Η δημιουργία των διαστημικών τηλεσκοπίων σε συνδυασμό με την ισχυροποίηση των επίγειων αλλά και την ανάπτυξη νέων επαναστατικών μεθόδων αστρονομικής παρατήρησης οδήγησε τα τελευταία 20 χρόνια στην ανακάλυψη χιλιάδων πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα.
Τα τελευταία χρόνια οι ερευνητικές ομάδες ανακαλύπτουν σχεδόν κάθε εβδομάδα έναν εξωπλανήτη ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ανακαλύπτονται πολλοί ταυτόχρονα. Έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής περισσότεροι από τέσσερις χιλιάδες εξωπλανήτες ενώ έχει υποδειχθεί από τα τηλεσκόπια και τις έρευνες η ύπαρξη αρκετών χιλιάδων ακόμη και αναμένονται οι διαδικασίες επιβεβαίωσης της παρουσίας αυτών των πλανητών στον γαλαξία μας.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να βελτιώσουν τα τεχνικά μέσα που έχουν στην διάθεση τους αλλά και τις μεθόδους τους ώστε μετά τον εντοπισμό ενός πλανήτη να διαπιστώνουν αν είναι κατοικήσιμοι ή αν γενικότερα είναι φιλικοί στην ζωή.
Ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» παρουσιάζει μια νέα μέθοδο παρατήρησης και ανάλυσης δεδομένων η οποία πιστεύει ότι αποκαλύπτει με πιο ξεκάθαρο τρόπο από ότι οι υπόλοιπες μέθοδοι τις συνθήκες που επικρατούν σε έναν πλανήτη.
«Συνήθως ευελπιστούμε να ανακαλύπτουμε βραχώδεις πλανήτες που να βρίσκονται εντός της κατοικήσιμης ζώνης του συστήματος τους. Να βρίσκονται δηλαδή σε θέση τέτοια από το μητρικό τους άστρο ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους. Όμως το γεγονός ότι ένας βραχώδης πλανήτης μπορεί να διαθέτει συνθήκες που να επιτρέπουν την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους δεν σημαίνει ότι αυτό συμβαίνει. Δείτε τι συμβαίνει στο ηλιακό μας σύστημα. Ο Άρης βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζωής και ενώ κάποτε διέθετε νερό στην επιφάνεια του εδώ και πολύ καιρό είναι απόλυτα ξερός» αναφέρει ο Μπρένταν Ντάικ, καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο British Columbia στον Καναδά που είναι ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας η οποία θεωρεί ότι η μελέτη του πυρήνα ενός πλανήτη είναι αυτή που δίνει τις σωστές απαντήσεις για αυτόν. Ο στόχος των επιστημόνων που αναζητούν πλανήτες στο Σύμπαν είναι να εντοπίζουν πλανήτες με μέγεθος αλλά και πυρήνα παρόμοιο με αυτό της Γης.
Ο πυρήνας και ο σίδηρος
«Η ανακάλυψη κάθε πλανήτη είναι συναρπαστική αλλά στην συνέχεια όλοι θέλουν να μάθουν το μέγεθος του και το αν ο πυρήνας του έχει σίδηρο» αναφέρει ο Ντάικ. Η ομάδα του σκέφτηκε έναν νέο τρόπο μελέτης των πλανητών εξετάζοντας στοιχεία από τον σχηματισμό πλανητών.
Οι βραχώδεις πλανήτες σαν την Γη διαθέτουν πυρήνες με σίδηρο και συνήθως έχουν τα ίδια ποσοστά σιδήρου με αυτά που έχει και το μητρικό τους άστρο αλλά οι ποσότητες του σιδήρου που υπάρχουν στον πυρήνα σε σχέση με αυτούς που υπάρχουν στον μανδύα διαφέρουν από πλανήτη σε πλανήτη. Είναι η διαφορά ποσότητας του σιδήρου ανάμεσα σε πυρήνα και μανδύα σε έναν πλανήτη αυτή που καθορίζει την ύπαρξη τεκτονικών πλακών και την παρουσία του νερού στην επιφάνεια του παράγοντες που καθορίζουν τελικά το αν είναι ή όχι κατοικήσιμος.
«Καθώς ένας πλανήτης σχηματίζεται εκείνοι που θα διαθέτουν μεγάλους πυρήνες θα δημιουργούν λεπτούς εξωτερικούς φλοιούς ενώ εκείνοι με μικρότερους πυρήνες θα δημιουργούν μεγαλύτερου πάχους και μεγαλύτερης περιεκτικότητας σε σίδηρο εξωτερικούς φλοιούς όπως συμβαίνει στον Άρη. Αν λοιπόν γνωρίζουμε την ποσότητα που υπάρχει στον μανδύα ενός πλανήτη μπορούμε να προβλέψουμε πόσο παχύς είναι ο εξωτερικός τους φλοιός και κατ’ επέκταση αν υπάρχει εκεί νερό σε υγρή μορφή αλλά και ατμόσφαιρα. Είναι ένας πιο ακριβής τρόπος εντοπισμού νέων κόσμων που μοιάζουν με την Γη από το να βασιζόμαστε απλά στην θέση του μέσα στο σύστημα που βρίσκονται» σημειώνει ο Μπρένταν Ντάικ.
