Ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται σε βάρος του πληθυσμού των ζώων

Το Πανεπιστήμιο Γέιλ έχει δημιουργήσει τον Χάρτη της Ζωής, ένα πρόγραμμα συλλογής στοιχεία για την κατανομή της πανίδας σε όλο τον πλανήτη με στόχο την ανάπτυξη πολιτικών και μέτρων προστασίας όλων των ειδών ζώων. Ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Γέιλ αξιοποιώντας αυτό το πρόγραμμα έκαναν μια μελέτη τα συμπεράσματα της οποίας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά για το μέλλον πολλών ειδών ζώων.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού απαιτεί την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος για να δημιουργηθούν κατοικήσιμες περιοχές γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να οδηγούνται σε εξαφάνιση διάφορα είδη ζώων που ζουν σε αυτές τις περιοχές. Οι ερευνητές μελέτησαν τι μπορεί να συμβεί αν υπάρξει καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος για τη δημιουργία κατοικήσιμων περιοχών σε διάφορες περιοχές του πλανήτη τα επόμενα 30 χρόνια. Εκτιμάται ότι μέχρι το 2050 ο ανθρώπινος πληθυσμός θα έχει αυξηθεί κατά 2,5 δισ. άτομα.

Οι ερευνητές υπολόγισαν τι θα συμβεί αν καταστραφεί το φυσικό περιβάλλον σε έκταση 1,53 εκατομμυρίων τετραγωνικών χλμ. για να δημιουργηθεί χώρος για να ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι Σύμφωνα με τα αποτελέσματα αν συμβεί κάτι τέτοιο μέχρι το 2050 στα είδη ζώων που έχουν ήδη εξαφανιστεί εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητα είναι πολύ να προστεθούν άλλα 855 είδη.

Τα ζώα που θα αντιμετωπίσουν την μεγαλύτερη πίεση από την καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος ζουν σε περιοχές του κεντρικού Μεξικού, της Κεντρικής Αμερικής, της Καραϊβικής, της Αϊτής, της Νιγηρίας, του Καμερούν, της Σρι Λάνκα, της Ινδονησίας, της Μαλαισίας, της Ταϊλάνδης, της Βραζιλίας και του Εκουαδόρ.

«Ένας από τους στόχους ήταν να εντοπίσουμε τα είδη που κινδυνεύουν όχι γενικά από την ανθρώπινη δραστηριότητα αλλά από την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος για τη δημιουργία κατοικήσιμων εκτάσεων. Νομίζω ότι ο μέσος άνθρωπος έχει πλέον κατανοήσει ότι βιώνουμε μια κλιματική κρίση αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι έχει κατανοήσει την κρίση βιοποκιλότητας που τη συνοδεύει« αναφέρει ο Ρόχαν Σίμκιν, ερευνητής της Σχολής Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Γέιλ που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας