Καταγγελία δημοσιογράφου για κακοποιητική συμπεριφορά στον πατέρα του στο Νοσοκομείο «Παπαγεωργίου»

Επιστολή - καταγγελία στον υπουργό Υγείας, Θάνο Πλεύρη, αναφορικά με περιστατικό κακοποίησης του 98χρονου πατέρα του από νοσοκόμες του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης, απέστειλε ο δημοσιογράφος, Νίκος Ασλανίδης.

Σε αυτήν αναφέρει ότι δύο νοσοκόμες τοποθέτησαν κάγκελα στο κρεβάτι του πατέρα του, στα οποία τον έδεσαν με γάζες. Επίσης, ο κ. Ασλανίδης αναφέρει ότι η μία από τις νοσοκόμες τον χτύπησε στο μπράτσο, προκαλώντας του μώλωπες. Όλα αυτά συνέβησαν, κατά τον κ. Ασλανίδη, επειδή ο πατέρας του ζήτησε από τις νοσοκόμες να του δώσουν τις πιζάμες του, διότι κρύωνε και όταν εκείνες τον αγνόησαν, σηκώθηκε από το κρεβάτι να τις πάρει μόνος του.

«Ο πατέρας μου είναι πάρα πολύ συνεργάσιμο άτομο. Τον έδεσαν αδικαιολόγητα, μόνο και μόνο γιατί σηκώθηκε να πάρει τις πιζάμες του, επειδή κρύωνε. Είναι εγκληματικό να τσουβαλιάζουμε ανθρώπους θεωρώντας ότι είναι ψυχικά ασθενείς. Δεν πρόκειται να κάνω αγωγή και ούτε έχω σκοπό να ζητήσω χρήματα. Προχώρησα στην καταγγελία, για να μην ζήσουν και άλλοι άνθρωποι την ίδια κατάσταση», τονίζει στο ethnos.gr o κ. Ασλανίδης.

Κατά τον δημοσιογράφο, όταν ο πατέρας του ζητούσε βοήθεια από άλλους ηλικιωμένους ασθενείς, επειδή τον έδεναν, κανένας δεν πήγε να βοηθήσει, από φόβο, μήπως αντιμετωπίσουν και εκείνοι την ίδια κατάσταση.

«Ο πατέρας μου ζήτησε βοήθεια, αλλά οι υπόλοιποι ηλικιωμένοι ασθενείς φοβήθηκαν να του την προσφέρουν. Είναι απαράδεκτο να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο σε απόμαχους της ζωής. Μόλις δημοσίευσα την καταγγελία, δέχθηκα πολλά τηλεφωνήματα από ανθρώπους που μου είπαν ότι και δικούς τους συγγενείς έχουν δείρει. Αν δεν προλαβαίνουν να εξυπηρετήσουν όλους τους ασθενείς, δεν είναι η λύση να τους δένουν. Αν δεν πήγαινα στο νοσοκομείο, ο πατέρας μου δε θα ήταν ζωντανός, αφού πάσχει και από καρδιολογικά προβλήματα. Το υπουργείο πρέπει να δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον και να μην προσπαθήσει να κουκουλώσει την υπόθεση. Και ο εισαγγελέας πρέπει να διατάξει προκαταρκτική εξέταση», τονίζει ο κ. Ασλανίδης.

Η επιστολή - καταγγελία του δημοσιογράφου:

Προς Υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη.

Κύριε υπουργέ.

Στις 25/8/2022 μετέφερα τον υπερήλικα πατέρα Γεώργιο Ασλανίδη, 98 ετών, στα επείγοντα του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης γιατί είχε αιματουρία. Ο εφημερεύον γιατρός έκρινε ότι πρέπει να νοσηλευτεί και εισήχθη στην ουρολογική κλινική του ίδιου νοσοκομείου.

Όπως είναι γνωστό η είσοδος συνοδών απαγορεύεται λόγω της πανδημίας και η νοσοκόμα που τον παρέλαβε με διαβεβαίωσε ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ γιατί θα τον φροντίσουν με τον καλύτερο τρόπο. Απο το προσωπικό του νοσοκομείου με πληροφόρησαν  ότι την επόμενη ημέρα θα ενημερωνόμουν τηλεφωνικά από τους γιατρούς της ουρολογικής κλινικής  για την κατάσταση της υγείας του.

Την επόμενη μέρα (26/8) βλέποντας ότι δεν επικοινωνούν μαζί μου τηλεφώνησα στις 8 το βράδυ στον εφημερεύοντα γιατρό και μου είπε ότι η αιματουρία περιορίστηκε αλλά ο πατέρας μου ήταν λίγο ανήσυχος…

Με δεδομένο ότι ο πατέρας μου δεν έχει κινητό τηλέφωνο και δεν μπορούσα να μιλήσω μαζί του, επικοινώνησα το πρωί της επόμενης μέρας (27/8) και μίλησα με μια νοσοκόμα η οποία μου είπε ότι ο πατέρας μου φώναζε όλη τη νύχτα… Τη ρώτησα για ποιο λόγο και η απάντηση ήταν ότι μάλλον έχει άνοια… Τη διαβεβαίωσα ότι ο πατέρας μου μπορεί να είναι 98 ετών αλλά όχι μόνο δεν έχει άνοια, αντιθέτως διακρίνεται για τη διαύγεια που έχει. Ποτέ δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα και μάλιστα πριν δέκα μήνες που νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» της Θεσσαλονίκης για τον ίδιο ακριβώς λόγο, οι νοσοκόμες του έδιναν συγχαρητήρια γιατί ήταν ιδιαίτερα συνεργάσιμος.

