Αμείλικτα ερωτήματα για τον θάνατο του 29χρονου Χρήστου

Συνεχίζονται οι μεγάλες αντιδράσεις για τον θάνατο του Χρήστου Ζορμπά, 29χρονου εργάτη που σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία το Σάββατο 6 Ιουνίου σε εργοστάσιο στην Άρτα όπου και εργαζόταν. Το Εργατικό Κέντρο της περιοχής καλεί σε συλλαλητήριο την Πέμπτη στις 20.00 η ώρα το απόγευμα στην πλατεία Κιλκίς της Άρτας, ενώ η οικογένεια του δηλώνει ότι θα κυνηγήσει μέχρι το τέλος τη διαλεύκανση της υπόθεσης.

Από τη στιγμή της είδησης του θανάτου του 29χρονου Χρήστου, που ήταν γνωστός τόσο στην Άρτα, όσο και στο λατρεμένο του χωριό, το Αθαμάνιο, η περιοχή δεν έχει άλλο θέμα συζήτησης.

Σύμφωνα με την οικογένεια, τα ερωτήματα που πλανώνται πάνω από την τραγική υπόθεση είναι πολλά και δεν έχει δοθεί καμία απάντηση από τη μεριά της εργοδοσίας.

Σύμφωνα με το Εργατικό Κέντρο Άρτας, αλλά και με βάση τις ανακοινώσεις κομμάτων στον νομό, η υπόθεση θα τραβήξει αφού υπάρχουν ενδείξεις ότι επιχειρείται συγκάλυψη για έναν ακόμα θάνατο που χαρακτηρίζεται «εργατικό δυστύχημα», όρος που δεν αποκαλύπτει τις ευθύνες.

«Δεν σκοτώθηκε ένας! Σκοτώθηκε ο Χρήστος»

Το Εργατικό Κέντρο Άρτας σε ανακοίνωση του αναφέρει χαρακτηριστικά: «Για τον Χρήστο, τον συνάδελφό μας που σκοτώθηκε στο εργοστάσιο, κανένας δρόμος δεν οδηγεί στο σπίτι του. Ήταν κλεισμένοι από καιρό. Από τον συνωστισμό, των παραγόντων που καμάρωναν για το οικονομικό θαύμα που συντελείται στην Άρτα. Ήταν κλεισμένοι ασφυκτικά από τους δείκτες της κερδοφορίας που κάθε χρόνο, και σε όλη την περίοδο της κρίσης ανέβαιναν με αριθμητική πρόοδο, κατά πως λένε και οι επίσημοι ισολογισμοί τους που δημοσιεύουν στο ίντερνετ.

Ήταν κλεισμένοι από τα χαλιά πού έστρωσαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και οι προηγούμενες, που ο καημός τους να χτυπήσουν τα εργασιακά δικαιώματα, τους αγώνες των εργαζομένων, διαμόρφωσαν καθεστώς γαλέρας, σε όλα τα εργοστάσια. Ήταν κλεισμένοι, από την ανωνυμία των εταιρειών, των κερδών, των δεικτών του χρηματιστηρίου, των ιερών και οσίων της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, όλων αυτών των παραγόντων που μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα, για να κρύψουν κάτω από το χαλί, σε καθεστώς ανωνυμίας, την τάξη που παράγει τον πλούτο σε αυτή την κοινωνία. Και σαν να μην έφταναν αυτά, δεν ενημέρωσαν τους γονείς του παιδιού, με πρόσχημα ότι δεν είχαν τηλέφωνο. Γι’ αυτό για μας δεν σκοτώθηκε ένας! Σκοτώθηκε ο Χρήστος.

Και απαιτούμε:

Να διαλευκανθούν πλήρως οι συνθήκες θανάτου του συναδέλφου μας από την Επιθεώρηση και να μην «ξεχαστεί», όπως άλλες φορές στο παρελθόν.

Να εφαρμόζονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την πλήρη ασφάλεια και προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.

Απαιτούμε και κλιμακώνουμε την πάλη μας για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις στα μεροκάματα και βελτίωση των όρων και συνθηκών εργασίας». 

Τι συνέβη;

Ο 29χρονος Χρήστος δούλευε περίπου τρεις μήνες στο εργοστάσιο, ενώ είχε βάρδια μέχρι τις 10 το βράδυ του Σαββάτου 6 Ιουνίου. Δεν γύρισε ποτέ κοντά στους δικούς του αφού σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία. Μόνο που αυτό είναι το μοναδικό που ξέρει η οικογένεια. Δεν γνωρίζει ούτε την ώρα, ούτε τον ακριβή τόπο του δυστυχήματος, ούτε οτιδήποτε άλλο. Το Εργατικό Κέντρο Άρτας στην πρώτη του ανακοίνωση σχολίασε την επιλογή της εταιρίας να μην ενημερώσουν τη μητέρα του Χρήστου που με αγωνία έψαχνε το παιδί της, αφού είχε αργήσει να γυρίσει στο σπίτι του και δεν απαντούσε στις κλήσεις της.

