Οι κατεδαφίσεις στον ιστορικό Λάκκο του Ηρακλείου για την εφαρμογή του σχεδίου του ΄36 προκάλεσαν την αντίδραση Ηρακλειωτών μεταξύ αυτών του καθηγητή κ.Ζαϊμάκη, της αρχαιολόγου κ.Σταρίδα και άλλων επωνύμων που επικοινώνησαν με το cretalive. Μεταξύ αυτών και ο μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου , Βιάννου και Καστελίου κ.Ανδρέας ο οποίος ζήτησε να μάθει τι συμβαίνει.
"Συμμεριζόμαστε την αγωνία των συμπολιτών μας για μια ιστορική περιοχή και για το περιβάλλον , όλα αυτά που συνθέτουν την κοινωνική μας ιστορία" τόνισε ο μητσοπολίτης.
Αρκετοί εκφράζουν την οδύνη ότι οι μπουλντόζες είχαν ήδη ολοκληρώσει το έργο της ισοπέδωσης των υλικών στοιχείων ενός δρόμου-σύμβολου της κοινωνικής ιστορίας του Λάκκου και της βιωμένης εμπειρίας των λαϊκών τάξεων της πόλης μας.
Οπως μάλιστα σημείωσε ο κ.Ζαϊμάκης "Το ιστορικό αυτό δρομάκι συνέδεε το Λάκκο με τη νοτιοδυτική ενδοχώρα του νομού αλλά και με τις βορειοδυτικές συνοικίες της πόλης μέσω καρόδρομου που οδηγούσε στην Ξύλινη Τάμπια και από εκεί στα σταφιδεργοστάσια και τα ταμπακαριά, χώρου με τους οποίους ο Λάκκος χώρος είχε σταθερό δίαυλο επικοινωνίας. Επιπλέον, αυτό ο δρόμος ήταν ο χώρος διέλευσης των Άγγλων Στρατιωτών που κατέβαιναν από τις εγκαταστάσεις στον Λάκκο για να ψυχαγωγηθούν στα ωδικά καφενεία του Λάκκου, κάποια εκ των οποίων βρισκόταν στη σημερινή οδό Ρωμανού. Η κατεδάφιση αυτών των κτηρίων αποτελεί μια πράξη βεβήλωσης του σώματος μια ιστορικής λαϊκής συνοικίας που έρχεται είναι αλήθεια να συμπληρώσει με ιδιαίτερο ζήλο το καταστροφικό παζλ των πολιτικών λήθης των δημοτικών αρχών σε βάρος της κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας της πόλης. Στο όνομα μιας εφήμερης λογικής εξωραϊσμού (gentrification) του αστικού τοπίου εδώ και μερικές δεκαετίες είδαμε να αφανίζεται η ιστορική συνοικία Πηγάιδα στις βόρειες παρυφές του Λάκκου, το Νοσοκομείο των Μολυσματικών Ασθενειών στην ανατολική είσοδο του Λάκκου, ιστορικά κτήρια στην οδό Σπιναλόγκας και ανάμεσα τους το Νοσοκομείο των Αφροδισίων (οι παλιές «Γυναικείες Φυλακές»). Στη θέση τους ξεφύτρωσαν πολυκατοικίες και ένα ογκώδες Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου που υψώνεται αταίριαστα πάνω από τα ερείπια μιας λαϊκής συνοικίας για να θυμίζει τη μεγαλομανία και την μικροαστική ηθική των δημοτικών εξουσιών. Η σύγχρονη πόλη με τις δημοτικές της αρχές, συχνά και με την ανοχή των κατοίκων της, αλλοιώνει και παραμορφώνει το αστικό τοπίο και τα μνημεία του χώρου, υπονομεύει τη συλλογική μνήμη, ασελγεί και περιφρονεί τα όποια υλικά απομεινάρια του λαϊκού παρελθόντος της πόλης"
