Από τα πιο μεστά σχόλια επί της επικαιρότητας που διάβασα τελευταία αυτό του αντιπεριφερειάρχη Περιβάλλοντος Νίκου Καλογερή. Για την ανανδρία του όχλου και όχι μόνο:
"Ο χαμός των τριών νέων ανθρώπων στα Σφακιά μας έχει κοστίσει ψυχολογικά, και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στα Χανιά, γιατί συνομιλώντας με άλλους Κρητικούς διαπίστωσα ότι και αυτοί έχουν την ίδια στενοχώρια με μας. Λογικά, με αυτή τη στυφή γεύση που σου αφήνει στο στόμα μια τέτοια τραγωδία, δεν έχεις καμιά απολύτως διάθεση να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο. Μέχρι που είδα τον Μπουτάρη στο έδαφος και τους "παλληκαράδες" να του την πέφτουν από παντού. Δεν είμαι νέος και επομένως δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα, ούτε πέφτω από τα σύννεφα με το παραμικρό. Επίσης δεν θέλω να βγάλω διδακτικό λογύδριο ούτε για το απαράδεκτο της αυτοδικίας, ούτε για τα δεινά του φανατισμού και της οργής που καταλαμβάνει ορισμένους για όσους έχουν αντίθετη άποψη από τη δική τους.
Αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο από κάθε τι, είναι η ανανδρία του όχλου. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν το ζούμε το φαινόμενο μόνο στην πολιτική. Το χουμε δει και στο ποδόσφαιρο αλλά και σε άλλες εκδηλώσεις, όπου από θέση απόλυτης ισχύος, πάντοτε μαζί με τους πολλούς, βγάζουμε στον αδύναμο "εχθρό" μας όλο το μίσος και τα συμπλέγματα που κουβαλάμε. Το χειρότερο είναι ότι αισθανόμαστε υπερηφάνεια για το "κατόρθωμά μας" και το επιδεικνύουμε κιόλας. Έχω την αίσθηση ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι βλέποντας εμάς τους σύγχρονους Έλληνες θα ντρέπονται. Και θα ντρέπονται ιδίως για αυτούς που τους επικαλούνται διαρκώς και θέλουν να πιστεύουν ότι ως γνήσιοι απόγονοι, αποτελούν τους ιδανικούς συνεχιστές τους. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να διαβάζουμε τι πρέσβευαν εκείνοι περί ανδρείας και ηθικής γιατί κάπου το νήμα έχει κοπεί και πρέπει να το ξαναβρούμε;"
