Η αλήθεια είναι ότι σπανίζουν οι φορές που στις πολιτικές ομιλίες μπορείς να διακρίνεις εκτός από τα τετριμμένα, κάποιες ευρηματικές και σημειολογικές πρωτοτυπίες, κάποιες γενικές ατάκες. Αλλά όταν όμως συμβεί αυτό, ξεφεύγουμε από τα στερεότυπα των στενά πολιτικοτεχνοκρατικών ομιλιών και αυτές γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέρουσες, σε καιρούς που γενικά ο κόσμος δεν πολυσυμμετέχει.
Όπως για παράδειγμα στην ομιλία των τεσσάρων υποψηφίων βουλευτών του Κινήματος Αλλαγής στη Σητεία, όπου ο χειμαρρώδης γιατρός και υποψήφιος Μανόλης Κλώντζας, χρησιμοποίησε μια αποστροφή από την δραματουργική και ηθικοδιδακτική κωμωδία «Φορτουνάτος» του Μάρκου – Αντώνιου Φώσκολου που γράφτηκε στον πολιορκούμενο Χάνδακα λίγο πριν το 1669, και που περιγράφει μια γενική διαπίστωση που ισχύει και στην πολιτική κατά το συγγραφέα του έργου, και που είναι εξαιρετικά επίκαιρη και ...προφητική, αν πάρουμε δεδομένες τις σφυγμομετρήσεις. Είπε ο γιατρός στη σφοδρή επίθεσή του στο Σύριζα, επικαλούμενος το Φορτουνάτο:
«Ώφου και πως τα κρίματα βουλού τσι Πολιτείες
χαλούσι κι εις τον άνεμο πέμπουν τσι βασιλείες»
Είναι κάποιες γενικές αρχές της Κοινωνίας και της Πολιτικής που φαινότανε ήδη από τα μέσα του 17ου αιώνα και που στην Κρήτη γίνανε έμμετρος λόγος! Στίχοι στιβαροί και επίκαιροι όντως!
