Η άνοδος του σερφ στην Ελλάδα αυξάνει και την αναζήτηση της σωστής σανίδας

Κερδίζοντας όλο και περισσότερους φίλους στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο, μέχρι και στα πιο απόμακρα μέρη του πλανήτη, το σερφ ή κυματοδρομία, όπως αποδίδεται στα ελληνικά ο όρος, καθώς επίσης και τα άλλα αθλήματα με σανίδα, ανεβαίνουν στις προτιμήσεις του κοινού τους καλοκαιρινούς μήνες και όχι μόνο.

Για έναν καλό αθλητή όμως αλλά και για έναν αθλούμενο δεν αρκεί μόνο η ικανότητα. Χρειάζεται και την κατάλληλη χειροποίητη -επαγγελματικού επιπέδου- σανίδα. Στην Ελλάδα, οι κατασκευαστές σανίδων είναι ελάχιστοι και οι επιτυχημένοι ακόμη λιγότεροι. Ένας από αυτούς είναι και ο Δημήτρης Αρώνης, ο οποίος δραστηριοποιείται στην περιοχή του Κορυδαλλού και μιλά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το πώς ξεκίνησε την ενασχόληση του με τα θαλάσσια σπορ και την κατασκευή σανίδων για σερφ: «Εγώ ασχολούμαι με τα θαλάσσια σπορ από τη δεκαετία του ‘90 καθώς ακολουθούσα το windsurfing σαν χόμπι και σιγά σιγά άρχισα να κάνω τις επισκευές που χρειάζονταν οι σανίδες μου, μόνος μου. Ήρθα σε επαφή με τα υλικά και επειδή πάντοτε ήθελα να φτιάξω μια δική μου σανίδα επιχείρησα να το κάνω.» Αυτό όμως όπως αποκαλύπτει, ήταν δύσκολο εγχείρημα. «Ωστόσο το 2015 όταν και ξεκίνησα σαν χόμπι το σερφ στο κύμα χωρίς δηλαδή πανί, σκέφτηκα ότι πρέπει να δοκιμάσω. Έκανα μεγάλη έρευνα στο ίντερνετ, διάβασα πολύ σχετικά με την κατασκευή σανίδων σερφ, πήρα τα πρώτα μου υλικά και έφτιαξα την πρώτη μου σανίδα για σερφ.» Μετά όπως χιουμοριστικά αναφέρει, «εθίστηκε» στη δημιουργία και έφτιαξε για έναν φίλο και αργότερα το ενδιαφερόμενο κοινό αυξήθηκε.

Το σερφ στην Ελλάδα, σύμφωνα και με τον κατασκευαστή σανίδων, ανεβαίνει με ταχύτατους ρυθμούς. «Όταν εγώ έκανα windsurf τη δεκαετία του ‘90 και μας έλεγε κάποιος ότι κάνει σερφ γελούσαμε. Λέγαμε δεν έχουμε κύματα για να κάνεις σερφ, γιατί είχαμε στο νου μας ότι για να σερφάρεις χρειάζεσαι δεκάμετρο κύμα Χαβάης. Με τον καιρό όμως, είδαμε ότι μπορείς να κάνει και με μισό ή με ένα μέτρο κύμα, σε παραλίες της Αττικής όπως η Βουλιαγμένη, η Βάρκιζα ή στις ανατολικές ακτές καθώς επίσης και σε νησιά της χώρας μας όπως στην Κρήτη, αλλά και η Πελοπόννησος έχει πολλά μέρη και πολύ ωραία κύματα.» Όπως επισημαίνει έχουν γίνει αρκετές σχολές και ο κόσμος ενδιαφέρεται και παρακολουθεί μαθήματα για την εκμάθηση του σπορ. «Είναι άλλωστε απλό άθλημα, μαθαίνεις αρκετά γρήγορα και μάλιστα δεν βαριέσαι γιατί συνεχώς ανεβαίνεις επίπεδο και αυτό σου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Επίσης, είναι ένα άθλημα με πολύ οικονομικό εξοπλισμό καθώς το μόνο που χρειάζεσαι είναι η σανίδα σου και μια στολή.»

Τα είδη που κατασκευάζει ο Δημήτρης Αρώνης είναι σανίδες για surf, sup και για ένα πιο νέο θαλάσσιο σπορ, το wind foiling. Για τις διαφορές σε αυτά τα τρία είδη μιλά στο ΑΠΕ- ΜΠΕ και εξηγεί: «Οι διαφορές τους έχουν να κάνουν με το μέγεθος. Μία σανίδα του σερφ ξεκινά από το 1,5 μέτρο και μπορεί να φτάσει έως κα τα τρία μέτρα. Για το sup αντίστοιχα τα μεγέθη είναι μεγαλύτερα, ενώ τα τελευταία χωρίζονται και σε κατηγορίες, αφού μπορεί να είναι για κύμα, για βόλτες κτλ. Σίγουρα οι διαφορές αφορούν και τα υλικά που μπορεί να βάλεις ως επένδυση στις σανίδες όπως το ξύλο ή τα ανθρακονήματα (για να είναι πιο ελαφρύ).