Αναγκάστηκα να πάω στο «Παπαγεωργίου» για να δω τι συμβαίνει και διαμαρτύρεται ο πατέρας μου και τελικά ζήτησα να υπογράψω και να τον μεταφέρω στο σπίτι αφού είχε σταματήσει η αιματουρία. Αφού πήρα οδηγίες από τον εφημερεύοντα γιατρό, υπέγραψα και πήγα στο δωμάτιο του πατέρα μου. Εκεί διαπίστωσα ότι κοιμόταν βαθειά. Τον ξύπνησα και με δυσκολία τον έβαλα σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο για να το μεταφέρω στο σπίτι του, στα Γιαννιτσά.

Σε όλη τη διαδρομή κοιμόταν και το ίδιο έκανε για τις επόμενες 18- 20 ώρες… Προφανώς ήταν υπό την επήρεια κάποιου υπνωτικών φαρμάκων γιατί ο πατέρας μου δεν κοιμάται περισσότερες από 6-7 ώρες το 24ωρο.  Τον ξυπνούσα με δυσκολία κάθε δυο ώρες σύμφωνα με την οδηγία του  γιατρού και του έδινα νερό να πιει γιατί υπήρχε κίνδυνος αφυδάτωσης.

Όταν τελικά κατάφερε να ξυπνήσει το πρωί της επόμενης ημέρας (28/8) τον ρώτησα πως αισθάνεται και τότε μου αποκάλυψε το απίστευτο πάθημά του:

Την επομένη της νοσηλείας του (26/8) παρακάλεσε τις νοσοκόμες να του δώσουν την πιτζάμα του γιατί  τον είχαν γυμνό από τη μέση και κάτω και κρύωνε. Οι νοσοκόμες δεν του έδωσαν σημασία και αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να την πάρει από την τσάντα του και να τη φορέσει. Μόλις επέστρεψε στο κρεβάτι του, εμφανίστηκαν δυο νοσοκόμες οι οποίες τοποθέτησαν κάγκελα στο κρεβάτι του και του έδεσαν τα χέρια με γάζες…

Μάταια ρωτούσε γιατί τον δένουν. Δεν του έδιναν κάποια απάντηση αλλά χρησιμοποιώντας βία προσπαθούσαν να τον δέσουν…

Ο πατέρας μου κάλεσε σε βοήθεια τους άλλους ηλικιωμένους ασθενείς αλλά κανείς δεν τον βοήθησε προφανώς γιατί φοβήθηκαν ότι θα έχουν την ίδια μεταχείριση. Αν και είναι 98 ετών προσπάθησε να αντιδράσει και έσπρωξε τη μια νοσοκόμα με το δεξί του χέρι, η οποία όμως άρχισε να τον χτυπά στο μπράτσο προκαλώντας του μώλωπες που είναι ακόμα εμφανείς.  Μετά από αυτό «παραδόθηκε» και τον έδεσαν…

Ο πατέρας μου δεν θυμάται πόσες ώρες ήταν δεμένος. Εκείνο που θυμάται  όμως έντονα είναι το αίσθημα του φόβου ότι ήρθε το τέλος του… Όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος, εάν δεν πήγαινα να τον πάρω από το νοσοκομείο , θα ήταν νεκρός γιατί η καρδιά του «φτερούγιζε»… Υπόψιν ότι έχει σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα (κολπική μαρμαριγή) γεγονός που το ήξερε το ιατρικό προσωπικό γιατί το δήλωσα από την πρώτη στιγμή και μάλιστα σημείωσαν την φαρμακευτική αγωγή που παίρνει.

Κύριε υπουργέ

Ο πατέρας μου στάθηκε τυχερός σε αυτή τη δοκιμασία. Αναρωτιέμαι όμως πόσοι ασθενείς δεν στάθηκαν τυχεροί γιατί ρωτώντας πληροφορήθηκα  ότι η ίδια τακτική ακολουθείται σε πολλά νοσοκομεία!

Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το δέσιμο γίνεται για το καλό τους… Ποιος όμως αποφασίζει ποιον και πότε θα δέσουν; Ποια είναι τα κριτήρια; Το λιγοστό νοσηλευτικό προσωπικό υποστηρίζει ότι δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί σε όλους τους ασθενείς γι αυτό καταφεύγει σε αυτή τη λύση… Είναι όμως νόμιμο κάτι τέτοιο;

Πριν απο ένα χρόνο, πολύ σωστά,  ψηφίσατε νόμο που προβλέπει αυστηρές ποινές για το δέσιμο των ζώων ( παστούρωμα). Είναι δυνατόν μα επιτρέπεται το δέσιμο των ασθενών;

Περιμένοντας τις άμεσες ενέργειες σας για να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, είμαι στη διάθεση σας για κάθε διευκρίνιση.

Νίκος Ασλανίδης

Δημοσιογράφος

Κάτοικος Καρδίας Θεσσαλονίκης