Κάποτε όλοι το θεωρούσαν πρότυπο υγειονομικής μονάδας. Γιατί λειτουργούσε σε μια περιοχή μικρή, είχε γίνει με κόπους και δωρεές πολλών ανθρώπων. Αναφέρομαι στο Διαλυνάκειο νοσοκομείο Νεάπολης το οποίο μόνο...απέξω να περάσεις τώρα θα καταλάβεις. Και στέκει χάρη στη δύναμη και το φιλότιμο των πολύ ικανών ανθρώπων που το στελεχώνουν.
Δεν έχουν όμως την ίδια άποψη στη Νεάπολη, ο κόσμος εκεί και για τη διοίκηση. Η οποία γυρίζει από πανηγύρι σε πανηγύρι και καυχιέται ότι κάνει πράγματα για πρώτη φορά.
"Ακόμη και για το..μνημόσυνο που έκαναν για τους δωρητές στον ιερό ναό, είπαν ότι γίνεται πρώτη φορά" μου έλεγε κορυφαίος παράγων της περιοχής που άκουγε και δεν πίστευε...
Κοντή μνήμη, μόλις πριν μερικά χρόνια είχε ξαναγίνει και η σύζυγος του τέως προέδρου έβαλε τα κλάματα...
Και καλά οι τεθνεώτες δεν ακούν...οι ευρισκόμενο στη ζωή νομίζουν πως..ξέχασαν; Ακόμη και ο δάσκαλος που κάποτε υπήρξε πρόεδρος εάν πάει στο νοσοκομείο θα δει με τα μάτια του τι συμβαίνει...Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει λοιπόν...
