Θα χρειαστούν μέρες για να γίνει μια ακριβής αποτίμηση για τη μεγάλη ανατροπή στο δήμο Ηρακλείου, ωστόσο, τώρα που είναι νωπή ακόμα η νίκη, αξίζει να σταθούμε σε δυο δημοτικούς παράγοντες που η παρουσία τους υπήρξε καταλυτική για το τελικό αποτέλεσμα..
Ο ένας είναι ο Γρηγόρης Πασπάτης. Άντεξε στην πίεση και στο κομματικό "μπούλινγκ".
Κράτησε τη δεξιά συνιστώσα( όση απέμεινε από τις προσχεδιασμένες αποχωρήσεις) στιβαρή και στο εσωκομματικό ταμείο της πρώτης Κυριακής είδε να εκλέγονται αρκετοί και να δίνουν την παράσταση νίκης στην εμφυλιοπολεμική ιδιότυπη σύγκρουση.
Ο Γρηγόρης άντεξε, αρθρογράφησε, μίλησε για το όλον και όχι για το μέρος και, παρά τη φθορά, αναδείχτηκε και πρώτος σε ψήφους στην παράταξη.
Το αν θα είναι υποψήφιος και στο βουλευτικό ψηφοδέλτιο της ΝΔ, είναι άλλου παπά (ή γραμματέα ) Ευαγγέλιο, μόνο που τώρα ο γιατρός είναι καβάλα στο άλογο.
Ο άλλος πυλώνας ήταν ο Κώστας Βαρδαβάς.
Είναι πολύ πιθανό να μην υπήρχε καν υποψηφιότητα Λαμπρινού, αν δεν υπήρχε ο αντιδήμαρχος που, στις δύσκολες περιόδους, έβαλε τα στήθη του και κράτησε μια "αιμορραγούσα" παράταξη ζωντανή.
Παρά τη χυδαία και συστηματική επίθεση που δέχτηκε από το σύστημα που τον είχε στοχοποιήσει, ο Βαρδαβάς ήταν το σημείο αναφοράς και η κοινή συμπόρευση του με τον « διαχρονικά αντίπαλο του» στο ΠΑΣΟΚ, τον Φραγκίσκο Παρασύρη, ξεκλείδωσαν πολιτικά και οργανωτικά την άλωση ενός μεγάλου μέρους του ΚΙΝΑΛ.
