Ο πατριώτης αξιωματικός, ο άνθρωπος που ήξερε πολλά και δεν μίλησε ποτέ!

Κανένας δεν τον ξέχασε. Και πως να γίνει αυτό αφού επρόκειτο για ένα άξιο αξιωματικό ένα μεγάλο πατριώτη, έναν άνθρωπο που ήξερε τόσα πολλά και δεν μίλησε. Που προτίμησε να πάρει τα μυστικά στον τάφο του παρά να βλάψει την πατρίδα. 15 χρόνια μετά κανείς δεν ξεχνά όπως σημειώνει και ο Γιώργος Κωστάκης για τον Μπάμπη Σταυρακάκη. Ήξερε τόσα πολλά, για εθνικά θέματα, για αμυντικά ζητήματα, για την υπόθεση Οτσαλάν...κι όμως ποτέ δεν άνοιξε το στόμα του...

"Πριν 15 Χρονια...ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!Η επίσημη Ιστορία ελάχιστα μιλά γιά τα πραγματικά πρόσωπα που τη διαμορφώνουν. Τον "κανόνα" αυτόν δεν απέφυγε και ο πτέραρχος Χαράλαμπος Σταυρακάκης, που έφυγε ύστερα από άνιση μάχη με την επάρατο.
Με πολυετή προσφορά στην Πολεμική Αεροπορία, μέχρι τη θέση του Α΄υπαρχηγού ΓΕΕΘΑ, ο αντιπτέραρχος(Ι) Χαράλαμπος Σταυρακάκης, με προσωπική επιλογή του τότε πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου, συμμετείχε στην ελληνική διαπραγματευτική ομάδα για το μέλλον των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Συμμετείχε ακόμα στη διαπραγμάτευση στην ελληνοτουρκική συνάντηση της Βουλιαγμένης το 1988 και στη διαμόρφωση του Μνημονίου Παπούλια- Γιλμάζ, υπό τις εντολές του τότε υπουργού Εξωτερικών και πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Γνωστός για τη διοικητική εμπειρία του, τις διαπαγματευτικές ικανότητές του, το ισχυρό πολιτικό κριτήριο και κυρίως την απόλυτη εχεμύθειά του, ο Χαρ. Σταυρακάκηςε εκλήθη εκ νέου το 1996, από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, να υπηρετήσει ως διοικητής της ΕΥΠ.
Χειρίστηκε την υπόθεση Οτσαλάν, στα αρχικά στάδιά της, σε απευθείας-και μόνον- συνεννόηση με τον πρωθυπουργό και ώς ένα σημείο κράτησε την υπόθεση εκτός των ελληνικών συνόρων. Όταν όμως στους χειρισμούς ενεπλάκησαν "πολλοί και διάφοροι", εντός και εκτός κυβέρνησης, ως επί το πλείστον μη γνώστες των λεπτών κινήσεων, αλλά πρόθυμοι να πολιτικοποιηθεί η υπόθεση και "να κλείσει" το κεφάλαιο Οτσαλάν, οι εισηγήσεις του Χαρ. Σταυρακάκη αγνοήθηκαν.
Η υπόθεση Οτσαλάν κατέληξε όπως κατέληξε και ο Χ. Σταυρακάκης έδωσε την παραίτησή του, για να βρεεθεί μόνον αυτός από όλους τους "χειριστές" της υπόθεσης ενώπιον της Δικαιοσύνης "γιατί δεν μίλησε" στη Βουλή. Αθωώθηκε πανηγυρικά, βεβαίως, χωρίς την ελάχιστη συνδρομή των πρώην "ανωτέρων" του.
Δεν μίλησε ποτέ για όσα ήξερε, δεν έγραψε ποτέ και δεν σκέφτηκε ποτέ να "τα ανταλλάξει" με τίποτα. Αποσύρθηκε διακριτικά από το προσκήνιο, επιλέγοντας να ζήσει στη σιωπή των ανθρώπων που ξέρουν πώς δημιουργείται η Ιστορία που δεν διαβάζεται ποτέ. Προς ανακούφιση πολλών..."