Ωστόσο για να ασχοληθεί κάποιος με την κατασκευή σανίδας, πρέπει όπως λέει ο Δημήτρης, να δαπανήσει πολύ χρόνο για την ανεύρεση των υλικών και για να μάθει να τα δουλεύει. «Χρειάζεται πολλές δοκιμές για να δώσεις το σχήμα που πρέπει να έχει μια σανίδα και πολύ μελέτη, ενώ χρειάζεται και ο κατάλληλος χώρος γιατί υπάρχει φυσικά πολύ σκόνη.»

Για τις διαφορές της χειροποίητης σανίδας σε σχέση με την εργοστασιακή, μιλά ο κατασκευαστής: «Η μεγάλη διαφορά είναι ότι η χειροποίητη η οποία γίνεται κατά παραγγελία για τον πελάτη, φτιάχνεται αποκλειστικά για σένα ανάλογα με το βάρος σου, το ύψος σου, για τις ικανότητές σου, ακόμα και για τα σημεία όπου πας και κάνεις σερφ. Επίσης, μπορεί να επιλέξει ο πελάτης την αισθητική του παρέμβαση δηλαδή το χρώμα και το σχέδιο. Συνήθως οι χειροποίητες σανίδες έχουν καλύτερα υλικά από τις έτοιμες, οι οποίες φτιάχνονται ως επί το πλείστον στην Ασία. Εκεί δηλαδή καταλαβαίνεις ότι επιλέγουν το πιο φθηνό υλικό και βέβαια παρατηρούνται πιο εύκολα ζημιές στις συγκεκριμένες σανίδες. Τα υλικά που επιλέγω εγώ για την κατασκευή των σανίδων είναι από ελληνικές εταιρείες, οικολογικά, ενώ δεν χρησιμοποιώ καθόλου πολυεστέρα που είναι επιβλαβές υλικό για το περιβάλλον και για εμάς.»

Ο ίδιος εξηγεί πως όλοι οι πελάτες του είναι πάνω απ΄όλα φίλοι. «Έχω και αθλητές που παίρνουν μέρος σε αγώνες και διακρίνονται, ενώ φτιάχνω σανίδες σε ανθρώπους που μετρούν πολλά χρόνια στον χώρο. Επίσης, φτιάχνω σε πολλούς αρχάριους την πρώτη τους σανίδα που είναι πολύ σημαντική, αφού μιλάμε για την πρώτη επαφή με το σπορ.» Όπως αποκαλύπτει έχει φτιάξει και παιδικές σανίδες, ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά σε έναν αθλητή, μαθητή Δημοτικού ο οποίος είναι μόλις 11 χρόνων και όπως χαρακτηριστικά λέει, «πιστεύω ότι θ’ ανέβει πολύ υψηλά στον χώρο.»

Με τον ίδιο να έχει κατασκευάσει πάνω από 250 σανίδες τα τελευταία χρόνια, μιλά για τις τιμές που συναντάς για την αγορά μιας σανίδας και αναφέρει: «Όλα έχουν να κάνουν με τα υλικά. Μπορεί η πιο οικονομική να ξεκινά από τα 400 ευρώ με απλά υλικά και μετά να επενδύσεις με εξωτικά ξύλα ή ανθρακονήματα και να φτάσει τα 1.000 ευρώ». Και ενώ μπορεί η ζήτηση για την εκμάθηση των συγκεκριμένων σπορ και αντίστοιχα η εύρεση της δικής σου σανίδας να ανεβαίνει συνεχώς, ωστόσο για την κατασκευής τους, όπως εξηγεί ο Δημήτρης Αρώνης, απαιτείται δύσκολη χειρωνακτική εργασία. «Χρειάζεται πάνω από 15 ώρες δουλειάς, όμως σε κάθε στάδιο πρέπει να περιμένεις ένα 24ωρο για να στεγνώσουν τα υλικά και να προχωρήσεις στο επόμενο στάδιο, οπότε συνολικά χρειάζεσαι περίπου 10 μέρες. Ο ίδιος τονίζει πως δεν είναι μια επικερδής δουλειά και μάλιστα όπως αναφέρει, υπάρχει και ένα μότο των κατασκευαστών σανίδων ότι «ο κόσμος κάνει σερφ επειδή κάποιοι έχουμε την τρέλα να φτιάχνουμε σανίδες. »

Για τη δική του ικανοποίηση από τη δημιουργία μιας τέτοιας σανίδας, ο Δημήτρης Αρώνης αποκαλύπτει: «Με ευχαριστεί πολύ η ιδέα του ότι ξεκινάει κάτι από το μηδέν. Παίρνεις κάτι άμορφο και του δίνεις σχήμα και ζωή. Η μεγαλύτερη όμως ικανοποίηση έρχεται σαν ιδέα, την ώρα που κατασκευάζω τη σανίδα -επειδή μιλάμε για εξατομικευμένες σανίδες-, σκέφτομαι τον άνθρωπο δηλαδή που θα ‘καβαλήσει’ τη σανίδα και την ικανοποίηση εκείνου πάνω στα κύματα. Και έτσι είναι σα να κάνω κι εγώ σερφ μαζί του.»