«Η εταιρεία, από την πρώτη στιγμή κάνει τον ανήξερο και με γκανγκστερικό τρόπο ισχυρίστηκαν ότι δεν ενημέρωσαν τους γονείς του παιδιού, γιατί δεν ήξεραν τάχα το τηλέφωνο και που μένει, και μάλιστα προσπάθησαν να το φορτώσουν στον νεκρό συνάδελφο μας, ισχυριζόμενοι, ότι είχε ασυμπλήρωτα στοιχεία στο δελτίο του. (Αυτό τουλάχιστον ισχυρίστηκε ο εκπρόσωπος της εταιρείας στην παρέμβαση που έκανε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Άρτας)», αναφέρει το Ε.Κ.Α.

Η οικογένεια του Χρήστου ειδοποιήθηκε τυχαία τα ξημερώματα Κυριακής από φίλους του 29χρονου εργάτη. Η είδηση έπεσε σαν «κεραυνός» στα μέλη της οικογένειας, ενώ η αδελφή του ξεκίνησε το χειρότερο ταξίδι της ζωής της από την Αθήνα όπου διαμένει.

«Πυρετός», όμως, υπήρξε και στην εταιρεία. Όχι, για να ενημερώσει την οικογένεια για τις συνθήκες του δυστυχήματος, μα για να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση. Στέλεχος της εταιρίας επισκέφθηκε το σπίτι του Χρήστου νωρίς το πρωί της Κυριακής 7/6. Στα αμείλικτα ερωτήματα των συγγενών, η απάντηση ήταν «δεν ξέρω τίποτα».

Η οικογένεια, όπως είναι φυσικό, μετά από αυτή την στάση, γέμισε εκτός από απέραντη θλίψη και με οργή που κανείς δεν την ενημέρωσε και κανείς δεν έδινε απαντήσεις.

Το πρωί προς μεσημέρι της Κυριακής το Εργατικό Κέντρο και μέλη της οικογένειας, βρέθηκαν στον χώρο του εργοστασίου. Εκεί, για άλλη μια φορά, οι απαντήσεις ήταν μηδενικές. Ο προσωπάρχης της εταιρίας που μίλησε με τους εκπροσώπους του συνδικάτου και τα μέλη της οικογένειας, έλεγε μονότονα ότι «τα έχουμε πει στην Αστυνομία», γεμίζοντας οργή τους παρευρισκόμενους με την απάνθρωπη στάση του, όπως του φώναζαν.

Άλλωστε και η επίσημη ανακοίνωση της εταιρείας ανέφερε το ίδιο, ότι: «συνεργάζεται με τις Αρχές στην έρευνα που θα αναδείξει τις ακριβείς συνθήκες του ατυχήματος». Οι συγγενείς σχολιάζουν, βέβαια, ότι δεν το χαρακτηρίζει καν ως δυστύχημα…

Η κάμερα της ΕΡΤ μετέδωσε πλάνα από τη συγκέντρωση, με το θέμα πια να παίρνει πανελλαδική διάσταση. Τα ειδησεογραφικά σάιτ του νομού και τα τοπικά μπλογκ είχαν ήδη γεμίσει με αφιερώματα για τον Χρήστο που ήταν γνωστός για το φιλότιμό του, το χαμόγελό του, την αγάπη του για το χωριό του το Αθαμάνιο, ενώ στην παιδική και εφηβική του ηλικία υπήρξε ταλαντούχος αθλητής του χάντμπολ στην Αναγέννηση Άρτας και ποδοσφαιριστής στον ΑΟΚ Τζουμέρκων. 

Το τοπικό μπλογκ athamanikaorhtzoumerkaartas.blogspot.com αναφέρει: «Η τοπική κοινωνία είναι συγκλονισμένη καθώς επρόκειτο για ένα εξαιρετικό παιδί, πολύ κοινωνικό και αγαπητό στους φίλους και συγχωριανούς του. Πάντα πρόθυμος και εργατικός όπως ήταν, προσφέρονταν εθελοντικά, ως ενεργό μέλος του πολιτιστικού Συλλόγου, να βοηθήσει το χωριό του σε οτιδήποτε τον χρειάστηκε».

Η οικογένεια όχι μόνο δεν είχε πάρει απαντήσεις, αλλά δεν είχε πάρει στα χέρια της και τα προσωπικά αντικείμενα του Χρήστου. Μετά από πολλές έρευνες και ερωτήσεις στην Αστυνομία, αποκαλύφθηκε ότι τα προσωπικά του αντικείμενα παρέμεναν στο εργοστάσιο.

Η οικογένεια αναρωτιέται: γιατί δεν επικοινώνησαν με τους οικείους του να τα δώσουν; Άλλωστε, θείοι του Χρήστου βρέθηκαν στον χώρο του εργοστασίου το πρωί της Κυριακής για να πάρουν -με άδεια του φύλακα- το αυτοκίνητο του 29χρονου εργάτη.

Ήταν άλλη μια στιγμή που απλά δεν έδωσαν σημασία για το τραγικό γεγονός που συνέβη ή υπάρχει κάτι άλλο; Τελικά, η οικογένεια ανέκτησε τα πράγματα του Χρήστου πολλές ώρες μετά και μόνο κάτω από την πίεση της νέας συγκέντρωσης που κάλεσε το Εργατικό Κέντρο Άρτας το πρωί της Δευτέρας 8 Ιουνίου.

«Ράγισαν» και τα βουνά στο Αθαμάνιο

Όλο το χωριό του Χρήστου έδωσε το «παρών» στην κηδεία του την ίδια μέρα. Η εκκλησία του Αθαμάνιου γέμισε από τους συγγενείς, τους φίλους και τους συγχωριανούς του. Οι δικοί του άνθρωποι ήταν συγκλονισμένοι, αλλά και οργισμένοι.

Έδιωξαν πίσω το στεφάνι που έστειλε η εταιρία αφού θεώρησαν ότι ήταν καθαρά υποκριτική κίνηση, ενώ μετά τον θάνατο του Χρήστου όλα συνέχιζαν κανονικά στην εταιρία. Σαν να μην είχε πεθάνει κανείς…

Μετά τις τρομερές σκηνές θλίψης στην πλατεία του χωριού, ο Χρήστος μεταφέρθηκε στο νεκροταφείο του που βρίσκεται ακόμα πιο ψηλά σε υψόμετρο. Οι συγγενείς έλεγαν χαρακτηριστικά: «Θα είναι δίπλα σε ό, τι αγαπούσε πιο πολύ, τα δέντρα, το ποτάμι και τα βουνά στο Αθαμάνιο που τα ήξερε σπιθαμή προς σπιθαμή».

Κλάματα ναι υπήρχαν, μα υπήρχαν και τραγούδια. Οι φίλοι του δεν ξέχασαν τι του άρεσε, έβαλαν να παίζει από ηχείο ηπειρώτικη μουσική και «ράγισαν» ακόμα τα βουνά που τόσο αγαπούσε… 

Τα αμείλικτα ερωτήματα της οικογένειας

Σύμφωνα με την οικογένεια, συγγενείς και φίλοι του Χρήστου είναι αποφασισμένοι να κάνουν τον κόσμο άνω – κάτω για να διαλευκανθεί η υπόθεση. Τα ερωτήματα προς την εταιρεία, αλλά και όποιον άλλο εμπλέκεται στην υπόθεση (Αστυνομία, ΕΚΑΒ, Πυροσβεστική) είναι πολλά.

Πότε έγινε το δυστύχημα; Πώς έγινε; Πώς βρέθηκε ο Χρήστος εκεί, ενώ σχολούσε κανονικά στις δέκα το βράδυ; Ποιος έδωσε την εντολή για τη συγκεκριμένη εργασία; Ήταν μόνος του; Γιατί η εταιρεία δεν ειδοποίησε την Αστυνομία αμέσως; Γιατί δεν ενημερώθηκε η οικογένεια; Γιατί δεν παραδόθηκαν άμεσα τα προσωπικά αντικείμενα του Χρήστου;

Τι ισχύει με τις συνθήκες ασφάλειας στο εργοστάσιο; Παίρνουν οι εργαζόμενοι τον κατάλληλο εξοπλισμό; Υπάρχει εντατικοποίηση της δουλειάς με αποτέλεσμα την παράλειψη των κανόνων ασφάλειας, όπως καταγγέλλουν ανοιχτά Εργατικό Κέντρο και κόμματα; Είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι οι εργαζόμενοι για να κινηθούν σωστά σε μια τέτοια έκτακτη κατάσταση;

Αυτά είναι μόνο κάποια από τα ερωτήματα που απευθύνει η οικογένεια του Χρήστου, ενώ σε κάθε τόνο δηλώνει ότι δεν θα σταματήσει να παλεύει μέχρι τη δικαίωσή του και για να μην συμβεί το ίδιο σε κανένα άλλο εργάτη.