνα

1977  Γκαλερί Κοχλίας, Θεσσαλονίκη

1979  Άρμα Θέσπιδος, Θεσσαλονίκη

1981  Αίθουσα Τέχνης, Ηράκλειο Κρήτης

1981  Παγκρήτια Έκθεση, Αίθουσα «Χρυσόστομος», Χανιά

1983  Αίθουσα Τέχνης, Ηράκλειο Κρήτης

1986  Παγκρήτια Έκθεση υπό την αιγίδα του ΥΠ.ΠΟ.

1988  Εθνική Πινακοθήκη, Έκθεση Συλλογής Μ.Ι.Ε.Τ.

1989  Έκθεση υπέρ της Αρμενίας, Πινακοθήκη Πιερίδη

1990  Έκθεση Δέκα Ελλήνων Ζωγράφων, Δήμος Villefranche, Κυανή Ακτή,  Γαλλία

1992  Αέναον - Στουρνάρη, Αθήνα

1992-95  Γκαλερί της Έρσης, Αθήνα

1995  Αέναον - Στουρνάρη, Αθήνα

1997  Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα

2001  Αίθουσα Τέχνης Τρίγωνο Κηφισιά

2008 Γκαλερί Σκουφά ,Αθήνα

Cretalive.gr

ΠΑΤΡΙΣ, εφημερίδα