Οι άνθρωποι που γίνονται πιο μοναχικοί καθώς μεγαλώνουν συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 8 συμπεριφορές

Η μοναξιά δεν είναι πάντα εμφανής. Καμιά φορά μας κυριεύει όσο μεγαλώνουμε, και εκφράζεται με συμπεριφορές που δυσκολευόμαστε ν’ αναγνωρίσουμε. Όσο οι άνθρωποι μεγαλώνουν και απομονώνονται, οι συμπεριφορές τους μαρτυρούν μία κρυμμένη αίσθηση μοναξιάς. Η αναγνώριση των συμπεριφορών αυτών μπορεί να βοηθήσει να καταλάβουμε τα αισθήματα μοναξιάς που οι ίδιοι μπορεί να έχουμε, ή να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τι μπορεί να περνά κάποιος αγαπημένος μας.

8 μικρά σημάδια που μαρτυρούν την μοναξιά που νιώθει κάποιος μεγαλώνοντας

• Μειωμένα επίπεδα δραστηριότητας
• Εντονότερη νοσταλγία
• Υπερβολικά παθητικές δραστηριότητες
• Απουσία αυτό-φροντίδας
• Υπερβολική χρήση τεχνολογίας
• Ανάγκη για βαθύτερη σύνδεση
• Νιώθουν ότι δεν τους καταλαβαίνουν
• Συναισθηματική ευαισθησία

Μειωμένα επίπεδα δραστηριότητας  

Η σωματική δραστηριότητα έχει καθοριστικό ρόλο στο συνολικό αίσθημα ευεξίας μας. Μεγαλώνοντας, είναι απαραίτητο να διατηρούμε υψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας. Ορισμένες φορές, καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν και το συναίσθημα της μοναξιάς αυξάνεται, τα επίπεδα σωματικής άσκησης αρχίζουν να πέφτουν. Η μείωση της σωματικής δραστηριότητας δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα της μειωμένης ενέργειας. Περισσότερο, είναι ένδειξη ότι οι άνθρωποι δεν έχουν κίνητρο να παραμείνουν δραστήριοι, εγκαταλείποντας δραστηριότητες και ενασχολήσεις που άλλοτε τους έδιναν ευχαρίστηση, επειδή απλώς δεν έχουν πλέον διάθεση. Η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας μπορεί να μαρτυρά συναισθήματα μοναξιάς. Οι άνθρωποι, όταν νιώθουν απομονωμένοι, μπορεί να χάνουν το ενδιαφέρον τους για πράγματα και δραστηριότητες που τους άρεσαν και τους έδιναν χαρά, υιοθετώντας πλέον έναν καθιστικό, απαθή τρόπο ζωής.

Εντονότερη νοσταλγία

Οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, συχνά αφηγούνται ιστορίες και περιστατικά της νεότητάς τους. Αν και συχνά αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο, όταν οι αφηγήσεις τους παίρνουν τον τόνο έντονης νοσταλγίας, αυτό μαρτυρά ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο αναπολώντας το παρελθόν, παρά ζώντας στο παρόν.  Αν λένε ότι «τότε τα πράγματα ήταν καλύτερα», «εκείνες ήταν οι καλύτερες μέρες τις ζωής μου», «μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω», αποκαλύπτουν όχι απλά νοσταλγία, αλλά μία εμμονή με το παρελθόν που μαρτυρά ότι αισθάνονται μοναξιά. Είναι σαν να προσπαθούν να δραπετεύσουν απ’ το σήμερα, στο οποίο οι κοινωνικές επαφές και οι νέες εμπειρίες, είναι πολύ περιορισμένες. Η συμπεριφορά αυτή στην πραγματικότητα είναι αντίδραση στο αίσθημα μοναξιάς και δυσαρέσκειας με το παρόν. Αν και δεν ερμηνεύουμε πάντα την διαρκή αναφορά στο παρελθόν ως ένδειξη μοναξιάς, στην πραγματικότητα, αυτός μπορεί να είναι ο τρόπος με τον οποίον, ένας άνθρωπος λέει ότι νιώθει εντονότερη μοναξιά,  καθώς μεγαλώνει.

Υπερβολικά παθητικές δραστηριότητες  

Η υιοθέτηση ενός παθητικού τρόπου ζωής συχνά περνά απαρατήρητη. Το άτομο προτιμά δραστηριότητες που απαιτούν το ελάχιστο δυνατό της κοινωνικής αλληλεπίδρασης ή της ψυχικής αφοσίωσης. Μπορεί ένας άνθρωπος να παρακολουθεί τηλεόραση με τις ώρες, ή να χαζεύει άσκοπα στα social media. Όταν υπάρχει μέτρο, οι απαθείς συνήθειες, δεν είναι επιβλαβείς-αντίθετα, μπορεί να είναι χαλαρωτικές. Αν ωστόσο, καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, τότε μπορεί να μαρτυρούν ένα επιδεινούμενο αίσθημα μοναξιάς. Έτσι καταφεύγουν στην εύκολη λύση, επιλέγοντας δραστηριότητες που δεν απαιτούν προσπάθεια και τ’ άτομα δεν χρειάζεται να έρθουν αντιμέτωπα με τα συναισθήματά τους, ούτε ν’ αναζητήσουν την κοινωνική επαφή για να ξεπεράσουν το αίσθημα της μοναξιάς. Η ισορροπία των δραστηριοτήτων είναι αναγκαία για τη διατήρηση της συναισθηματικής μας ευεξίας, καθώς μεγαλώνουμε.

Απουσία  αυτό-φροντίδας

Η περιποίηση του εαυτού και η αυτό-φροντίδα μπορεί ν’ αντανακλούν την κατάσταση της ψυχικής και συναισθηματικής μας υγείας. Είναι ευκολότερο να προσέχουμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας, όταν αισθανόμαστε καλύτερα. Όταν μας κατακλύζει η μοναξιά,  μπορεί να παρατηρήσουμε μείωση του ενδιαφέροντος για την προσωπική φροντίδα. Δεν είναι μία συνειδητή απόφαση, αλλά αποτέλεσμα της σταδιακής εγκατάλειψης του εαυτού μας. Η θέληση να διατηρήσουμε όμορφη την εμφάνισή μας, να τρεφόμαστε υγιεινά και ν’ αθλούμαστε, αρχίζει να ελαττώνεται. Η έλλειψη ενδιαφέροντος για την προσωπική φροντίδα συχνά αποτελεί σημάδι που μαρτυρά θλίψη και μπορεί να υποδεικνύει αισθήματα μοναξιάς. Είναι σημαντικό ν’ αναγνωρίσετε έγκαιρα τις ενδείξεις αυτές και ν’ αναζητήσετε βοήθεια ώστε να ξαναβρείτε το ενδιαφέρον σας για την αυτό-φροντίδα. Άλλωστε, η σωματική υγεία και η αυτό-φροντίδα συνδέονται στενά με την ψυχική ευεξία.

Υπερβολική χρήση τεχνολογίας

Ζούμε σε μία εποχή όπου είναι πολύ εύκολο ν’ αντικαταστήσουμε τις πραγματικές σχέσεις με τις εικονικές.  Ενώ η τεχνολογία αποτελεί εξαιρετικό εργαλείο ώστε να διατηρούμε επαφές με τους αγαπημένους μας, η υπερβολική χρήση της μπορεί να μαρτυρά έντονο συναίσθημα μοναξιάς.  Αν παρατηρείτε, τον εαυτό σας ή κάποιον αγαπημένο σας, να περνά υπερβολικό χρόνο στο διαδίκτυο, ιδιαίτερα στα social media, αυτό μπορεί να μαρτυρά ότι προσπαθεί να γεμίσει το κενό της πραγματικής ανθρώπινης σύνδεσης. Μπορεί η τεχνολογία να μας αποσπά προσωρινά από την μοναξιά, όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματική επικοινωνία. Είναι σημαντικό να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις πραγματικές και τις διαδικτυακές επαφές και οι άνθρωποι να καλλιεργούν κυρίως τις αληθινές σχέσεις.

Ανάγκη για βαθύτερη σύνδεση

Η ανάγκη για σύνδεση είναι ένα απ’ τα πιο αξιόπιστα σημάδια της μοναξιάς που έρχεται με το πέρασμα του χρόνου. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο εντονότερη είναι η ανάγκη μας για βαθύτερες και ουσιαστικές σχέσεις, πέρα από τις τυπικές αλληλεπιδράσεις και τις επιφανειακές συζητήσεις. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να νιώθουμε ότι υπάρχει ένα κενό στις σχέσεις μας και αναζητούμε βαθιά κατανόηση και ουσιαστική σύνδεση. Είμαι μία κρυφή έκκληση για επαφή και συντροφιά, όχι για  απλές και ανούσιες κοινωνικές σχέσεις. Η ανάγκη αυτή μπορεί να είναι ένα σημάδι μοναξιάς που μεγαλώνει με το πέρασμα των χρόνων και, η αναγνώρισή του είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων. Άλλωστε, ποτέ δεν είναι αργά να δημιουργήσουμε βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις ή να καλλιεργήσουμε τους δεσμούς που ήδη έχουμε στη ζωή μας. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να έχουμε το θάρρος να εμπιστευτούμε τους ανθρώπους γύρω μας.

Νιώθουν ότι δεν τους καταλαβαίνουν

Η μοναξιά δεν έχει να κάνει με το πόσοι άνθρωποι είναι δίπλα σου. Μπορεί να νιώθεις μόνος ακόμη και σ’ ένα πλήθος ανθρώπων, ή όταν οι συνομιλητές σου δεν σε καταλαβαίνουν. Το συναίσθημα ότι οι άνθρωποι δεν σ’ ακούν πραγματικά, δεν καταλαβαίνουν τι θέλεις να πεις, μπορεί να είναι ισχυρή ένδειξη της μοναξιάς που έρχεται με το πέρασμα του χρόνου. Νιώθεις ότι μιλάς μία διαφορετική γλώσσα και δεν υπάρχει κανείς που να σε καταλαβαίνει. Η αδυναμία της επικοινωνίας και της κατανόησης, η έλλειψη εκτίμησης στο πρόσωπό σου, μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση. Είναι βασικό να καταλάβει κανείς ότι, το συναίσθημα αυτό δεν αντανακλά την αξία ή την ικανότητα σύνδεσης με τους άλλους. Αναζητήσετε  τη συντροφιά εκείνων που σας καταλαβαίνουν και σας κάνουν να νιώθετε ότι αξίζετε. Όλοι πρέπει να αισθάνονται ότι τους ακούν, τους καταλαβαίνουν και τους εκτιμούν, ειδικά όταν η μοναξιά αρχίζει και τους βαραίνει.

Συναισθηματική ευαισθησία

Όσο πιο μοναχικοί γινόμαστε, τόσο μεγαλύτερη συναισθηματική ευαισθησία αποκτούμε. Μπορεί να νιώθουμε περισσότερο ευάλωτοι απ’ ό,τι νιώθαμε. Ασήμαντα σχόλια ή παρατηρήσεις που άλλοτε ούτε προσέχαμε, πλέον αρχίζουν να μας πονάν. Πληγωνόμαστε ή στεναχωριόμαστε απ’ τις πράξεις των άλλων, ακόμη και όταν δεν είναι κακοπροαίρετες. Η αυξημένη συναισθηματική ευαισθησία δείχνει ότι ένας άνθρωπος βιώνει μοναξιά, αφού η μοναξιά σε κάνει να νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνει κανείς ή ότι είσαι απομονωμένος.

Τελικές σκέψεις: Η αξία της σύνδεσης

Η περιπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των συναισθημάτων είναι βαθιά συνδεδεμένη με την ανάγκη μας για σύνδεση. Πρόκειται για μία ανάγκη τόσο σημαντική όσο η τροφή και το νερό. Η μοναξιά δεν είναι επιλογή κανενός, ειδικά όταν έρχεται αναπόφευκτα όσο μεγαλώνουμε. Το αίσθημα μοναξιάς εκφράζεται μέσα από μικρές συμπεριφορές, που συχνά μπορεί να μην αναγνωρίζονται απ’ το άτομο που τις επιδεικνύει. Η Μητέρα Τερέζα είχε πει εύστοχα πως «η χειρότερη μορφή φτώχειας είναι η μοναξιά, το να ζεις χωρίς αγάπη». Η αίσθηση παρανόησης, της έντονης νοσταλγίας, της απώλειας ενδιαφέροντος για προσωπική φροντίδα, όλα αποτελούν σημάδια που μαρτυρούν ανάγκη για επαφή, κατανόηση και συντροφιά. Η αναγνώριση των χαρακτηριστικών συμπεριφορών που μαρτυρούν μοναξιά είναι αναγκαία για τη γεφύρωση του χάσματος αυτού και την ικανοποίηση της έμφυτης ανάγκης μας να μας βλέπουν, να μας ακούν και να μας αγαπούν.