Το γρήγορο περπάτημα χαρίζει... νιάτα!

Περπατάς σα να σε κυνηγούν; Έχεις κάνει το βάδην συνήθεια και το επιστρατεύεις ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος –δεν έχεις αργήσει κάπου, παρ' όλα αυτά «βάζεις τετάρτη» και πας. Αν αυτό είναι κάτι που κάνεις από μικρός/μικρή, σου έχω ευχάριστα νέα.

Το γρήγορο περπάτημα ενδέχεται να καθυστερεί τη διαδικασία βιολογικής γήρανσης, ενημερώνουν επιστήμονες του University of Leicester που μελέτησαν το φαινόμενο. Στη δημοσίευση της έρευνας στην επιστημονική επιθεώρηση Communications Biology αναφέρουν ότι όσοι περπατούν γρήγορα έχουν έως και 20 χρόνια μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, σε σύγκριση με όσους περπατούν αργά.

Θα πίστευες ότι ισχύει το αντίθετο, αφού συνήθως το άγχος είναι αυτό που σε κάνει να επιταχύνεις. Παρ' όλα αυτά, όπως εξηγούν οι ειδικοί, «ο γρήγορος ρυθμός βαδίσματος συνδέεται με μακρύτερα τελομερή. Έτσι, μια ζωή με γρήγορο περπάτημα θα μπορούσε να σας προσθέσει χρόνια».

Τι είναι τα τελομερή

Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης, τελομερή είναι τα «καπάκια» που υπάρχουν στο τέλος κάθε χρωμοσώματος. Περιέχουν επαναλαμβανόμενες αλληλουχίες μη κωδικοποιητικού DNΑ, που προστατεύουν το χρωμόσωμα από ενδεχόμενη φθορά, όπως ακριβώς το προστατευτικό που υπάρχει στο τέλος του κορδονιού και το εμποδίζει από το να ξετυλιχθεί.

Κάθε φορά που ένα κύτταρο διαιρείται, αυτά τα τελομερή γίνονται μικρότερα, μέχρι το σημείο που γίνονται τόσο κοντά, ώστε το κύτταρο δεν μπορεί πλέον να διαιρεθεί, φαινόμενο που είναι γνωστό ως «αντιγραφική γήρανση». Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες θεωρούν ότι το «μήκος τελομερών λευκοκυττάρων» (LTL: leukocyte telomere length) αποτελεί έναν ισχυρό δείκτη για τη βιολογική ηλικία, ανεξάρτητα από το πότε γεννήθηκε ένα άτομο.

Αν και η σχέση μεταξύ του μήκους των τελομερών και της όποιας νόσου δεν είναι πλήρως κατανοητή, η συσσώρευση των γηρασμένων κυττάρων πιστεύεται ότι συμβάλλει σε μια σειρά συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη γήρανση, όπως η αδυναμία για παράδειγμα, καθώς και με ασθένειες των ηλικιωμένων.

Στο πλαίσιο της μελέτης, οι επιστήμονες εξέτασαν γενετικό υλικό από περισσότερους από 400.000 πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας και συμπεριέλαβαν μετρήσεις από συγκεκριμένες συσκευές παρακολούθησης και καταγραφής δεδομένων (π.χ. Fitbits).

Ο ρυθμός βαδίσματος στη μελέτη ορίστηκε ως εξής: αργός = λιγότερα από 4,8 χλμ/ώρα, μέσος = 4,8-6,4 χλμ/ώρα, γρήγορος = πάνω από 6,4 χλμ/ώρα.

Η ταχύτητα του περπατήματος στο μικροσκόπιο

Ο λέκτορας και ερευνητής του University of Leicester και επικεφαλής της μελέτης, Paddy Dempsey τόνισε ότι η έρευνα συνιστά ένα παραπάνω βήμα σε σχέση με προηγούμενες μελέτες που εξέταζαν απλώς τα οφέλη του περπατήματος: «Ενώ τα σωματικά, ψυχικά και κοινωνικά οφέλη του περπατήματος είναι καλά τεκμηριωμένα, αυτή η μελέτη είναι από τις πρώτες που συγκρίνει γενετικά δεδομένα με την ταχύτητα του περπατήματος, λαμβάνοντας υπόψη πραγματικές μετρήσεις της έντασης της κίνησης που καταγράφεται από συσκευές καταμέτρησης, τις οποίες φορούσαν οι συμμετέχοντες»

Η έρευνα παρέχει ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για μια αιτιώδη σχέση ανάμεσα στο ταχύ περπάτημα και στο μεγαλύτερο μήκος των τελομερών. Τα δεδομένα από φορητές συσκευές καταμέτρησης της δραστηριότητας που φοριούνται στον καρπό και χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση της συνήθους σωματικής δραστηριότητας, συνηγορούν υπέρ του παραπάνω συμπεράσματος.

Μάλιστα, άρθρο της Wall Street Journal αναφέρει πως σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της μελέτης, ένας μεσήλικας μπορεί να είναι μέχρι και 16 χρόνια νεότερος σε βιολογική ηλικία βάσει των τελομερών.

Πώς μας βοηθάει η έρευνα

Τα στοιχεία αυτά υποδηλώνουν ότι η πιο αργή βάδιση ίσως υποδεικνύει μια ομάδα ανθρώπων που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο χρόνιας νόσου ή ανθυγιεινής γήρανσης. Αλλά και ότι η ένταση της δραστηριότητας μπορεί να αποτελεί έναν συμπληρωματικό τρόπο θεραπείας, πρόληψης και αποκατάστασης.

Αν επιδιώξουμε να αυξήσουμε τον ρυθμό των βημάτων μας προς τη στάση του λεωφορείου, σημαίνει άραγε ότι θα προσθέσουμε χρόνια και υγεία στο σώμα μας; «Απαιτείται περαιτέρω έρευνα», απαντούν οι ειδικοί.