Ξεπερνούν ταμπού και προκαταλήψεις. Επιλέγουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Τολμούν, διεκδικούν και στο τέλος τα καταφέρνουν. Γυναίκες δυνατές που ξεχωρίζουν. Γυναίκες που εμπνέουν… Η Σούλα Μπουραζά είναι μία από αυτές!
Την συναντάμε ένα πρωινό σε μια αγροτική περιοχή στις Βαρδάτες. Καθισμένη με άνεση στο τιμόνι του JCB ανοίγει και καθαρίζει τάφρους. Ίσως τα βαριά μηχανήματα έργων να μην ταυτίζονται –κατά τα στερεότυπα- με μια γυναικεία φιγούρα, όμως η Σούλα αποδεικνύει, ότι το γυναικείο φύλο τα καταφέρνει άψογα ακόμη και με τα σκληρότερα -και κατά παράδοση- ανδροκρατούμενα επαγγέλματα.
Άλλωστε η Σούλα – και όλες οι Σούλες του κόσμου- ως δυνατές, ανεξάρτητες και μαχητικές γυναίκες, επιβεβαιώνουν πως η θηλυκότητα είναι ο συνδυασμός ομορφιάς και δύναμη
Γεννημένη στην Στυλίδα, η Σούλα σπούδασε Οικονομικά ενώ μόλις 20 χρονών, γνώρισε τον πρώην σύζυγο της και απέκτησε την κόρη της. Ως σύζυγος επαγγελματία χωματουργικών εργασιών, έμαθε τη δουλειά, την αγάπησε και ανέλαβε δράση, για να βοηθήσει την οικογένεια της, έχοντας ήδη αποκτήσει και επαγγελματικό δίπλωμα χειριστή μηχανημάτων έργων.
Αμέτρητες οι ώρες που αγωνίζεται σε δύσκολες συνθήκες. Σε μια δουλειά που ακόμη και οι πιο σκληροτράχηλοι θεωρούν ζόρικη. Σε πεδιάδες και βουνά, σε βροχές και χιόνια, η Σούλα, πάντα παρούσα, ισότιμη και ισάξια με τους άντρες συναδέλφους της.
Εκείνη ήταν η πρώτη που πίστεψε στον εαυτό της και στις ικανότητες της. Και με τη δουλειά της, κέρδισε την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και τον θαυμασμό των υπολοίπων.
Σήμερα, εργάζεται ως συμβασιούχος στον ΦΟΣΔΑ και εκτός από εργαζόμενη, παραμένει η γλυκιά μαμά μιας κόρης, που μάλλον… δεν θα παραλάβει το τιμόνι αφού η μικρή «βγήκε πιο καλλιτεχνική φύση» όπως μας λέει, με τα μάτια της να λάμπουν από αγάπη, για το πιο όμορφο δημιούργημα της ζωής της…
«Φοβήθηκες ποτέ; Υπήρξε κάτι που θυμάσαι να σου προκάλεσε φόβο;» τη ρωτάμε… «Κάθε φορά που κάθεσαι στο τιμόνι ενός μεγάλου μηχανήματος ξεκινά μια πρόκληση. Όμως όχι δεν φοβήθηκα ποτέ, ακόμη και όταν στον ιδιωτικό τομέα αναλάμβανα εργασίες που κρατούσαν ολόκληρα δεκάωρα.. Ίσως, με αγχώνουν λίγο οι αποχιονισμοί, γιατί εκεί οι συνθήκες είναι περισσότερο απρόβλεπτες….»
Πως είναι να δουλεύει μια γυναίκα σε έναν αποκλειστικά ανδροκρατούμενο χώρο;
«Μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, μπορώ να μιλήσω πια με σιγουριά πως υπάρχει σεβασμός και εμπιστοσύνη ανάμεσα σε εμένα και τους συναδέλφους μου. Δεν είμαστε άντρες και μια γυναίκα. Είμαστε όλοι εργαζόμενοι. Συνάδελφοι. Ομάδα…. Και τους ευχαριστώ για την αποδοχή, την υποστήριξη και την καλή συνεργασία. Όπως ευχαριστώ και τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων Κώστα Σταυρογιάννη, που με εμπιστεύεται και είναι πάντα δίπλα μας σε ότι και αν χρειαστεί…»
Φεύγοντας από τις Βαρδάτες, αφήνουμε πίσω μας τη Σούλα να δαμάζει με επιδέξιους χειρισμούς το JCB, προκαλώντας για μία ακόμη φορά τον θαυμασμό μας όχι μόνο για τις ικανότητες της στη δουλειά αλλά και για το μήνυμα που εκπέμπει, αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Μόνο με μια τσαπιά «καθαρίζει» χώματα αλλά και παρωχημένα στερεότυπα. Και αποδεικνύει ότι ο κόσμος είναι γεμάτος δυνατές γυναίκες.
Γυναίκες που μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια ακόμα και στα πιο… ζόρικα!
